Antony Beevor to jeden z najlepiej znanych i najbardziej poczytnych historyków, którzy w swojej pisarskiej karierze skupili się na drugiej wojnie światowej. Jego „poczytność” wynika z prostego powodu – książki sygnowane nazwiskiem Beevor to nie tylko rzetelna literatura historyczna, ale przede wszystkim doskonała książka, która z przyjemnością przeczyta każdy – nawet laik w tym temacie. Autor bowiem nie sili się na tysiące tabelek, miliony nazwisk i mnóstwo danych statystycznych – w najnowszej książce stawia bowiem na realność, posługując się z niebywałą wprawą cytatami osób, które w opisywanych przezeń wydarzeniach brały udział. Dzięki temu „Druga wojna światowa” przypomina momentami książkę przygodową, której tempo jest naprawdę niesamowite. Nie oznacza to jednak, że elementy drastyczne lub godne potępienia zostały zeń wyeliminowane – wręcz przeciwnie – są one piętnowane, acz z wrodzoną Brytyjczykom flegmą. Ta „brytyjskość” pojawia się jeszcze w kilku momentach, szczególnie gdy dotyczy wojennych losów ziomków autora. Jednak to co naprawdę może zainteresować, a może nawet zachwycić (szczególnie pasjonatów historycznych), to zupełnie odmienne od znanego ze szkoły spojrzenie na wojnę, która dotknęła także nasz kraj. Jest ono zresztą bardzo podobne do tego, do którego przyzwyczaił nas Norman Davies – bez nadęcia i zbytniego rozpatrywania szczegółów, które często są mało znaczące i niewiele wnoszą do tzw. prawdy historycznej. Oczywiście Beevor, jak każdy człowiek ma swoje zdanie i zapatrywania, co dość łatwo wypatrzeć (od choćby lekko lewicowe odchylenie), ale któż ich nie ma?

Jest jeszcze coś, co sprawia, że ta książka czyta się praktycznie sama, mimo ogromnej (ok. 1000 stron) objętości – Beevor niesłychanie dynamicznie zmienia fronty wojny – z zachmurzonej Europy przenosząc nas na Czarny Ląd, by stamtąd szybko przeskoczyć do mroźnej Rosji lub parnej Azji. Dzięki temu czytelnik nie zdąży „zmęczyć” się jednym tematem i z ciekawością zajmie się kolejnym. Niestety wprowadza to też troszkę zamętu przestrzennego i czasowego, szczególnie dla tych, którzy słabiej orientują się w historii tego okresu. Ale zysk jest chyba jednak większy.

Książka, poza tekstem, oferuje też dwa „zestawy” fotografii, które doskonale uzupełniają to, co widzimy oczyma wyobraźni (czasem nieźle ją pobudzając). W jej wykorzystaniu pomaga niesłychanie przyjazny czytelnikowi styl autora – bardzo klarowny i niesłychanie bogaty. Niestety zawiodła trochę korekta – błędów bowiem jest sporo. Wielu odstraszy też format książki – wspomniana liczba stron swoje waży i wymaga dodatkowo sztywnej oprawy – a taka kombinacja już w rękach ciążyć potrafi. Jednak warto po „Drugą wojnę światową” sięgnąć, choćby jako uzupełnienie swoich wiadomości. Jak nie przed tegoroczną, to może przed przyszłoroczną maturą.

Bartek `barneej` Szpojda