Krótka historia geniuszy

Zdecydowanie nie jest to książka w stylu Billa Brysona (każdy esej innego autora). Fragmenty historii Królewskiego Towarzystwa Naukowego w Londynie. Każdy esej opowiadający o dochodzeniu do jakiegoś przełomu w nauce lub odbiorze świata. Eseje poważne, nie wszystkie udało mi się przeczytać od deski do deski.

Zdecydowanie nie jest to książka w stylu Billa Brysona (każdy esej innego autora). Fragmenty historii Królewskiego Towarzystwa Naukowego w Londynie. Każdy esej opowiadający o dochodzeniu do jakiegoś przełomu w nauce lub odbiorze świata. Eseje poważne, nie wszystkie udało mi się przeczytać od deski do deski.

Polski tytuł jest bardzo mylący, sugeruje bowiem, zwłaszcza w połączeniu z osobą redaktora, że czeka nas lektura krótkich biografii pełnych zabawnych historii i ciekawostek. Tymczasem ta książka to raczej historia myśli naukowej, historia idei. Dla mnie była to dość trudna lektura, niektóre rozdziały, skupiające się na wyjaśnieniu idei z zakresu fizyki czy matematyki, tylko przerzuciłam, bo po prostu, wstyd się przyznać, nic nie zrozumiałam.
Jednak dużo się nauczyłam, niewątpliwie poznałam kilka perspektyw, o których wcześniej nie miałam pojęcia. Niektóre eseje wywołały we mnie wiele refleksji nad rolą nauki, nad tym, jak nauka, otwierając drogę do postępu, w wymiku komercjalizacji i w celach merkantylnych, wiedzie ku uwstecznieniu (np. czyni stopniowo elitarne dobra dostępnymi dla ogółu, a potem zalewają one świat, otacza nas tandeta i znów towary dobrej jakości stają się dostępne wyłącznie elitom). Znalazłam w tej książce również przystępne wyjaśnienie kilku teorii, których wcześniej nie pojmowałam i miałam z tego powodu kompleksy :). Z drugiej strony lektura rozdziału o budowniczych mostów, skądinąd bardzo ciekawego, podważyła moje zaufanie do konstruktorów...
Niektóre rozdziały są świetne, przystępnie i wciągająco opisują wielkie idee, inne to nudne wykłady. Świetnie pokazuje to, jak ważna jest umiejętność przekazywania wiedzy, i jak wiele zależy od stylu.

Polski tytuł jest bardzo mylący, sugeruje bowiem, zwłaszcza w połączeniu z osobą redaktora, że czeka nas lektura krótkich biografii pełnych zabawnych historii i ciekawostek. Tymczasem ta książka to raczej historia myśli naukowej, historia idei. Dla mnie była to dość trudna lektura, niektóre rozdziały, skupiające się na wyjaśnieniu idei z zakresu fizyki czy matematyki, tylko...

Bardziej mylącego tytułu nie można było tej książce nadać. Spodziewałam się, że poznam zaskakujące fakty z życiorysów wielkich naukowców, dowiem się, w jaki sposób dokonali swoich odkryć, może pojawią się jakieś anagdoty. Tymczasem bynajmniej nie są to historie o geniuszach, ale raczej o teoriach i poglądach, które doprowadziły do naukowych przełomów w różnych dziedzinach. Dlatego oryginalny tytuł - "Seeing Further" - jest znacznie bardziej adekwatny do zawartości. Niestety, również zamieszczone eseje nie są ciekawie napisane, z wyjątkiem może 4-5. Podsumowując - raczej zawód.

Bardziej mylącego tytułu nie można było tej książce nadać. Spodziewałam się, że poznam zaskakujące fakty z życiorysów wielkich naukowców, dowiem się, w jaki sposób dokonali swoich odkryć, może pojawią się jakieś anagdoty. Tymczasem bynajmniej nie są to historie o geniuszach, ale raczej o teoriach i poglądach, które doprowadziły do naukowych przełomów w różnych dziedzinach....

Jest to "krótka" historia geniuszy, a raczej historia ich genialnych wynalazków i genialnych teorii naukowych.
Większość geniuszy związana byłą z Towarzystwem Królewskim.

Książka ta ma charakter naukowy. Musze przyznać, że była to dla mnie niezwykle trudna lektura. Książka składa się z 20 rozdziałów, z których każdy poświęcony jest innemu zagadnieniu.
Oprócz teorii ewolucji i teorii doboru naturalnego można tu przeczytać o:
- piorunochronach. O tym, czy powinny być ostro, czy tępo zakończone
- o konstruowaniu różnych mostów, w szczególności przeznaczonych do przejazdu pociągów
- o lotach balonem
- o znaczeniu i roli matematyki w nauce
- o kosmosie, naszym miejscu we Wszechświecie. O tym, czy Ziemia jest wyjątkową planetą. O możliwości życia na innych planetach
- o samym początku życia
- o końcu świata
- o pojmowaniu czasu
- o tym, jak może wyglądać świat za 50 lat (chodzi tu o rok 2060)

Książka ma twardą oprawę. Jest dobrze wydana. Jest ilustrowana (mogłam zobaczyć między innymi mapę gęstości elektronowej hemoglobiny z 1959 roku, he he...) .
Według mnie książka pisana jest zbyt małą czcionką.

