Gdybym od razu wiedziała, że to pod scenariusz do filmu, w ogóle bym się za to nie brała :/

Gdybym od razu wiedziała, że to pod scenariusz do filmu, w ogóle bym się za to nie brała :/

04.

04.

Pościgi, strzelaniny, handel bronią i narkotykami. Trochę nie moja bajka, ale wciąga.

Pościgi, strzelaniny, handel bronią i narkotykami. Trochę nie moja bajka, ale wciąga.

Sophie była wdową wychowującą syna i kobietą chowającą się w samotności. W enklawę spokoju gwarantującego izolację od świata uczuć. Wydawało się jej, że ten stan trwa już wieki i na wieki pozostanie. Jednak nie dla jej serca, rządzącego się swoimi, niezależnymi od rozumu prawami, które uznało, że to wystarczająco długo, by zatęsknić za czymś spontanicznym i nieprzemyślanym. Wydawało się jej, że umówienie się na spotkanie z byłym pacjentem szpitala, w którym pracowała jako pielęgniarką, będzie zwykłą randką.
I było.
Tyle że Hector, którego zaproszenie przyjęła, nie był przeciętnym człowiekiem i nie był zwykłym mężczyzną. Należał do elity świata przestępczego. Był dobrym człowiekiem według jego przyjaciół i bardzo niebezpiecznym, bezwzględnym, wyrachowanym przestępcą według szwedzkiej policji, która, wykorzystując nawiązującą się znajomość pary, zaproponowała kobiecie współpracę. Agentka Gunilla pozostawiła jej wybór, apelując do jej moralnego serca – postąp właściwie i ignorując potrzebę serca namiętnego.
Sophie, zwykła kobieta z systemem wartości charakterystycznym dla pielęgniarki, mającym ogromne znaczenie dla jej dalszego postępowania i podejmowanych działań, stanęła na skrzyżowaniu interesów międzynarodowych grup przestępczych i szwedzkiej policji. Wbrew swej woli znalazła się na linii strzału frontu wojny o wpływy, w której stawką była władza, pieniądze i życie.
Bezbronna.
Jednak to właśnie ona była jedynym, stałym punktem odniesienia w powoli rozwijającej się akcji. Wielowątkowej, ale linearnej w czasie. Ogromny wpływ na tak poprowadzoną fabułę miała profesja scenarzysty autora. Losy bohaterów poznawałam w miarę upływu czasu, będąc tak samo zaskakiwaną rozwojem wydarzeń, jak oni sami. Nigdy nie wiedziałam, z której strony nadlecą kule, kto pierwszy uderzy w twarz na odlew (płeć kobieca nie chroniła przed agresją),pod czyją nogą rozpadną się drzwi w na pozór spokojnym miejscu i kiedy dowiem się o zdradzie. Wspólność przeżywanych emocji w jednym czasie i miejscu wiązała mnie podwójnie z poszczególnymi bohaterami, pozwalając na budowanie ich obrazu fizycznego i profilu psychologicznego.
To było bardzo niebezpieczne.
Nic tak nie zbliża i nie wiąże, jak wspólne przeżycia i zrozumienie motywów postępowania, którymi można później wytłumaczyć najokrutniejsze przestępstwo. Sophie była jedynym jasnym punktem moralnym ukazującym mroczność duszy i pokrętność wypaczonej logiki innych. Przynajmniej tak wydawało mi się na początku powieści, ale na początku wiele mi się wydawało. Niejednoznaczność charakterów postaci to pułapka, w którą wpadałam bardzo często. Linearność mi w tym nie pomagała, raczej przypominała naprzemiennie przeplatany sekwencjami kadrowymi film z wartką akcją, po której następowało wyciszenie, ale pełne napięcia. Ono nie znikało nigdy. Przenosiło się z dynamiki akcji na dynamikę szarpiących bohaterami emocji i myśli. To warstwa psychologiczna była najważniejsza w tym thrillerze, pozostawiając warstwę sensacyjną w roli koniecznej bazy do opowieści o ułomności ludzkiej natury. Niezbędnego tła do ukazania nieprzewidywalności człowieczej psychiki w walce ze słabościami w rozpaczliwym odnajdywaniu się w ekstremalnej rzeczywistości. Autor, w odróżnieniu od scenariusza, wykorzystał możliwości, jakie stwarza powieść i rozbudował brawurowo warstwę psychologiczną, analizując szczegółowo stany wewnętrzne (uzewnętrzniane w zachowaniu i myślach) kreowanych bohaterów. Dzięki temu postępowanie Hectora z czasem zaczęłam uważać za uczciwe (sic!),a Gunilli, przedstawicielki prawa, za podłe. A między tymi hybrydowymi skrajnościami autor jeszcze umieścił bardzo ciekawe w swojej różnorodności spektrum policjantów, przestępców i zwykłych ludzi wplątanych w wydarzenia, wymykających się jednoznacznemu zaszufladkowaniu. Na dodatek wszystkich umieścił w mechanizmach wpływów, zmiennych priorytetach otoczenia, zależnościach międzyludzkich i nieobliczalnych, chwiejnych emocjach indywidualnych, dyktujących ostateczny wybór moralny.
Nieprzewidywalny.
Do końca nie byłam pewna niczego i nikogo, tak jak zmienna jest psychika ludzka.
Autor, decydując się na debiut prozatorski, który jest pierwszą częścią trylogii o Sophie Brinkman i Hektorze Guzmanie, pokazał, że nie tylko potrafi szkicować i syntetyzować, ale również szczegółowo analizować stany człowieka, których w scenariuszu filmowym nie można pokazać, a jedynie zasugerować. Skrupulatnie, z premedytacją i do granic możliwości wykorzystał tę szansę, jaką dała mu powieść. Być może dlatego zwolennicy klasycznej sensacji mogą być zawiedzeni, a amatorzy thrillerów psychologicznych zachwyceni.
naostrzuksiazki.pl

Sophie była wdową wychowującą syna i kobietą chowającą się w samotności. W enklawę spokoju gwarantującego izolację od świata uczuć. Wydawało się jej, że ten stan trwa już wieki i na wieki pozostanie. Jednak nie dla jej serca, rządzącego się swoimi, niezależnymi od rozumu prawami, które uznało, że to wystarczająco długo, by zatęsknić za czymś spontanicznym i nieprzemyślanym....

