Opinia laika

Uwielbiam historię, a jeszcze bardziej kocham czytać o naszych triumfach, lecz do książki Daviesa podchodziłem bardzo ostrożnie, długo leżakowała na półce, bo spodziewałem się że będzie tam więcej polityki niż opisu heroicznych szarż naszej kawalerii, czy innych wojsk. W końcu znajomy namówił mnie mówiąc: "Normana Daviesa czyta się tak fajnie, jakby powieść, a nie rozprawę historyczną, czyli chronologicznie, suche fakty jeden za drugim". Ale ostatecznie to mówił sprawdziło się tylko czasami.
Przede wszystkim razi w oczy próba bycia bezstronnym przez autora, wyczuwalne jest napięcie związane z okresem w którym książkę pisał, może nie chciał zanadto "podskakiwać" komunistycznym władzo, bo przypomnieć tu trzeba że Norman mieszkał w PRLu.
Po lekturze na pewno jestem mądrzejszy, mam teraz jako takie pojęcie o tamtym okresie, i to jest główny jej walor, natomiast na drugim biegunie znajduje się bardzo wyszczuplony opis najważniejszych bitew rozgrywanych w sierpniu i początkiem września 1920 czyli w kluczowym momencie kampanii, wyszczuplony do tego stopnia że np. "IV Korpus Ułanów Rozwadowskiego zepchnął tyły armii Budionnego za Narew" i tyle! Za to mamy stu stronicową tyradę o tym co się działo w głowach Lloyda George'a czy Curzona, którzy akurat w polskiej sprawie nie zrobili nic, a częściej nawet rzucali kłody pod nogi, fakt że Francja udzieliła nam pożyczki, ale to była zaledwie szósta część tego co dostał Denikin na walkę z tymi samymi bolszewikami!
Aż dziw bierze że Norman, jak sam pisał we wstępie nasłuchał się tylu niesamowitych historii od teścia, kombatanta wojny Polsko-Bolszewickiej, bo w książce nie wykorzystał ani jednej, brakowało mi także zapisków żołnierzy, z pamiętników, czy zeznań naocznych świadków (są co prawda fragmenty z dziennika Budionnego, ale czy w ZSRR Stalina, ktoś by pisał szczerą prawdę, nawet w pamiętniku?) Anglik mieszkający w Polsce nigdy nie zrozumie polaka, choćby spędził u nas pół wieku, wg. Normana Sowieci szli na zachód bo chcieli zanieść czerwoną rewolucję do europy zachodniej, OK. Zgoda, ale też według niego Polacy bronili kraju mając na duszy słowa Inwokacji, czy rozpamiętując powieści Sienkiewicza, w których kresy odgrywają wielką rolę, a to już wydaje mi się dużym uproszczeniem. Bo bronisz po prostu swojego domu, który to dopiero co odzyskałeś po 125 latach w jarzmie.
Koniec końców, książka odpowiada na wiele pytań, ale i jeszcze więcej ich rodzi, i chyba nie po drodze mi z tym autorem.

Opinia laika

Uwielbiam historię, a jeszcze bardziej kocham czytać o naszych triumfach, lecz do książki Daviesa podchodziłem bardzo ostrożnie, długo leżakowała na półce, bo spodziewałem się że będzie tam więcej polityki niż opisu heroicznych szarż naszej kawalerii, czy innych wojsk. W końcu znajomy namówił mnie mówiąc: "Normana Daviesa czyta się tak fajnie, jakby powieść, a...