Może wiecie, może nie lubię biografię. I lubię czytać o historii odkryc, historii nauki. Lubię dowiadywać się jak ludzie dochodzili do tego, co my mamy za pewnik. Dlatego zainteresowała mnie „Krótka historia geniuszy”. Wbrew pozorom nie dlatego, że spodziewałam się, że ktoś napisał moją biografię. Za wcześnie na to : P Jeszcze blurb utwierdzał mnie w przekonaniu, że to może być to, czego się spodziewałam, ale już początek książki rozwiał moje nadzieje. To nie są biografie zebrane w jedną księgę, ale czy to, że coś nie spełnia naszych nadziei, oznacza, że jest złe? Oczywiście, że nie.

Książka jest poświęcona Towarzystwu Królewskiemu – Royal Society, organizacji skupiającej wybitnych naukowców, może się poszczycić najdłuższą historię oraz tym, że jako jedno z nielicznych, dawało szansę tym, którzy w swoich czasach byli uważani za szaleńców, porywających się z motyką na księżyc. W czasach pełnych ksenofobii i nacjonalizmu nie zamykało się na obcokrajowców, w swoich szeregach ma i miało wybitnych naukowców, którzy zmienili nasze postrzeganie świata.
„Krótka historia geniuszy” to wbrew pozorom nie jest biografia jej poszczególnych członków, to podzielona na rozdziały historia, ludzkiego geniuszy, odkryć które stały się podwalinami nowych dziedzin. Ja sobie lekturę dawkowałam, nie jestem hiper inteligentna i na dodatek jestem humanistką, która przez sporą część edukacji była na bakier z taką fizyką. Aby się umysłowo nie przemęczyć czytałam sobie po rozdziale i dowiadywałam się masy ciekawych rzeczy. To nie jest książka banalna, ale nie jest też łatwa zmusza do wysiłku, wymaga skupienia. To nie jest książka do czytania w komunikacji miejskiej(nie tylko ze względu na rozmiar).

Według mnie to fajny pomysł na prezent dla osób lubiących naukowe ciekawostki i oryginalne książki, bowiem ta wydania jest bardzo starannie, twarda oprawa(i słuszna waga, predestynują książkę do bycia potencjalnym narzędziem zbrodni), świetny papier, klimatyczne ryciny i artykuły osób, które są merytorycznie przygotowane do napisania danego felietonu.
Gdyby więcej książek było tak wydanych. Byłoby pięknie.
Polecam na długie zimowe wieczory. Nie wzruszycie się, nie pośmiejecie, ale wielu rzeczy się dowiecie.

Może wiecie, może nie lubię biografię. I lubię czytać o historii odkryc, historii nauki. Lubię dowiadywać się jak ludzie dochodzili do tego, co my mamy za pewnik. Dlatego zainteresowała mnie „Krótka historia geniuszy”. Wbrew pozorom nie dlatego, że spodziewałam się, że ktoś napisał moją biografię. Za wcześnie na to : P Jeszcze blurb utwierdzał mnie w przekonaniu, że to może...