Iwona Wilmowska to autorka wspaniałej fantastycznej opowieści o Krainie Nudy.

W Milandii pewnego dnia działy się dziwne rzeczy. Ludzie i zwierzęta zaczęli popadać w dziwne odrętwienie. Nadal oddychali, choć wyglądali, jak martwi. Detektyw Fidrygał wraz ze swoim osłem postanowił wyruszyć, aby okryć się sławą i rozwiązać zagadkę. Niedługo potem w lesie dołączył się do niego Leszek Bez Szpady, a potem także Teo(dor). Postanowili udać się do Budyniowego Zamku. Mieli nadzieję, że król posiada jakieś bliższe informacje na temat tej przypadłości i będzie mógł im pomóc. Tak też się stało. Poznali tam wielu miłych, pomocnych ludzi, którzy gotowi byli im pomóc. Sekretarz króla wydawał im się nie do końca prawdomówny, więc postanowili go odwiedzić. Nie było go w komnacie, więc chcieli przeszukać jego pokój. Nagle przenieśli się do dotąd nieznanej Krainy Nudy…

Akcja powieści toczy się w Milandii i Krainie Nudy w czasie wymyślonym przez autorkę.

Fidrygał był nieznaczącym detektywem, który za wszelką cenę chciał zdobyć sławę. Udawał kogoś, kim nie był. Tak naprawdę wszystkiego się obawiał, nie był wcale waleczny, uwielbiał się chwalić i chełpić swoimi osiągnięciami. Nie znał umiaru, wszystko robił z myślą o przyszłej sławie.

Leszek Bez szpady był zwykłym rycerzem, który błąkał się po okolicy. Miał swojego konia, lecz nie miał szpady. Wykazywał się jednak wielką pomysłowością, był dzielny, odważny. Znał umiar i potrafił go zachować. Nie chciał zostać odznaczony przez króla za swoje zasługi.

Teo(Dor), choć tak naprawdę Teo to krasnal, który został wygnany ze swojej wioski. Dor to jego brat bliźniak, który znajdował się wewnątrz niego. Wychodził z jego ciała na noc, był agresywny, dlatego Teo musiał opuścić swoje miejsce zamieszkania.

Księżniczka Która Mówi Nie to córka króla, rozkapryszona dziewczyna. Z czasem nauczyli się zadawać jej przeciwstawne pytania, aby poznać jej odpowiedź na zadane pytanie. Bohaterowie zostali także zaproszeni na jej przyjęcie urodzinowe. Zastanawiali się tylko nad prezentem, gdyż dziewczyna miała wszystko, czego mogła zapragnąć. Choć okazało się, że nie do końca tak było…

Serwacy to sekretarz króla, który był mu zawsze posłuszny. Potajemnie jednak przenosił się do Krainy Nudy, gdzie spotykał się z kwiatami, kaktusami. Chcieli pozbyć się Nudy, pomoc wędrowców okazała im się więc nieodzowna.

Bernadetta to dziennikarka, która dostarczyła im błędnych informacji o pochodzeniu Nudy. Chcieli się pozbyć ich z miasta, myśleli, że nowoprzybyli będą im przeszkadzać.

Książkę przeczytałam z ogromną przyjemnością, choć muszę przyznać, że z czasem zaczęło mnie denerwować stwierdzenie, że Leszek Bez Szpady nie posiada broni, a Fidrygał cały czas się przechwala. Z czasem jednak można się do tego przyzwyczaić. Język jest prosty, zrozumiały. Całości dopełniają wspaniałe ilustracje. Pomysł z wprowadzeniem Teo(dora) też nie był zbyt nowoczesny, gdyż w serii ,,Pas Deltory”, którą niedawno czytałam także istniało dwóch bohaterów w jednym ciele o różnych temperamentach. Mimo wszystko książkę uważam za udaną.

Pierwszy raz zapoznałam się z twórczością tej autorki, jednak mam nadzieję, że będę miała jeszcze nie jedną okazję, aby przeczytać jej inne pozycje.

,,Pogromcy Nudy” to wspaniała opowieść dla miłośników fantastyki i tych, którzy zechcą się zmierzyć z Nudą.

Moja ocena : 5/6

Iwona Wilmowska to autorka wspaniałej fantastycznej opowieści o Krainie Nudy.

W Milandii pewnego dnia działy się dziwne rzeczy. Ludzie i zwierzęta zaczęli popadać w dziwne odrętwienie. Nadal oddychali, choć wyglądali, jak martwi. Detektyw Fidrygał wraz ze swoim osłem postanowił wyruszyć, aby okryć się sławą i rozwiązać zagadkę. Niedługo potem w lesie dołączył się do niego...