Męczące było czytanie tej literacko-filmowej produkcji. Pisanie powieści jako partytury do zrobienia filmu(dowiedziałem się o tym z oficjalnej recenzji LC) uważam za równie mało sensowny zabieg jak pisanie powieści na podstawie scenariusza. Jedno i drugie pachnie tandetną komercją i przynosi mierne artystycznie efekty. Fabuła powieści Soderberga jest nudnawa, rozwlekła i brak w niej jakichś bardziej zajmujących konceptów. A już mówienie o głównej bohaterce, że jest równie fascynująca jak Lisa Salander to gruba pomyłka. Czytając Stiega Larssona
uwierzyłem w skandynawskie kryminały, teraz robię krok w stronę poprzednich pozycji.

Męczące było czytanie tej literacko-filmowej produkcji. Pisanie powieści jako partytury do zrobienia filmu(dowiedziałem się o tym z oficjalnej recenzji LC) uważam za równie mało sensowny zabieg jak pisanie powieści na podstawie scenariusza. Jedno i drugie pachnie tandetną komercją i przynosi mierne artystycznie efekty. Fabuła powieści Soderberga jest...

Wprawdzie takie klimaty nie za bardzo mi odpowiadają (handel bronią, narkotykami, gangi, strzelanki, międzynarodowe przemyty, itp.) , ale o dziwo, książka mi się podobała. Szybkie tempo akcji, jednemu z bohaterów (Jensowi) kibicowałam, bo miał facet wyraźnego pecha sytuacyjnego :-).
"Obsada" książki międzynarodowa, bo obok Szwedów są Hiszpanie, Niemcy, Rosjanie, Wietnamczyk, a nawet Polak Leszek.
Jednak szkoda, że kolejne części trylogii nie były już tak dobre.

(styczeń 2013)

Wprawdzie takie klimaty nie za bardzo mi odpowiadają (handel bronią, narkotykami, gangi, strzelanki, międzynarodowe przemyty, itp.) , ale o dziwo, książka mi się podobała. Szybkie tempo akcji, jednemu z bohaterów (Jensowi) kibicowałam, bo miał facet wyraźnego pecha sytuacyjnego :-).
"Obsada" książki międzynarodowa, bo obok Szwedów są Hiszpanie, Niemcy, Rosjanie,...

''Andaluzyjski przyjaciel'' to thriller sensacyjny, który pochłonął mnie w całości.Ogólnie nie przepadam za tego typu powieściami ale ta miło mnie zaskoczyła. Wszystko na plus jest szybka akcja, splot niebezpiecznych i nieoczekiwanych wydarzeń i oczywiście wątek romantyczny Jedynym minusem jest mnogość postaci i chwilami trudno się połapać kto jest kto. Mimo to nie odczuwa się znużenia czytając a powieść czyta się szybko z niepokojem co wydarzy się na następnych stronach .Polecam

''Andaluzyjski przyjaciel'' to thriller sensacyjny, który pochłonął mnie w całości.Ogólnie nie przepadam za tego typu powieściami ale ta miło mnie zaskoczyła. Wszystko na plus jest szybka akcja, splot niebezpiecznych i nieoczekiwanych wydarzeń i oczywiście wątek romantyczny Jedynym minusem jest mnogość postaci i chwilami trudno się połapać kto jest kto. Mimo to nie...

Nie dałam rady tego dokończyć.
To było... po prostu nudne.

Nie dałam rady tego dokończyć.
To było... po prostu nudne.

Jak się przedrzecie przez te chaszcze pierwszych 150-200 stron, to gdy odłożycie już tą maczetę, oczom Waszym ukaże się świetna, wciągająca, intensywna powieść sensacyjna, z wątkami nawet i psychologicznymi. Świetna! Trzymająca w napięciu do ostatnich stron.
Sporo tu bohaterów, czasami, zwłaszcza z początku, ogarnąć, kto jest kim, ale później wszystko się układa w całość, te niby poboczne wątki, ci niby nieistotni bohaterowie - wszystko ma swój sens i cel.
Zdecydowanie polecam!

Jak się przedrzecie przez te chaszcze pierwszych 150-200 stron, to gdy odłożycie już tą maczetę, oczom Waszym ukaże się świetna, wciągająca, intensywna powieść sensacyjna, z wątkami nawet i psychologicznymi. Świetna! Trzymająca w napięciu do ostatnich stron.
Sporo tu bohaterów, czasami, zwłaszcza z początku, ogarnąć, kto jest kim, ale później wszystko się układa w całość,...

powieść sensacyjna,bardziej dramat,dotrwałam do końca ,nie powala ,zobaczymy czy zmienie zdanie przy 2 części

powieść sensacyjna,bardziej dramat,dotrwałam do końca ,nie powala ,zobaczymy czy zmienie zdanie przy 2 części