Jak skomentować książkę, która dociera do najgłębszych zakamarków ludzkiej duszy? Przez kilka tygodni próbowałam napisać coś sensownego, ale po prostu nie mogę. Jest to pierwsza książka, po której brak mi słów. Co najśmieszniejsze, zabierałam się do niej naprawdę długo i długo ją też czytałam, bo w efekcie nie potrafiłam się z nią rozstać.

„Życie Pi” to dosłownie historia życia Piscine Patela. Od samego początku wiemy, że o czymkolwiek traktuje książka, skończy się dobrze. Głównego bohatera poznajemy już w kwiecie wieku - ma dom i rodzinę, wiedzie stateczne, skromne życie; opowiada pewnemu pisarzowi przeżyte w młodzieńczych latach przygody.

Co na wstępie może niektórych nudzić i zniechęcać do dalszej lektury, to rozległe opisy fauny – ojciec Pi jest bowiem właścicielem ogrodu zoologicznego. Jak się później okazuje, jest to ważna część książki. Obok zwierząt, ogromne znaczenie w całej powieści ma również religia. Pi jest nią zafascynowany od małego – zgłębił zarówno historię rodzimego hinduizmu, jak i chrześcijaństwa oraz islamu. Różnice wyznaniowe nie stanowiły nigdy dla niego problemu. Uważał, że Bóg jest jeden, tak samo jak wiara w Niego. To właśnie religia pomogła mu zmierzyć się z przeciwnościami losu, nadała sens dalszemu życiu i sprawiła, że przeżył. Przyznam szczerze, że nie jestem religijna, ale zakończenie głęboko mną poruszyło i zmusiło do refleksji.

Nie można pominąć drugiego bohatera książki, którym jest Richard Parker. Książka bez jego obecności nie miałaby po prostu ładu i składu, nie byłaby tak piękna. Więź, jaką nawiązał z nim Pi – choć zmyślona – wycisnęła ze mnie mnóstwo łez. Właśnie choćby z jego powodu należy sięgnąć po ten tytuł.

Dawno nie przeżywałam tak mocno książki. Nie wiem czy w ogóle jakakolwiek wywarła na mnie takie wrażenie. Przy paru momentach ciężko było mi się opanować (za przykład podam scenę z zebrą – gdybym nie przerwała, popłakałabym się w pociągu). Nie spodziewałam się, że lektura „Życia Pi” wyzwoli we mnie tyle emocji. Jest to książka, którą trzeba przeczytać. Ja na pewno sięgnę po nią jeszcze raz.

"Strach to jedyny prawdziwy przeciwnik życia." - Pi Patel

Jak skomentować książkę, która dociera do najgłębszych zakamarków ludzkiej duszy? Przez kilka tygodni próbowałam napisać coś sensownego, ale po prostu nie mogę. Jest to pierwsza książka, po której brak mi słów. Co najśmieszniejsze, zabierałam się do niej naprawdę długo i długo ją też czytałam, bo w efekcie nie potrafiłam się z nią rozstać.

„Życie Pi” to dosłownie historia...