„Wzięło mnie”.
Po przeczytaniu „Krucyfiksu” i „Nocnego prześladowcy” nie mogłem się powstrzymać przed sięgnięciem po kolejna książkę Cartera.
Najczęściej robię sobie przerwy pomiędzy książkami jednego autora (chyba, że to cykl) żeby nie wpaść w „schemat”. Tym razem długo nie wytrzymałem.
Plusy:
- fabuła bardzo dobra, akcja prowadzona spójnie i chronologicznie;
- rozpoczęcie z impetem (głowa psa zamiast ludzkiej), a później jest już tylko coraz bardziej dramatycznie;
- pokazanie, że na świecie dzieją się rzeczy dziwne i okropne, a są ludzie którzy mogą to „wyczuć”;
- dobrze zaplanowane, krótkie dynamiczne rozdziały;
- czyta się szybko, nie można się oderwać, „mówię sobie jeszcze tylko jeden krótki rozdział i zrobił się środek nocy”;
- analiza psychologiczna mordercy jest wnikliwa i dogłębna;
- koncepcja, że ofiary umarły w sposób, który je najbardziej przerażał;
- zakończenie jak zwykle mnie zaskoczyło, nie zgadłem kto był mordercą.
Minus:
- trochę brak autentyczności w historii, aż tak dramatycznie i makabrycznie źle na świecie chyba nie jest?.
Coraz bardziej lubię Cartera.
Ogółem książka bardzo dobra.

„Wzięło mnie”.
Po przeczytaniu „Krucyfiksu” i „Nocnego prześladowcy” nie mogłem się powstrzymać przed sięgnięciem po kolejna książkę Cartera.
Najczęściej robię sobie przerwy pomiędzy książkami jednego autora (chyba, że to cykl) żeby nie wpaść w „schemat”. Tym razem długo nie wytrzymałem.
Plusy:
- fabuła bardzo dobra, akcja prowadzona spójnie i chronologicznie;
-...