"Marzenie o szczęśliwym świecie jest zawsze odpowiedzią na nędze istniejącego świata(...)."

"Utopiści swoje wizje traktowali jako alternatywę status quo. W ten sposób odbierali istniejącemu porządkowi sakrę bezwzględnej konieczności i naturalności. Zastany świat jest tylko jednym z możliwych, a nie jedynym możliwym. Nie ma on żadnej ostatecznej sankcji i nie jesteśmy jego jeńcami skazanymi na wieczną niewolę. Możemy poddać go krytyce, opisać jego zło, ale także zakwestionować i całkowicie odrzucić, aby na miejscu tego, co jest, zaprowadzić to, co być powinno.
Utopiści kwestionowali istniejący porządek rzeczy, wskazywali na jego przejściowy, nieostateczny, historyczny więc charakter. Żarliwie demaskowali całe jego zło, a w ten sposób do zastanego zła dodawali świadomość owego zła, czyniąc go tym samym bardziej nieznośnym, czymś nie do wytrzymania. Tak zaś pobudzali ludzi do protestów i krzewili buntownicze postawy. Zarazem, kreśląc wspaniałe wizje szczęśliwych światów, organizowali ludzkie tęsknoty. Zarówno owe protesty, jak i tęsknoty - inspirowały, pośrednio lub bezpośrednio, działanie. Ono zaś stopniowo zmieniało historyczną rzeczywistość. Prawda, świat nie stawał się taki, jakim go pragnęli uczynić utopiści, ale też stawał się inny niźli ten, który zastali. Inny, bo zmieniony dzięki ludzkim czynom."

"Marzenie o szczęśliwym świecie jest zawsze odpowiedzią na nędze istniejącego świata(...)."

"Utopiści swoje wizje traktowali jako alternatywę status quo. W ten sposób odbierali istniejącemu porządkowi sakrę bezwzględnej konieczności i naturalności. Zastany świat jest tylko jednym z możliwych, a nie jedynym możliwym. Nie ma on żadnej ostatecznej sankcji i nie jesteśmy jego...