Książka trzyma w napięciu od samego początku, a rozwiązanie zagadki morderstwa jest zaskakujące. Nieco trudności sprawiło mi połapanie się w plątaninie szwedzkich imion, nazwisk i miejsc, ale i tak oceniam pozycję wysoko. Bardzo dobrze napisany kryminał, podobało mi się to, że wszyscy bohaterowie mają pogłębione portrety psychologiczne.

Książka trzyma w napięciu od samego początku, a rozwiązanie zagadki morderstwa jest zaskakujące. Nieco trudności sprawiło mi połapanie się w plątaninie szwedzkich imion, nazwisk i miejsc, ale i tak oceniam pozycję wysoko. Bardzo dobrze napisany kryminał, podobało mi się to, że wszyscy bohaterowie mają pogłębione portrety psychologiczne.

Ciekawy pomysł na fabułę, ale z rozwinięciem gorzej. Wolna akcja, wiele niepotrzebnych opisów. Za mało kryminału w tym kryminale. Mnóstwo wspomnień, opisów życia prywatnego bohaterów, analiz psychologicznych. W ilości bohaterów też można się pogubić. Dłużyło się czytanie.

Ciekawy pomysł na fabułę, ale z rozwinięciem gorzej. Wolna akcja, wiele niepotrzebnych opisów. Za mało kryminału w tym kryminale. Mnóstwo wspomnień, opisów życia prywatnego bohaterów, analiz psychologicznych. W ilości bohaterów też można się pogubić. Dłużyło się czytanie.

W moim przekonaniu to jest raczej obyczajówka z rozszerzoną analizą psychologiczną bohaterów niż kryminał. Oczywiście książka zawiera wątki kryminalne ale miałam wrażenie, że to tylko dodatek aby bardziej wciągnąć czytelnika. Sam pomysł na fabułę całkiem fajny i moja ocena byłaby wyższa gdyby nie literówki. Całe wyrazy bez sensu, którego należało szukać w przeczytanym już tekście, żeby zrozumieć o co chodzi. Ale gdy wystąpiło to w nowym akapicie i innym wątku to było bardzo męczące i przeszkadzało w odbiorze lektury. Mam nadzieję, że korektor się wstydzi tak wykonanej pracy.

W moim przekonaniu to jest raczej obyczajówka z rozszerzoną analizą psychologiczną bohaterów niż kryminał. Oczywiście książka zawiera wątki kryminalne ale miałam wrażenie, że to tylko dodatek aby bardziej wciągnąć czytelnika. Sam pomysł na fabułę całkiem fajny i moja ocena byłaby wyższa gdyby nie literówki. Całe wyrazy bez sensu, którego należało szukać w przeczytanym już...

W Göteborgu dochodzi do dwóch morderstw, których ofiarami są profesor archeologii Ann-Marie Karpov oraz jej student – Henrik Samuelsson. Z początku podejrzenia padają na chorobliwą zazdrość narzeczonej Henrika.Do tego dochodzą fakty w tej sprawie mogą być te morderstwa powiązane z handlem antykami.

Jestem zaskoczona trochę tym skandynawskim kryminałem, oceniła bym wyżej, ale dam tylko 6 gwiazdek, świetnie zarysowane postacie, dobra fabuła, trzyma w napięciu książka.
Dobry kryminał, przy którym spędziłam miły wieczór zrelaksował mnie.

W Göteborgu dochodzi do dwóch morderstw, których ofiarami są profesor archeologii Ann-Marie Karpov oraz jej student – Henrik Samuelsson. Z początku podejrzenia padają na chorobliwą zazdrość narzeczonej Henrika.Do tego dochodzą fakty w tej sprawie mogą być te morderstwa powiązane z handlem antykami.

Jestem zaskoczona trochę tym skandynawskim kryminałem, oceniła bym wyżej,...

Camillla Ceder jest zdecydownie niedocenioną autorką. Dobra książka moim zdaniem.

Camillla Ceder jest zdecydownie niedocenioną autorką. Dobra książka moim zdaniem.

