Pierwsza połowa książki opiera się głównie na seksie, w różnych miejscach, w najróżniejszy sposób, już od pierwszych stron książki. Dość dużo scen upchała tam autorka, trochę za dużo, ale dużym plusem jest z pewnością brak wulgaryzmów.
W drugiej połowie książki autorka opisuje miłość rodzącą się pomiędzy dwojga skrajnie innymi ludźmi z bagażami doświadczeń, seksuolog Myrna i gitarzysta Brian, których na pierwszy rzut oka absolutnie nic nie łączy. Poznajemy także pozostałych członków zespołu, jest dużo zabawnych sytuacji, bo Sinnersi to takie duże dzieci ;) Chociaż według mnie Brian jest najciekawszym członkiem zespołu – ale to moja subiektywna ocena jako fanki rockowych gitarzystów, jednak na pewno sięgnę po następne książki autorki, bo zaintrygował mnie zespół.
Historia z ojcem Briana trochę przerysowana. Tak nagle, po paru słowach Myrny dotarłoby do niego, jak jego syn jest utalentowany i rzuciłby się na scenę? Trochę zbyt naciągana scena.
Naprawdę podobała mi się ta książka, była dobrze wyważona, nie było przesadnie gorszących scen, jakie występowały w „Osiemdziesiąt dni żółtych” ani zbyt przesłodzonych jak w Greyu, podobał mi się bardzo wątek z riffami. Nie każda scena mi się podobała, ale wiadomo, że to już kwestia gustu. Tylko ten trójkąt trochę mi nie pasował do charakteru Briana, który był bardzo niepewny siebie i potrzebował ciągłych zapewnień – i nic dziwnego, po tym, co mu zrobił Sed.

Pierwsza połowa książki opiera się głównie na seksie, w różnych miejscach, w najróżniejszy sposób, już od pierwszych stron książki. Dość dużo scen upchała tam autorka, trochę za dużo, ale dużym plusem jest z pewnością brak wulgaryzmów.
W drugiej połowie książki autorka opisuje miłość rodzącą się pomiędzy dwojga skrajnie innymi ludźmi z bagażami doświadczeń, seksuolog Myrna...