Jestem bardzo, bardzo zawiedziona tą książką. Trylogia "Książę nicości" tego autora jest jedną z moich ulubionych powieści fantasy. Idąc za ciosem sięgnęłam po "Pamięć doskonałą" i niestety zmuszałam się, żeby ją dokończyć, jako że nie lubię porzucać książek w trakcie czytania.

Przede wszystkim, główny bohater ciągle myśli o seksie, co chwila popala trawkę, w myślach wygłasza głupio-mądre farmazony, a w sytuacjach stresowych puszcza bąki. Jest to protagonista zdecydowanie antypatyczny, odrzucający, seksistowski wręcz. Dawno nie natknęłam się w książkach na bohatera, do którego czułabym tak namacalną niemal niechęć.

Fabuła też na kolana nie powala. Mamy w powieści przedstawione zaspane, niewielkie miasteczko, w którym o władzę dusz walczy tajemnicza sekta oraz kościół, którego członkowie noszą wytatuowane swastyki... Jedni wieszczą koniec świata, drudzy wierzą, że Hitler był wcieleniem Chrystusa. A w środku tego wszystkiego w miasteczku zaczynają się pojawiać poucinane palce zaginionej dziewczyny.

Co mogę powiedzieć? "Pamięć doskonałą" można przeczytać, jak się utknie na urlopie bez dostępu do Internetu i bez innych książek pod ręką. Oględnie rzecz mówiąc, określenie "ujdzie" jest nawet lekko naciągane, ale krzywdy ta lektura czytelnikowi nie zrobi. Chyba, że nadmierną ilością komentarzy na temat seksu i pierdzenia. Ogólnie - nie polecam, chyba że naprawdę nie macie już co czytać.

Jestem bardzo, bardzo zawiedziona tą książką. Trylogia "Książę nicości" tego autora jest jedną z moich ulubionych powieści fantasy. Idąc za ciosem sięgnęłam po "Pamięć doskonałą" i niestety zmuszałam się, żeby ją dokończyć, jako że nie lubię porzucać książek w trakcie czytania.

Przede wszystkim, główny bohater ciągle myśli o seksie, co chwila popala trawkę, w myślach...