W życiu nie czytałam głupszej książki. Nic nie skumałam jakaś ta intryga wydumana, mnóstwo postaci bez ładu i składu. Klimatu ta książka też nie ma żadnego.

W życiu nie czytałam głupszej książki. Nic nie skumałam jakaś ta intryga wydumana, mnóstwo postaci bez ładu i składu. Klimatu ta książka też nie ma żadnego.

Dawno nie czytałam tak kiepskiej książki.
Jak dla mnie beznadziejne było prawie wszystko - bohaterowie, styl pisania, a może to wina tłumacza? Płytkie dialogi, strasznie się umęczyłam czytając dialog Marianne z tym zboczonym komisarzem, w którym na dwóch stronach padło 6 razy to samo pytanie i wcale nie był to jakiś "psychologiczny zabieg", po prostu mam wrażenie jakby pisało to dziecko.
Jedyne co sprawiło, że doczytałam do końca była lekka ciekawość samej fabuły, wątku "kto to zrobił", nic więcej.
Ostatnia scena z Polką? Po co, na co? O co chodziło? Dno.

Dawno nie czytałam tak kiepskiej książki.
Jak dla mnie beznadziejne było prawie wszystko - bohaterowie, styl pisania, a może to wina tłumacza? Płytkie dialogi, strasznie się umęczyłam czytając dialog Marianne z tym zboczonym komisarzem, w którym na dwóch stronach padło 6 razy to samo pytanie i wcale nie był to jakiś "psychologiczny zabieg", po prostu mam wrażenie jakby...

Fabuła, narracja - wszystko jakieś posiekane, bohaterowie co najmniej neurotyczni lub zaburzeni, żeby nie powiedzieć - nienormalni...
Czy w Szwecji nie mieszka już nikt zdrowy psychicznie?
Ta książka to nie kryminał - wątek kryminalny to tylko pretekst do przedstawienia przedziwnych stanów psychicznych i rozmaitych obsesji bohaterów, którzy wszyscy nienawidzą się nawzajem i wszystkiego, co ich otacza. Brak śledztwa. Nie moja bajka.

Fabuła, narracja - wszystko jakieś posiekane, bohaterowie co najmniej neurotyczni lub zaburzeni, żeby nie powiedzieć - nienormalni...
Czy w Szwecji nie mieszka już nikt zdrowy psychicznie?
Ta książka to nie kryminał - wątek kryminalny to tylko pretekst do przedstawienia przedziwnych stanów psychicznych i rozmaitych obsesji bohaterów, którzy wszyscy nienawidzą się nawzajem...

Uwielbiam czytać kryminały i obok fantastyki to mój drugi ulubiony gatunek książek, ale ta książka niezbyt trafiła w moje gusta. Nie wiem czy nie jest to spowodowane tym, że czytana była po książkach Nesbo. Czyta się szybko, to fakt, ale poziom niestety niski. Strasznie irytowały mnie te same określenia tatuażu. Pocenie się wszystkich bohaterów tak, że muszą się co chwilę wycierać i wszechobecna smolista kawa. Sam pomysł dość ciekawy, koniec jednak jest rozczarowujący. Gdyby była troszkę lepiej napisana, to ocena podskoczyłaby na mocną 7.

Uwielbiam czytać kryminały i obok fantastyki to mój drugi ulubiony gatunek książek, ale ta książka niezbyt trafiła w moje gusta. Nie wiem czy nie jest to spowodowane tym, że czytana była po książkach Nesbo. Czyta się szybko, to fakt, ale poziom niestety niski. Strasznie irytowały mnie te same określenia tatuażu. Pocenie się wszystkich bohaterów tak, że muszą się co chwilę...

Zacznijmy od tego że w czasie festiwalu Czarnego Tanga w tajemniczych okolicznościach ginie mała dziewczynka. Mordercą jest prawdopodobnie jeden z uczestników imprezy. Główna bohaterka postanawia znaleźć sprawcę.
Cały zarys fabuły brzmi świetnie. Jednak w trakcie tej książki dostajemy więcej badziewnych opisów śniadania głównej bohaterki, dylematów głównej bohaterki czy też przemyśleń o tym jakie to jej życie jest trudne. Cóż z tego, że uczestnicy zabawy giną jak szaleni skoro ona nie ma w domu ulubionego dżemu?
Tak to wygląda przez większość czasu. Poznajemy też historie życia każdego z uczestników Tanga jednak osobiście uważam, że jest to zbyt krótki opis by poczuć cokolwiek do któregoś z tych bohaterów. Może poza Szczurołapem, jego nawet polubiłam. Ale mimo wszystko wydaje mi się, że autorka chciała pokazać zbyt wiele w krótkim czasie i nie wyszło to najlepiej.
Ale fakt, plusem jest to, że historie każdego z bohaterów, jakoś się ze sobą łączą. Może nie jest to do końca wiarygodny scenariusz ale mimo wszystko da się jakoś zrozumieć dlaczego stało się tak a nie inaczej.

