Nie będę pisać o książce, ani jej streszczać. Jest specyficzna; albo dotrze, albo ominie.
We mnie wrosła hydrauliką miasta, rurami bez ścian, w których krążą słowa, niewidzialne, bezdźwięczne ale ciężkie, bo niosą to wszystko, co znaczą.
Nie można przestać jej czytać ...


"(...) Obrazy pamięci zacierają się, skoro tylko zastygną w słowa - powiedział Polo. - Może boję się, że stracę od razu całą Wenecję, jeśli będę o niej mówił. A może, mówiąc o innych miastach, już ją stopniowo utraciłem. (...)"

"(…) w tym momencie Kubłaj-chan przerywał mu lub wyobrażał sobie, że mu przerywa, czy też Marko Polo wyobrażał sobie, że przerwano mu pytaniem : Posuwasz się naprzód z głową odwróconą ku tyłowi ? – albo: To, co oglądasz, znajduje się zawsze za twoimi plecami? – czy raczej: Twoja podróż odbywa się zawsze tylko w przeszłości?
A wszystko po to, aby Marko Polo mógł wyjaśnić lub wyobrazić sobie, że wyjaśnia, lub aby Chan wyobraził sobie, że mu się wyjaśnia, czy żeby Wenecjanin zdołał wreszcie wyjaśnić samemu sobie, że to, czego szuka, jest zawsze przed nim i nawet jeśli chodzi o przeszłość, jest to przeszłość ulegająca stopniowym przemianom, w miarę jak posuwa się naprzód jego podróż, bo przeszłość podróżnika zmienia się w zależności od przebytej drogi, nie przeszłość niedawna, która wzrasta o jeden dzień z upływem każdego dnia, lecz przeszłość najodleglejsza. Przybywając do każdego miasta, podróżny odnajduje własną przeszłość, o której posiadaniu już nei pamiętał: Obcość tego, czym już nie jesteś lub czego nie posiadasz, oczekuje cię przy przejściu przez miejsca obce i nigdy nie wzięte w posiadanie (…)”

"(…) – Piekło żyjących nie jest czymś, co nastanie; jeśli istnieje, jest już tutaj, jest piekłem, w którym żyjemy na co dzień, które tworzymy, przebywając razem. Są dwa sposoby, aby nie sprawiało ono cierpień. Pierwszy jest nietrudny dla wielu ludzi: zaakceptować piekło i stać się jego częścią, aż przestanie się je dostrzegać. Drugi jest ryzykowny i wymaga ciągłej uwagi i ćwiczenia: odszukać i umieć rozpoznać, kto i co pośród piekła piekłem nie jest, i utrwalić to. i rozprzestrzenić."

Nie będę pisać o książce, ani jej streszczać. Jest specyficzna; albo dotrze, albo ominie.
We mnie wrosła hydrauliką miasta, rurami bez ścian, w których krążą słowa, niewidzialne, bezdźwięczne ale ciężkie, bo niosą to wszystko, co znaczą.
Nie można przestać jej czytać ...


"(...) Obrazy pamięci zacierają się, skoro tylko zastygną w słowa - powiedział Polo. - Może boję się,...