Jeszcze raz dałem się nabrać na kicz, do ubarwienia którego autorka przeniosła akcję o 100 lat do przodu (nie wiadomo po co?) i nadała formę wspomnień z „wrogiej” indoktrynacji dziecka. Dziecko narkomanki i prostytutki, zostaje umieszczone w zakładzie opiekuńczym, gdzie jest poddane adaptacji do norm życia w społeczeństwie. Aby uwydatnić okrutny los dziecka wyrwanego z rynsztoku, autorka wprowadza oklepane restrykcje znane z wielu innych książek utopijnych, antyutopijnych czy dystopijnych, takich jak bezwzględne posłuszeństwo czy zakaz dostępu do książek. Wydawałoby się, że po „451 Fahrenheita” czy kontrowersyjnym „Dzieciństwie Jezusa”, lecz przede wszystkim po doniesieniach prasowych o działaniach Jugendamt, szczególnie wobec polskich rodzin, trudno będzie autorce wzbudzić współczucie dla Lili K., jednakże wynik na LC - 7,65 (113 ocen i 25 opinii) - zaprzecza mojemu przypuszczeniu.
Wtórne, naiwne, przewidywalne, a że ciekawie napisane, to doczytałem do końca; chyba ze względu na kota Paszę. Niestety, ponad przeciętność to nie wychodzi 5/10

Jeszcze raz dałem się nabrać na kicz, do ubarwienia którego autorka przeniosła akcję o 100 lat do przodu (nie wiadomo po co?) i nadała formę wspomnień z „wrogiej” indoktrynacji dziecka. Dziecko narkomanki i prostytutki, zostaje umieszczone w zakładzie opiekuńczym, gdzie jest poddane adaptacji do norm życia w społeczeństwie. ...