Mocny kryminał. Pokazujący wyrachowanie , zepsucie do szpiku kości. Zło , które budzi przerażenie i lęk. Przeszłość, która nie daje spokoju i ma ogromny wpływ na decyzje ludzi. Przerażający jest fakt iż to co opisuje Lackberg nie jest wyssane z palca, ale rzeczywiście tak jest naprawdę. Idziemy przez świat z piętnem, które na nas ktoś odcisnął. Nigdy nie będziemy zupełnie normalni. Gdzieś tam, w głębi duszy mamy skrzywione postrzeganie świata , ludzi i rzeczywistości, wszystkiego tego co nas dotyczy i nas otacza. Przygnębiająca lektura, bo zdaję sobie z tego sprawę, że to nie fikcja. Takie rzeczy, takie wydarzenia naprawdę mają miejsce i mamy wyjaśnienie dlaczego właśnie tak się dzieje.
Książka bardzo dobra. Bez wycieczek w nieznane i niepotrzebne. Widać na początku serii Lackberg bardziej się starała, bo to po prostu widać.

Reasumując. Dobra, nawet bardzo dobra. Aczkolwiek przygnębiająca, ale to nie jest wada tego drewna ;) Może to być także jej zaleta.
Jedynie nie podobał mi się koniec. Sprawca. Owszem pisarka, krok po kroku wszystko objaśniła skąd , po co , dlaczego, ale spodziewałem się nie wiem sam dlaczego ? innego sprawcy. Coś wewnętrznie mi podpowiadało, że będzie to zupełnie ktoś inny. Bardziej kolorowy, barwny/ w swoim wyrachowaniu również. A tutaj mamy kopiowanie życia matki. Zbyt duża i marna kopia. Agnes była perfekcjonistką w tym co robiła, jej córka tylko marną kopią. Bez polotu.

Mocny kryminał. Pokazujący wyrachowanie , zepsucie do szpiku kości. Zło , które budzi przerażenie i lęk. Przeszłość, która nie daje spokoju i ma ogromny wpływ na decyzje ludzi. Przerażający jest fakt iż to co opisuje Lackberg nie jest wyssane z palca, ale rzeczywiście tak jest naprawdę. Idziemy przez świat z piętnem, które na nas ktoś odcisnął. Nigdy nie będziemy zupełnie...