Dzisiaj chcę Wam opowiedzieć o książce która przeleżała u mnie sporo, czas - kiedy było o niej głośno przeleżała wysoko na półce, nad moim łóżkiem. To ze w akcie zemsty nie spadła mi na głowę to jakiś cud. Co mnie nie mogło przekonać do tej książki, może nawet jakoś odpychało, uprzedzanie – z którym walczę – do opowiadań, Objętość, nie lubię książek cienkich, ledwo człowiek się wczyta, już musi kończyć. I proszę Państwa książka jest z szaty graficznej podobna do książki telefonicznej. Nie widziałam jej w żadnym z miejsc w którym się zaopatruję w książki, a jeśli tam była, mogłam ją przeoczyć. Bo nie rzuca się w oczy zupełnie. Ale szukałam czegoś na półce i akurat książka mi w ręce wpadła. Toteż w piątkowy wieczór wzięłam się za lekturę. I się zaczęło.

Jedne moje obawy się spełniły, drugie nie. Książka zdecydowanie za szybko się skończyło, ale moje uprzedzenia dotyczące opowiadań okazały się kolejny raz urojeniami szaleńca. Jeśli ktoś ma dobre pióro, potrafi opowiedzieć sprawnie dobrą historię, nie musi tego czynić przez 2000 stron, wystarczy kilka, kilkadziesiąt trafnie dobranych stron, lepszych przecież jest niż dwieście stron, które nic nie wnoszą, nie wywołują żadnych emocji.

Jacek Getner w zbiorku opowiadań „Brzydka miłość” wydał trzydzieści opowiadań. Opowiadań, które wzbudzają naprawdę najróżniejsze emocje, od wzruszenia – po irytację. Nie irytuje opowiadanie, styl, czy autor, ale bohater. A moim skromnym zdaniem książka powinna wzbudzać w czytelniku wszystkie uczucia, wyłączywszy znudzenie.

Autor przedstawia różne historia, nie tylko ckliwe i przewidywalne, ale różne, potrafi przy tym człowieka tak zaskoczyć, że chwilę zbiera się myśli. Postacie są odmalowane z zegarmistrzowską precyzją. P. Getner ma w piórze coś takiego, że potrafi pokazać czytelnikowi dokładnie to co ma zobaczyć.

Nie sugerujcie się tytułem, to nie jest kolejny zbiorek romansowych opowiadań dla pensjonarek, to nie jest lekka lektura, ona raczej zmusi Was do refleksji, zmonopolizuje Wasze myśli. Nie obiecujcie sobie, ze będziecie czytać, dajmy na to jedno opowiadanko dziennie. Nie dacie rady się powstrzymać!

Dzisiaj chcę Wam opowiedzieć o książce która przeleżała u mnie sporo, czas - kiedy było o niej głośno przeleżała wysoko na półce, nad moim łóżkiem. To ze w akcie zemsty nie spadła mi na głowę to jakiś cud. Co mnie nie mogło przekonać do tej książki, może nawet jakoś odpychało, uprzedzanie – z którym walczę – do opowiadań, Objętość, nie lubię książek cienkich, ledwo...