Autor powieści będący jednocześnie scenarzystą tak skonstruował fabułę, że da się ją z przyjemnością czytać, prawdopodobnie tak jak i dobrze by się oglądało film.
Zazwyczaj, gdy myślę o książkach, których treść szybuje ponad stronami, akcja leci jak nakręcony bączek, nie mam na uwadze dobrych pozycji. Tutaj jest momentami dość szybko posuwająca się akcja, ale są też zwykłe dni, gdy niewiele się dzieje, jest życie osobiste bohaterów, które biegnie nieco wolniejszym rytmem. Autor postawił na akcję, skupiając się na działaniu postaci, przechodzeniu od jednych do drugich znajdujących się w różnych zakątkach Europy, dlatego całość nie jest przegadana, nie ma się poczucia, że przemyślenia bohaterów zajmują całe strony. Są też dobre dialogi, co zasługuje na podkreślenie, bo czasem właśnie te elementy powieści zabijają klimat, a nawet całą akcje.
Przy narzuconym przez Söderberga tempie akcji ważne jest sposób pisania, w który czytelnik będzie w stanie zaangażować się, a nie tylko pobieżnie śledzić tor wypadków. Postaci jest wiele ale o zdecydowanie różnych cechach charakteru i są one wyraziście ukazane na tle zdarzeń, a styl na tyle przejrzysty, że łatwo podążać za gangsterami i szwedzką policją nie gubiąc sie przy tym.
Rozwój wypadków uczuciowych między Sophią Brinkmann, a Hectorem Guzmanem tez przebiega w żywiołowym tempie. Dzięki temu nie ma zbytniej czułostkowości i nie wychodzi z tego gangsterski romans. Tło zdarzeń jest tak szerokie i zawiłe, jak szeroka skala jest procederu, o którym pisze Söderberg. Międzynarodowy handel narkotykami i broni oraz przeprowadzanie poważnych kradzieży to intratny biznes jakim dowodzi Guzman. Na co dzień można być wydawcą publikacji, można się nawet szczerze zakochać, ale biznes to biznes i potrafi pochłonąć na swojej drodze wszystko, nawet tych, co stali się nam najbliżsi.

Minusem jest dla mnie to, iż treść właściwie składa sie z 3 części (odrębnych książek połączonych losami bohaterki), więc pełne zakończenie przyjdzie z zakończeniem cyklu. I w wypadku książek o tak natężonej akcji dobrze jest czytać je zaraz jedna po drugiej, bo po dłuższej przerwie trudniej się będzie wciągnąć w akcję.

Autor powieści będący jednocześnie scenarzystą tak skonstruował fabułę, że da się ją z przyjemnością czytać, prawdopodobnie tak jak i dobrze by się oglądało film.
Zazwyczaj, gdy myślę o książkach, których treść szybuje ponad stronami, akcja leci jak nakręcony bączek, nie mam na uwadze dobrych pozycji. Tutaj jest momentami dość szybko posuwająca się akcja, ale są też...