Kryminał w czystej postaci,to to nie jest.A wręcz,można napisać.Że raczej,to bardziej powieść obyczajowa.Gdzie,ten wątek kryminalny się pojawia.
Owszem,opis zbrodni i dochodzenia jest ciekawy.Lecz,według mnie za dużo tu opisów życia uczuciowego.
Rozumiem,że policjant też człowiek.Lecz,tu było tego za dużo.
A akcja w Turcji,dla mnie nudna.
Mimo,że uwielbiam kryminały nordyckie.To tu ocena tylko,dobra.

Kryminał w czystej postaci,to to nie jest.A wręcz,można napisać.Że raczej,to bardziej powieść obyczajowa.Gdzie,ten wątek kryminalny się pojawia.
Owszem,opis zbrodni i dochodzenia jest ciekawy.Lecz,według mnie za dużo tu opisów życia uczuciowego.
Rozumiem,że policjant też człowiek.Lecz,tu było tego za dużo.
A akcja w Turcji,dla mnie nudna.
Mimo,że uwielbiam kryminały...

Szału nie ma. W porównaniu do kryminałów Jo Nesbo wypadła słabo, płytko. Tej pani już podziękujemy...

Szału nie ma. W porównaniu do kryminałów Jo Nesbo wypadła słabo, płytko. Tej pani już podziękujemy...

Książka niezła. Na tle innych skandynawskich autorów wypada całkiem przyzwoicie. Z racji iż też zachłysnąłem się skandynawskimi thrillerami czy jak kto woli sensacjami po Larssonie czy Lackberg ta pozycja też jest godna uwagi.

Książka niezła. Na tle innych skandynawskich autorów wypada całkiem przyzwoicie. Z racji iż też zachłysnąłem się skandynawskimi thrillerami czy jak kto woli sensacjami po Larssonie czy Lackberg ta pozycja też jest godna uwagi.

Dobrnęłam do końca i przypomniała mi się scena z "Ani na uniwersytecie", jak pan Harrison krytykuje nowelkę Ani pt. "Pokuta Aweryli", głównie kwestionując sposób wyrażania się głównego bohatera. Nieprawdopodobnie długie przemówienia, szalenie wg Ani poetyczne, skierowane do jego wybranki serca. O ile pamiętam to pan Harrison uważał, że dziewczyna takiego dżentelmena wyrzuciłaby za drzwi...Miałam dokładnie to samo odczucie, czytając drugą już książkę pani Ceder. Jest po prostu przegadana! A już te psychologiczna przemowa Sei do jej partnera - cała strona poświęcona na to, żeby wytłumaczyć, dlaczego nie będzie się z nim spotykać. Jakoś mam wrażenie, że w normalnym życiu albo wyszłaby trzasnąwszy drzwiami, albo się wykrzyczała i też sobie poszła. I takich psychologizujących dłużyzn są takie masy, że gdyby wyciąć z książki to "głębokie" życie wewnętrzne wszystkich postaci, to zostałby cienki kryminał na parę godzin czytania. I co więcej, byłby to dość słaby kryminał. Mamy tu owszem dwa trupy, włamanie, potem (ni stąd ni zowąd zresztą) trzeciego i czwartego trupa, ale mniej więcej w 3/4 książki autorka "włącza" wewnętrzny monolog jednego z bohaterów, który natychmiast wyjaśnia, że to właśnie ten dziwak jest mordercą i wiadomo też dlaczego (znów psychologia, bo jakżeby inaczej). No przepraszam bardzo, ale tak napisany kryminał odbiera czytelnikowi całą przyjemność czytania, całe napięcie znika, balon zostaje przekłuty i pozostaje tylko dojechanie do końca powieści niejako z obowiązku. O ile pierwszą książki autorki przeczytałam jeszcze dając jej kredyt zaufania, o tyle ta druga pozbawiła mnie złudzeń i więcej do pani Ceder i jej psychologizujących kryminałów nie wrócę!

Dobrnęłam do końca i przypomniała mi się scena z "Ani na uniwersytecie", jak pan Harrison krytykuje nowelkę Ani pt. "Pokuta Aweryli", głównie kwestionując sposób wyrażania się głównego bohatera. Nieprawdopodobnie długie przemówienia, szalenie wg Ani poetyczne, skierowane do jego wybranki serca. O ile pamiętam to pan Harrison uważał, że dziewczyna takiego dżentelmena...

Napisana chaotycznie, ciężko się skupić. Nie wrócę do tej autorki.

Napisana chaotycznie, ciężko się skupić. Nie wrócę do tej autorki.