Alain Decaux urodził się 23 lipca 1925 roku w Lille. Był dziennikarzem , eseistą , biografem , pisarzem , człowiekiem radia i telewizji oraz popularnym francuskim historykiem .
Członkiem Académie française , przez prawie pół wieku zajmował się mediami popularnymi programami historycznymi i licznymi publikacjami. Uważany jest za jednego z pionierów programów historycznych w mediach. Pisał książki historyczne, sztuki teatralne, scenariusze do filmów. Zmarł 27 marca 2016 roku w Paryżu.

O świętym Pawle dużo słyszałam, ale nigdy nie czytałam jeszcze jego biografii. Jego słynny „Hymn do miłości”, List do Koryntian , Tesaloniczan, Filipian itd. często można usłyszeć we fragmentach podczas Eucharystii. Ponadto św. Łukasz opisał świętego Pawła w Dziejach Apostolskich, więc stanowią one oprócz listów główne źródło wiedzy o św. Pawle.

Święty Paweł urodził się jako Szaweł (Saul) w Tarsie (obecnie Tarsus),w Cylicji, w żydowskiej rodzinie, posiadającej rzymskie obywatelstwo. Był synem faryzeusza z pokolenia Beniamina. Wychowywał się w środowisku żydowskiej diaspory, która w tym rejonie stykała się z kulturą hellenistyczną. Znał język aramejski i grecki. Początkowo oprócz podstawowej nauki, której poświęcał czas, pomagał ojcu w produkcji płacht namiotowych. W wieku około 15 -18 lat wyruszył do Jerozolimy w celu kontynuowania nauki. Nauka jego trwała mniej więcej 10 lat. Początkowo był niesamowicie zawziętym prześladowcą chrześcijan. W drodze do Damaszku około 35/36 roku, dokąd zmierzał w celu aresztowania zwolenników nowej religii objawił mu się Jezus Chrystus, co spowodowało, że się nawrócił i przyjął chrzest. Odbył trzy podróże misyjne, podczas których chciał zachęcić jak największą ilość ludzi do nawrócenia się głosząc wiarę w Chrystusa żydom, poganom.. Jedyny w swoim rodzaju mistyk i strateg. Został skazany na śmierć i ścięty około 64-67 roku w Rzymie.

Autor w swej książce bardzo wnikliwie przedstawia nam życiorys świętego Pawła. Stara się przybliżyć jego sposób bycia, myślenia, przemiany życiowej. Ukazuje zarówno lata młodzieńcze Apostoła, jego przemianę, która dokonywała się w nim po jego spotkaniu z Chrystusem i późniejsze liczne podróże misyjne, podczas których nie zawsze było łatwo i przyjemnie. Nie raz święty Paweł krzyczał, darł szaty i miał wszystkiego dość patrząc na niewdzięczny nic nie rozumiejący lud, uparty, grzeszny i gnuśny. Był "jak igła w stogu siana i ani razu nie zszedł z obranej drogi" Podziwiam!

Autor pisze biografię powołując się i analizując zarówno Dzieje Apostolskie, jak i Listy, które napisał św. Paweł. Swoją wiedzę czerpie również od innych znanych autorów między innymi Józefa Flawiusza, Paula Dreyfusa. Oczywiście taki zapaleniec historyczny nie omieszkał odwiedzić stron w których nasz bohater mieszkał i przemieszał się. Z tekstu wywnioskowałam, że odbył przynajmniej dwie takie podróże. Jedną w 1955 roku, drugą nieco później wraz z żoną i młodszą córką. W ślad za świętym Pawłem zwiedził Tesaloniki w Grecji, Konyę, Listrię, Antiochię Pizydyjską czyli obecnie miasta tureckie i nie tylko. Podróżując próbował sobie wyobrazić co czuł, którędy szedł, co myślał Apostoł. Oczywiście to tylko przemyślenia i domysły, których również nie brakuje w książce, ale bardzo przyjemnie się je czyta. Dodatkowo Alain Decaux opisuje w bardzo prosty i przystępny sposób jak toczyło się życie w pierwszych latach I wieku we wszystkich miejscach którymi podążał nasz święty.

Czy warto poświęcić uwagę i swój czas na przeczytanie powyższej biografii? Myślę, że tak, ponieważ ubogaca wiedzę zarówno historyczną, jak i tą związaną z wiarą, religią. Autor w niej nikogo nie przekonuje, żeby uwierzył, zmienił swoje poglądy itp. On pięknie z wielką pasją i zamiłowaniem opowiada, o starych czasach i ciekawych ludziach. Opowiada w taki sposób, że chce się czytać i czytać.

Alain Decaux urodził się 23 lipca 1925 roku w Lille. Był dziennikarzem , eseistą , biografem , pisarzem , człowiekiem radia i telewizji oraz popularnym francuskim historykiem .
Członkiem Académie française , przez prawie pół wieku zajmował się mediami popularnymi programami historycznymi i licznymi publikacjami. Uważany jest za jednego z pionierów programów historycznych w...

Ogólnie, od zawsze uwielbiam czytać biografię ciekawych ludzi. Z reguły wiem, że praktycznie każdy może mnie czymś zainspirować, a jeśli się czyta uważnie, a czasami nawet między wierszami, można sporo się dowiedzieć… Tak też miałam w przypadku biografii św. Pawła z Tarsu. Z jednej strony, nie obyło się podczas czytania bez komplikacji, z drugiej jednak – „czegoś tam” trochę się dowiedziałam, więc chyba było warto czekać.

