Pewnie jestem mało obiektywna gdyż Anne Rice jest jedną z moich ulubionych autorek. Przez 200 stron mogłaby pisać o niczym, a ja i tak chłonęłabym jej każde wydrukowane na papierze słowo.
Przejdźmy jednak do samej książki. Wenecja, Rzym, Neapol, XVIII wiek. Miejsca i czas, w których rozgrywa się akcja przyprawiły mnie o wyraz niemego uwielbienia. Rice jak zwykle poświęciła wiele energii i czasu, aby przeprowadzić badania nad historią, architekturą, muzyką oraz strojami z epoki. Ponadto zachwycił mnie pomysł, aby głównymi bohaterami zostali kastraci. Śpiewacy ci od zawsze mnie fascynowali, więc z żarliwością przechodziłam od jednego opisu do drugiego. Pojawiła się namiętność, rozgoryczenie, miłość i nienawiść. Emocje i uczucia zostały tak intensywnie przez autorkę przepracowane i podkreślone, że będę jej dziękować za te doznania pewnie przez długie lata.
Jedynym minusem może być pojawiająca się aż do przesady rozwiązłość głównych bohaterów.
Polecam tę pozycję wszystkim otwartym osobom, lubującym się w sztuce i historii oraz przede wszystkim w samej, bogatej twórczości Anne Rice.

Pewnie jestem mało obiektywna gdyż Anne Rice jest jedną z moich ulubionych autorek. Przez 200 stron mogłaby pisać o niczym, a ja i tak chłonęłabym jej każde wydrukowane na papierze słowo.
Przejdźmy jednak do samej książki. Wenecja, Rzym, Neapol, XVIII wiek. Miejsca i czas, w których rozgrywa się akcja przyprawiły mnie o wyraz niemego uwielbienia. Rice jak zwykle poświęciła...