Jest to "krótka" historia geniuszy, a raczej historia ich genialnych wynalazków i genialnych teorii naukowych.
Większość geniuszy związana byłą z Towarzystwem Królewskim.

Książka ta ma charakter naukowy. Musze przyznać, że była to dla mnie niezwykle trudna lektura. Książka składa się z 20 rozdziałów, z których każdy poświęcony jest innemu zagadnieniu.
Oprócz teorii...

Może wiecie, może nie lubię biografię. I lubię czytać o historii odkryc, historii nauki. Lubię dowiadywać się jak ludzie dochodzili do tego, co my mamy za pewnik. Dlatego zainteresowała mnie „Krótka historia geniuszy”. Wbrew pozorom nie dlatego, że spodziewałam się, że ktoś napisał moją biografię. Za wcześnie na to : P Jeszcze blurb utwierdzał mnie w przekonaniu, że to może być to, czego się spodziewałam, ale już początek książki rozwiał moje nadzieje. To nie są biografie zebrane w jedną księgę, ale czy to, że coś nie spełnia naszych nadziei, oznacza, że jest złe? Oczywiście, że nie.

Książka jest poświęcona Towarzystwu Królewskiemu – Royal Society, organizacji skupiającej wybitnych naukowców, może się poszczycić najdłuższą historię oraz tym, że jako jedno z nielicznych, dawało szansę tym, którzy w swoich czasach byli uważani za szaleńców, porywających się z motyką na księżyc. W czasach pełnych ksenofobii i nacjonalizmu nie zamykało się na obcokrajowców, w swoich szeregach ma i miało wybitnych naukowców, którzy zmienili nasze postrzeganie świata.
„Krótka historia geniuszy” to wbrew pozorom nie jest biografia jej poszczególnych członków, to podzielona na rozdziały historia, ludzkiego geniuszy, odkryć które stały się podwalinami nowych dziedzin. Ja sobie lekturę dawkowałam, nie jestem hiper inteligentna i na dodatek jestem humanistką, która przez sporą część edukacji była na bakier z taką fizyką. Aby się umysłowo nie przemęczyć czytałam sobie po rozdziale i dowiadywałam się masy ciekawych rzeczy. To nie jest książka banalna, ale nie jest też łatwa zmusza do wysiłku, wymaga skupienia. To nie jest książka do czytania w komunikacji miejskiej(nie tylko ze względu na rozmiar).

Według mnie to fajny pomysł na prezent dla osób lubiących naukowe ciekawostki i oryginalne książki, bowiem ta wydania jest bardzo starannie, twarda oprawa(i słuszna waga, predestynują książkę do bycia potencjalnym narzędziem zbrodni),świetny papier, klimatyczne ryciny i artykuły osób, które są merytorycznie przygotowane do napisania danego felietonu.
Gdyby więcej książek było tak wydanych. Byłoby pięknie.
Polecam na długie zimowe wieczory. Nie wzruszycie się, nie pośmiejecie, ale wielu rzeczy się dowiecie.

Może wiecie, może nie lubię biografię. I lubię czytać o historii odkryc, historii nauki. Lubię dowiadywać się jak ludzie dochodzili do tego, co my mamy za pewnik. Dlatego zainteresowała mnie „Krótka historia geniuszy”. Wbrew pozorom nie dlatego, że spodziewałam się, że ktoś napisał moją biografię. Za wcześnie na to : P Jeszcze blurb utwierdzał mnie w przekonaniu, że to może...

Nawet ciekawa. Jednak okładka wprowadza czytelnika w błąd. Nie jest to zbiór historii o geniuszach napisanych w stylu "krótkiej historii wszystkiego". Bill Bryson służy tu tylko jako redaktor tekstów. Poszczególne rozdziały napisane są przez różnych autorów - zazwyczaj znane naukowe osobistości. Wiele z tych rozdziałów poświęconych jest sprawom około-naukowym, jak: nauka i religia, etyka nauki, zarządzanie ryzykiem, scenariusze końca świata, początki towarzystwa królewskiego. Najciekawszy z nich wg mnie został napisany przez Richarda Holmesa i traktuje o lotach balonem. Lektura tego rozdziału skusiła mnie na kupno jego książki "Wiek cudów". Podsumowując bardziej adekwatny tytuł dla tej pozycji to "Krótka historia nauki różnych autorów".

Nawet ciekawa. Jednak okładka wprowadza czytelnika w błąd. Nie jest to zbiór historii o geniuszach napisanych w stylu "krótkiej historii wszystkiego". Bill Bryson służy tu tylko jako redaktor tekstów. Poszczególne rozdziały napisane są przez różnych autorów - zazwyczaj znane naukowe osobistości. Wiele z tych rozdziałów poświęconych jest sprawom około-naukowym, jak: nauka i...

Ósma gwiazdka za dwa poruszające rozdziały (17, 19). Reszta jest "poprostu" bardzo robra, ale te dwa, poruszają.

Ósma gwiazdka za dwa poruszające rozdziały (17, 19). Reszta jest "poprostu" bardzo robra, ale te dwa, poruszają.