"Świat jest teatrem, aktorami ludzie, którzy kolejno wchodzą i znikają." jak w jednym ze swoich dzieł pisał Szekspir. Brutalne słowa, ale jakże prawdziwe. Świat to jedynie miejsce, w którym odgrywamy powierzone nam role jako aktorzy, często za maskami, wymyślnym makijażem, strojem, nie ukazujemy swojego prawdziwego oblicza. Wciąż udajemy...

Aby przeżyć na ulicy trzeba, albo żebrać, albo kraść. Sage obiecał sobie, że nigdy nie będzie żebrał. Mieszka w sierocińcu, gdzie nie jest lekko. Chłopcy tam żyjący sami muszą się o siebie zatroszczyć, co on doskonale rozumie. Nie jest na pewno najlepszym złodziejem, ale praktyka czyni mistrza. Jednak tego dnia pokusił się o za duży łów. Postanawia okraść sprzedawcę mięsa, jednak ten goni go zajadle. Chłopak widzi już sierociniec, ale nagle potyka się i... Ktoś postanawia mu pomóc, jakiś wędrowiec płaci za mięso i zabiera go do sierocińca, by tam go kupić. Chłopak ma zostać jego służącym, a przynajmniej taka jest oficjalna wersja. Conner, bo tak nazywa się jego wybawca, jest arystokratą, znajdującym się blisko tronu. Ma on plan, by jeden z czterech wybranych przez niego chłopców udawał zaginionego królewskiego syna. Plan wydaje się szalony, jednak chłopcy nie mają wyboru, albo to, albo śmierć.

Pomysł na tę oryginalną i pełna nieoczekiwanych zwrotów akcji książkę wpadła Jennifer A. Nielsen. "Fałszywy książę" nie jest jej debiutem, autorka znana jest już z "The Underworld Chronicles". Jednak do polski zawitała wraz z Trylogią Władzy właśnie. Od dłuższego czasu chciałam zapoznać się z tym tytułem, ale wciąż gdzieś mi umykał, znajdowałam inne pozycje do zakupu. Tym razem jednak "Fałszywy książę" trafił w moje ręce i jestem niesamowicie z tego powodu zadowolona.

„A czy jest ktoś, kto kłania się tronowi i nie chce na nim zasiąść?”

Tom rozpoczynający trylogię od pierwszych stron zaciekawiał czytelnika i wprowadzał w wir akcji. W książce nie ma przestojów, cały czas coś się dzieje, jednak nie to jest w niej największym atutem. Zdecydowanie jedną z najmocniejszych stron jest tu główna postać, czyli Sage. Chłopak jest młody, zaledwie czternasto letni, ale nie jest dziecinny, a mocno doświadczony przez życie. Autorka nie pozbawiła go również cech zwykłego chłopaka. Jest zadziorny, pyskaty, pewny siebie, arogancki, jednak cały jego obraz nie przedstawia się negatywnie, a wręcz ciekawi czytelnika, który wciąż musi go rozgryzać i zastanawiać się, co też skrywa za swoją powłoką.

Sage to wręcz brylant wśród głównych bohaterów spotykanych w książkach. Jednak reszta postaci również nie jest pozbawiona mocnych cech, czasem mogłabym powiedzieć, że nawet mają je nakreślone nazbyt mocno, że aż rażą. Można nie zapamiętać imion tych postaci, ale nie da się zapomnieć ich charakterów, to wiele daje powieści.

Jednak nawet nie bohaterowie są tu najważniejsi, nie humor, który również często się pojawia, ale coś zdecydowanie innego, coś co stworzyło tej powieści niesamowity, oryginalny klimat. Tajemnica. Jest ona wciąż obecna, pojawia się wszędzie i zachęca czytelnika do poznania kolejnego rozdziału. Intryga, którą obmyśla Conner od początku budzi wiele pytań, pozostawia je bez odpowiedzi, odpowiada później lub czeka aż sami sie domyślimy. Jednak wokół postaci Sage'a też roznosi się jakaś dziwna, nieuchwytna niepewność, że coś tu nie gra, że to w nim coś nie pasuje.

Recenzja nie byłaby całkowita gdybym choć nie wspomniała o świecie, w jakim żyją bohaterowie. Dość szczegółowo autorka ukazała nam jego porządek polityczny, doskonale mogłam monarchię wraz z radą składającą się z arystokracji z coraz większą władzą, ich potyczki między sobą, próby przejęcia władzy. Do tego w mniejszym stopniu pani Nielsen ukazała również tereny, w jakich żyją bohaterowie, powiedziała o otaczających państwach, jednak nie skupiała się na nich w zbyt wielkim stopniu. Nie dziwi to jednak, gdyż bohaterowie wciąż przebywali w ich rodzimym(prawie we wszystkich przypadkach) państwie, czyli Carthya.

„Jeśli nie jesteś dość silny, żeby znosić te wszystkie rany, to powinieneś zacząć ich unikać.”

Jeszcze przed przeczytaniem "Fałszywego księcia" czytałam recenzje innych czytelników, najczęściej trafiałam na takie, które wzbudzały jedynie pozytywne emocje, ale również obawy. Zawsze mam cień niepewności, gdy sięgam po książkę, która spodobała się prawie wszystkim czytelnikom, jednak w tym przypadku nie miałam po co się martwić. Książka zapowiada świetną trylogię, jej początek wywołał u mnie jedynie pozytywne odczucia, polubiłam Sage, klimat i wciąż obecną tajemnicę oraz lekkość i swobodne podejście do tematu autorki. Już poszukuje kolejnego tomu, by dowiedzieć się, co dalej.
Ocena: świetna [6/6]

"Świat jest teatrem, aktorami ludzie, którzy kolejno wchodzą i znikają." jak w jednym ze swoich dzieł pisał Szekspir. Brutalne słowa, ale jakże prawdziwe. Świat to jedynie miejsce, w którym odgrywamy powierzone nam role jako aktorzy, często za maskami, wymyślnym makijażem, strojem, nie ukazujemy swojego prawdziwego oblicza. Wciąż udajemy...

Aby przeżyć na ulicy trzeba,...