Zacznijmy od tego że w czasie festiwalu Czarnego Tanga w tajemniczych okolicznościach ginie mała dziewczynka. Mordercą jest prawdopodobnie jeden z uczestników imprezy. Główna bohaterka postanawia znaleźć sprawcę.
Cały zarys fabuły brzmi świetnie. Jednak w trakcie tej książki dostajemy więcej badziewnych opisów śniadania głównej bohaterki, dylematów głównej bohaterki czy...

Nieprawdopodobnie źle napisana książka. Błędy logiczne, stylistyczne, rzeczowe. Nic dziwnego, że prawie na każdej stronie ktoś "się poci, oblewa go pot, czuje pot, wyciera spocone ręce" itd. Autorka ma jakieś natręctwa na tym tle. Odradzam czytanie (z powodu całokształtu, nie tylko z powodu potu)

Nieprawdopodobnie źle napisana książka. Błędy logiczne, stylistyczne, rzeczowe. Nic dziwnego, że prawie na każdej stronie ktoś "się poci, oblewa go pot, czuje pot, wyciera spocone ręce" itd. Autorka ma jakieś natręctwa na tym tle. Odradzam czytanie (z powodu całokształtu, nie tylko z powodu potu)

Przeciętna ,niby coś się dzieje ale powoli ,chaotycznie nie moje klimaty..

Przeciętna ,niby coś się dzieje ale powoli ,chaotycznie nie moje klimaty..

Bardzo przeciętna książka, z trudem dokończyłam...

Bardzo przeciętna książka, z trudem dokończyłam...

Jest to zdecydowanie jedna z najgorszych książek, jakie w życiu czytałam. Nie ma w niej nic dobrego. Przez chwilę myślałam, że dobra jest intryga, a po prostu bardzo zły warsztat, ale nie, intryga jest słaba, ledwie się klei. Główna bohaterka jest obrzydliwą babą, której motywy są zadziwiające, a sposób prowadzenia przez nią rozmowy - oszałamiający. Bohaterka umawia się na spotkania z ludźmi bliskimi ofiary i zadaje im bezsensowne, chamskie pytania. Dialogi, z których nic nie wynika, ciągną się przez całe strony. Nic nie jest do końca wyjaśnione, wszyscy są obrzydliwi, autorka piętrzy okropieństwa, na dodatek zupełnie bez sensu, w sposób całkiem nieuzasadniony, posługuje się wulgarnym, prostackim językiem.
Nawaliła również redakcja, czemu się nie dziwię w sumie, bo kto by dał radę czytać coś takiego z uwagą. W jednej ze scen Marianna dostaje w klubie do picia wodę, chwilę potem nie służy jej drink, a po zwróceniu - wyciąga z torebki butelkę i pije wodę...
Absolutnie stracone parę godzin poświęcone na czytanie tej książki, dobrze chociaż, że nie wydałam na nią pieniędzy, bo chyba by mnie szlag trafił ze złości.

Jest to zdecydowanie jedna z najgorszych książek, jakie w życiu czytałam. Nie ma w niej nic dobrego. Przez chwilę myślałam, że dobra jest intryga, a po prostu bardzo zły warsztat, ale nie, intryga jest słaba, ledwie się klei. Główna bohaterka jest obrzydliwą babą, której motywy są zadziwiające, a sposób prowadzenia przez nią rozmowy - oszałamiający. Bohaterka umawia się na...

Kryminał Leny Oskarson to światowa półka kryminałów. Fabuła trzyma w napięciu, dodatkowo zimna Skandynawia i lodowate jezioro dodaje dodatkowego dreszczyku, bardzo polecam również ze względu na obecność w książce polskiego akcentu;)

Kryminał Leny Oskarson to światowa półka kryminałów. Fabuła trzyma w napięciu, dodatkowo zimna Skandynawia i lodowate jezioro dodaje dodatkowego dreszczyku, bardzo polecam również ze względu na obecność w książce polskiego akcentu;)