Święty Paweł – a wcześniej Szaweł – znany także jako Apostoł Narodów, jest bardzo ciekawą osobą, a jego historia jest dość bogata. Tym bardziej, że Szaweł, wbrew pozorom, nie zawsze był taki „święty” jakim stał się później. Na początku prześladował i zwalczał chrześcijan, i nic nie było wstanie go powstrzymać. Nawrócił się dopiero, gdy w drodze do Damaszku objawił mu się Jezus. Od tego momentu Szaweł się zmienił; dawny faryzeusz przyjął chrzest i od tej pory stał się wiernym chrześcijaninem, głoszącym Ewangelię „aż po krańce ziemi”.

Mam ochotę odetchnąć i powiedzieć: „Nareszcie skończyłam!”.To była moja bardzo długa podróż z św. Pawłem. Chociaż on ciągle brną do przodu, a ja stale robiłam dłuższe przerwy. Ale jakoś dotarliśmy do końca… a może to dopiero początek?

Dostałam tę książkę jakieś 4 lata temu. Pamiętam, gdy pierwszy raz – zaraz po jej otrzymaniu – zabierałam się do czytania, gdy tylko przeczytałam kilka pierwszych stron nic nie rozumiałam. Nie dość, że św. Paweł był mi wtedy zupełnie obcy, to jeszcze ta istnie historyczno-teologicznie napisana książka zupełnie mnie odstraszyła. Dopiero drugie podejście do jej przeczytania, zmieniło nieco moje myślenie…

Zaczęło się od tego, że, trochę z konieczności, a trochę z ciekawości, zaczęłam czytać Dzieje Apostolskie. To właśnie wtedy po raz pierwszy (!) dowiedziałam się kim naprawdę był św. Paweł. Owszem, słyszałam już wcześniej fragmenty jego Listów w kościele, i być może nawet kiedyś słyszałam o tym, jak Paweł w drodze do Damaszku stracił wzrok, ale naprawdę wtedy to były tak szczątkowe informacje, że niewiele z nich pozwoliło mi cokolwiek zrozumieć. Dopiero, gdy zaczęłam „od początku”, sama, na własną rękę, dopiero wtedy to wszystko zaczęło mi się rozjaśniać.

Gdy skończyłam czytać Dzieje, postanowiłam wrócić do tej nieszczęsnej, napisanej przez Alaina Decaux’a, biografii św. Pawła. Tym razem jednak udało mi się zrozumieć początek. Już wiedziałam kim był św. Paweł, mniej więcej poznałam jego podróże apostolskie, dlatego teraz mniej mnie odstraszały te wszystkie starożytne nazwy miast i krain geograficznych. Tym razem podeszłam do tej biografii z większą ciekawością i chęcią dowiedzenia się czegoś więcej.

I trochę moje plany udało się wypełnić – dowiedziała się trochę więcej. Alain Decaux w swojej książce bazuje szczególnie na tych głównych źródłach informacji, czyli na Dziejach Apostolskich i Listach św. Pawła, ale odwołuje się także do biografii tego świętego napisanych przez innych historyków. Coś, co jest w biografii, a czego na pewno nie dowiemy się z Dziejów Apostolskich to to, jak wyglądało dzieciństwo Szawła (późniejszego Pawła),kim byli jego rodzice, jak przebiegało jego kształcenie, i na końcu – jak został zamordowany. Tego nie znajdziemy w Dziejach, ani w żadnych listach, a jednak wielu historyków stara się dotrzeć do jak największej ilości informacji; trochę jest domysłów, a trochę prób odtworzenia wydarzeń na podstawie zachowanych pism z tamtego okresu. Rozumiem, że nie do każdego takie „poszukiwanie” może przemawiać, ale zawsze jest ono jakimś „rozszerzeniem” do tego, co przeczytamy w głównym źródle, czyli Piśmie Świętym. I właśnie to bardzo mnie zaciekawiło. Dzięki autorowi książki miałam okazję chociaż w niewielkim stopniu wyobrazić sobie, jak wyglądał dawniej Tars i Cylicja, w której urodził się św. Paweł.

Coś jeszcze – oprócz tego, że w biografii jest wiele ciekawostek – co zachęciło mnie, żeby sięgnąć po tę książkę, to to, że w biografii zachowana jest chronologia. Pewnie niewiele osób wie, że Listy, które czytamy w Piśmie Świętym są umieszczone w zupełne achronologicznie… Jedynie wstępy do poszczególnych listów wspominają o tym, chociaż wiadomo, te wstępu zawsze jakoś wielu osobom „umykają”.

Autor książki, wszystkim chcącym poznać św. Pawła, ułatwia zadanie – spisuje jego „dzieje” na podstawie już istniejących źródeł. Ci, którzy nie czytali jeszcze Dziejów Apostolskich też mogą tą biografią przeczytać, ale… jest ona jakieś 10 razy dłuższa od Dziejów, z których można dowiedzieć się równie dużo. Dlatego nie polecam zaczynać od tej biografii, moim zdaniem może być ona tylko dopełnieniem dla zainteresowanych relacjami takich historyków jak m.in. Józef Flawiusz. Ale szukającym więcej informacji o tym świętym – jak najbardziej polecam tę biografię.

Ogólnie, od zawsze uwielbiam czytać biografię ciekawych ludzi. Z reguły wiem, że praktycznie każdy może mnie czymś zainspirować, a jeśli się czyta uważnie, a czasami nawet między wierszami, można sporo się dowiedzieć… Tak też miałam w przypadku biografii św. Pawła z Tarsu. Z jednej strony, nie obyło się podczas czytania bez komplikacji, z drugiej jednak – „czegoś tam”...