czytałam lepsze książki, ale...

podstawowym dla mnie minusem jest fakt, że jeszcze przed otworzeniem książki, bazując na tylnej okładce, wiadomo było, iż kate i sean będą parą.
drugim minusem jest to, że przywykłam do nieco innych, bardziej obrazowych opisów wydarzeń tragicznych. niby krew się wszędzie leje, trupy ludzkie i zwierzęce co kawałek, a jakoś nie robiło to wrażenia, nie budziło obrzydzenia itp. a umówmy się, że owca, której flaki są rozciągnięte przez całą szerokość ulicy powinna budzić chociaż minimalne emocje. tak samo jak gość, któremu z tętnicy idzie fontanna krwi.
momenty, które mnie najbardziej poruszyły to 'akcja' mutta w boksie, śmierć tommy'ego i zakończenie. nie mniej jest to zapewne spowodowane tym, że jestem mocno związana z końmi na co dzień. generalnie największym plusem tej książki są eich uisce.
całej historii brakuje trochę realizmu. bułany kucyk z brzuchem do ziemi (no teoretycznie go zgubił przed wyścigiem), który wygrywa z potworami morskimi opisywanymi jako ogromne, niesamowicie szybkie bestie, nieprzeciętne itp. itd.

przyjemnie się czyta, język jest prosty, ale w dobrym tego słowa znaczeniu. po ~300 stronach naprawdę wciąga.

gdyby motyw eich uisce, nawet z podobną fabułą, wykorzystał zamboch, może piekara, to by było coś!

...ale! mam w sumie nadzieję,że autorka jeszcze do WŚ wróci i napisze kolejną książkę o wyspie thisby. może z innymi bohaterami? może kontynuację losów kate i sean'a? byle tylko w 'tle' były eich uisce :)

czytałam lepsze książki, ale...

podstawowym dla mnie minusem jest fakt, że jeszcze przed otworzeniem książki, bazując na tylnej okładce, wiadomo było, iż kate i sean będą parą.
drugim minusem jest to, że przywykłam do nieco innych, bardziej obrazowych opisów wydarzeń tragicznych. niby krew się wszędzie leje, trupy ludzkie i zwierzęce co kawałek, a jakoś nie robiło to...