Ilustracja na okładce, niezwykłe rysunki ozdabiające kolejne rozdziały oraz nietuzinkowy tytuł przyciągają wzrok i intrygują. Oficjalna recenzja wydawnictwa i tytuł książki roku 2011 także zachęcają do przeczytania tej pozycji. Czy słusznie?
Annabelle ma 12 lat, ogromnie tęskni za ojcem i dlatego nigdy nie rozstaje się z czerwonymi tenisówkami, które kiedyś (dawno) od niego dostała. Mieszka z mamą, którą bardzo kocha. Jest to miłość odwzajemniana, ale zarówno matka jak i córka, czują się zagubione w nowym miejscu pobytu. Każda próbuje, na swój sposób, odnaleźć się w nowej sytuacji.
W szkole Anabella staje się obiektem nieprzyjaznych ataków ze strony jednej z koleżanek i jej towarzystwa.
Książka zapowiada się obiecująco. I to jedyne jej zalety.
Potem czytasz, czytasz, czytasz...... i wciąż myślisz: "o co tutaj chodzi?"
Kolejne strony nie przynoszą odpowiedzi na powyższe pytanie.
Nie poleciłabym tego dzieła żadnej nastolatce, chyba że miałabym niecny zamiar, aby kogoś na dobre zniechęcić do czytania książek. Wszystkie szkolne lektury, których młodzież tak nie lubi, są bardzo interesujące w porównaniu z historią zaserwowaną przez autorkę tej opowieści.
Tak się przy tej książce wynudziłam i sfrustrowałam, że w końcu porzuciłam ją na półce bookcrossingowej.

Ilustracja na okładce, niezwykłe rysunki ozdabiające kolejne rozdziały oraz nietuzinkowy tytuł przyciągają wzrok i intrygują. Oficjalna recenzja wydawnictwa i tytuł książki roku 2011 także zachęcają do przeczytania tej pozycji. Czy słusznie?
Annabelle ma 12 lat, ogromnie tęskni za ojcem i dlatego nigdy nie rozstaje się z czerwonymi tenisówkami, które kiedyś (dawno) od...

Hmm... książka bez fabuły, miejscami dla mnie niezrozumiała. Trochę fantastyczna, czasami straszna. Zaczyna się normalnie. Dziewczynka się przedstawia, mówi o sobie i swojej mamie. Lecz potem... opisuje całkowicie dziwne zdarzenia.
Raz czy dwa w trakcie czytania miałam ochotę tę książkę odłożyć z powrotem (tak jak pisałam: miejscami nie do końca zrozumiała),jednak jest w niej coś, co mimo wszystko każe czytać dalej. Nie mam pojęcia, co. Może to, że kiedy kończymy czytanie, mamy dziwne uczucie, że nasz świat jest normalny? Że przecież przed chwilą byliśmy całkowicie gdzie indziej, przeżywaliśmy z Anabellą dziwne przygody, a tu nagle zwykła codzienność? Może o to chodzi. Ale nie wiem.
Nie polecam.

Hmm... książka bez fabuły, miejscami dla mnie niezrozumiała. Trochę fantastyczna, czasami straszna. Zaczyna się normalnie. Dziewczynka się przedstawia, mówi o sobie i swojej mamie. Lecz potem... opisuje całkowicie dziwne zdarzenia.
Raz czy dwa w trakcie czytania miałam ochotę tę książkę odłożyć z powrotem (tak jak pisałam: miejscami nie do końca zrozumiała),jednak jest w...

Zofia Beszczyńska to poetka, a zarazem autorka utworów fantastycznych, a także krytyk literacki i tłumaczka z francuskiego.

Główną bohaterką jest Anabella. Wydawałoby się, że to zwykła nastolatka jakich wiele. Pewnego dnia wszystko się zmienia. Do domu naprzeciw wprowadza się nieznajomy.. I wtedy zaczyna się najdziwaczniejsza przygoda dziewczyny.. A wszystko zaczęło się od Domu Naprzeciwko.
Kim jest sąsiad? Jaka przygoda spotka nastolatkę? Po odpowiedzi zapraszam do książki.

To piękna, niepokojąca i poruszająca historia o dziewczynce, która przypadkowo trafia do świata, który łączy łagodną, magiczną i czarodziejską baśń i mrożący krew w żyłach, przerażający horror. Ta wędrówka całkowicie zmieni życie nastolatki.

Przyznam, że "Jajko księżyca" to bardzo intrygująca i zaskakująca powieść. Sama nie do końca zrozumiałam cały ten świat, który przedstawiła autorka. Tym bardziej, że główna bohaterka nie wie czy podróż, którą odbyła jest realna czy też nie. Może po prostu całą sytuację sobie przyśniła czy wyobraziła. To nie jest tutaj istotne. Ważne jest to, że przez tą swoistą wyprawę dziewczyna poznaje siebie. Dziwne i przerażające postacie, które spotyka na drodze ujawniają jej największe lęki i pragnienia. Uderzają one w świadomość dziewczynki i ukazują jej całą prawdę o sobie. Czy dwunastolatka jest na tyle silna by to przetrwać? Tego już nie zdradzę.

Rzadko mi się zdarza, żebym podczas czytania, szczególnie książek dla młodzieży, zaczęła zastanawiać się nad sobą. W tym momencie i we mnie odezwały się ukryte lęki i słabości. W końcu do tej pory sama nie wiem kim jestem... Ta historia na pewno zmieni podejście młodszych czytelników do życia. Może zastanowią się nad swoim życiem...

Książka została napisana prostym, ale interesującym językiem. Intrygująca jest też grafika, która zachęca do przeczytania. Akcja toczy się wartko, jest nieprzewidywalna i ciągle coś zaskakuje czytelnika. Kolejnym plusem, zwłaszcza dla młodych ludzi jest niewielka ilość stron.

Podsumowując polecam tę powieść wszystkim nastolatkom. Może dzięki niej dowiedzą się czegoś o sobie. To idealna pozycja na długi wieczór, której na długo nie zapomnimy.

Zofia Beszczyńska to poetka, a zarazem autorka utworów fantastycznych, a także krytyk literacki i tłumaczka z francuskiego.



Główną bohaterką jest Anabella. Wydawałoby się, że to zwykła nastolatka jakich wiele. Pewnego dnia wszystko się zmienia. Do domu naprzeciw wprowadza się nieznajomy.. I wtedy zaczyna się najdziwaczniejsza przygoda dziewczyny.. A wszystko zaczęło się od...

dobra

dobra

MASAKRA :/ nie polecam tej książki

MASAKRA :/ nie polecam tej książki

Kolejna książka o trudno zrozumiałym dla mnie przesłaniu.Nie do końca wiem,czy warto ją polecać,ale może tak naprawdę to ja mam wygórowane ambicje do książek:-(

Kolejna książka o trudno zrozumiałym dla mnie przesłaniu.Nie do końca wiem,czy warto ją polecać,ale może tak naprawdę to ja mam wygórowane ambicje do książek:-(