Egzekutor

Kolejne spotkanie z Hunterem. Tak bardzo się cieszę, że odkryłam tę serię tak późno! Tyle tomów jeszcze przede mną, a sama myśl o tym powoduje ogromną radość, niezrozumiałą dla niektórych otaczających mnie ludzi. :)

Kolejny sadystyczny morderca grasuje po ulicach Los Angeles. Życie Huntera ponownie zmienia się w koszmar, kiedy odkrywa w kościele ciało zamordowanego księdza. Księdza, który został pozbawiony głowy, a na jej miejscu spoczywa.... łeb psa. Mało tego - na klatce piersiowej księdza widnieje napisana krwią liczba 3. Wydział zabójstw ma ręce pełne roboty, nie zdając sobie sprawy z tego, że egzekutor ma dla nich w zanadrzu jeszcze więcej rozrywek, a to dopiero początek jego chorej i sadystycznej gry.

Myślałam, że po pierwszej części już nic mnie nie zdziwi. Oj jak bardzo się myliłam. Carter po raz kolejny wywrócił mój żołądek do góry nogami powodując przy tym gęsią skórkę i ogromne przerażenie, które do tej pory krąży gdzieś w zakątkach mojego umysłu. Jednak pomimo tych krwawych i wywołujących dreszcze momentów, chciałam więcej i więcej. Krótkie rozdziały kończące się na tych najbardziej zaskakujących momentach wcale mi nie pomogły, wręcz przeciwnie- nie byłam w stanie odłożyć książki chociaż na chwilę, bo przecież „muszę wiedzieć co dalej” było silniejsze ode mnie. I takim oto sposobem znalazłam się w pracy z totalnie przekrwionymi oczami. A co za tym idzie - jak zarywasz nockę, znaczy, że książka jest w chu.... w cholerę dobra! Ale wracając do tematu. Dostałam od autora wszystko, dosłownie wszystko, czego potrzebuję od dobrego kryminału. Morderstwa, krew, chore fantazje, zagmatwaną zagadkę kryminalną i zakończenie wbijające w fotel, pozostawiające na mojej twarzy szok i niedowierzanie. Zdecydowanie druga część serii trzyma poziom tej pierwszej, mogłabym nawet powiedzieć, że ta druga pod pewnymi względami jest bardziej brutalna i bardziej zagmatwana. Niby wiesz na czym stoisz, ale tak naprawdę nie wiesz nic, czekasz, aż znowu coś Cię zaskoczy, a kiedy myślisz, że już znasz prawdę i czytasz dalej z tym cwaniackim uśmieszkiem na twarzy - Carter robi Cię w balona. I tak w kółko. Dlatego wielkie brawa dla autora, który potrafi stworzyć coś, co zbija z tropu na każdej możliwej stronie, żeby później zaskoczyć Cię logicznym i naprawdę świetnie skonstruowanym i przemyślanym zakończeniem. Jedyny minus to powtórzenia, które z jednej strony są fajnym odświeżeniem poprzedniej części, jednak w tym tomie ich nadmiar trochę mi przeszkadzał. No i fabuła. W pierwszej części jej ogólny zarys bardziej mi przypasował, niż w tej drugiej, jednak i tak było super, bo jak wspomniałam wyżej -'Egzekutor' dostarczył mi większego dreszczyku emocji i również bez dwóch zdań wbił mnie w fotel. Więc polecam bardzo serdecznie. Twórczość Cartera trzeba poznać i to obowiązkowo.

Kolejne spotkanie z Hunterem. Tak bardzo się cieszę, że odkryłam tę serię tak późno! Tyle tomów jeszcze przede mną, a sama myśl o tym powoduje ogromną radość, niezrozumiałą dla niektórych otaczających mnie ludzi. :)

Kolejny sadystyczny morderca grasuje po ulicach Los Angeles. Życie Huntera ponownie zmienia się w koszmar, kiedy odkrywa w kościele ciało zamordowanego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kolejna książka Pana Chrisa Cartera, która zrobiła na mnie ogromne wrażenie.
-Wciągająca akcja, która trzyma w napięciu
- Głowni bohaterowie, których nie da się nie lubić
- Rozwiązywanie zagadek, których ciężko się domyślić
- Zbrodnie dobrze przemyślane, dokładnie opisane (i tu troche mnie one "poruszyły" swoją brutalnością)
- Ciekawe i dobre zakończenie
Wszystko mówi, że tą książkę trzeba przeczytać!
Sięgnę po kolejne części bez zastanowienia!

Kolejna książka Pana Chrisa Cartera, która zrobiła na mnie ogromne wrażenie.
-Wciągająca akcja, która trzyma w napięciu
- Głowni bohaterowie, których nie da się nie lubić
- Rozwiązywanie zagadek, których ciężko się domyślić
- Zbrodnie dobrze przemyślane, dokładnie opisane (i tu troche mnie one "poruszyły" swoją brutalnością)
- Ciekawe i dobre zakończenie
Wszystko mówi, że...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Rewelacja. Trzyma w napięciu do końca. Nie mogłam się oderwać. Polecam

Rewelacja. Trzyma w napięciu do końca. Nie mogłam się oderwać. Polecam

Pokaż mimo to

Zaliczyłem trzech „Carterów”. Pierwszego z ciekawości, kolejnych dwóch z przymusu (zabrałem wszystkie trzy tomu w podróż, nic innego nie miałem, a czasu do zabicia było sporo). O każdym – ku przestrodze – napiszę to samo: bardzo, ale to bardzo jestem rozczarowany. Odbieram to tak, że styl jest tandetny (natrętne stosowane te same tanie chwyty z przerywaniem opowieści w newralgicznych momentach), tło „pozakryminalne” (konieczny element przyzwoitej literatury kryminalnej) właściwie nie istnieje, zaś fabuła i rozwój rażą naiwnością. Do licha, czemuż ci seryjni mordercy zawsze muszą chcieć prowadzić intelektualne gry z najlepszym gliną w mieście? A ile razy ów doświadczony glina może popełnić ten sam błąd, polegający na bezmyślnym pchaniu się samotnie w paszczę lwa? Ile razy potulnie – wbrew wszelkim procedurom – odłoży broń właśnie wtedy, gdy jej odkładać nie powinien, wiedząc, że zda się na łaskę i niełaskę mordercy? Ech… Jakie czasy, takie międzynarodowe gwiazdy.

Zaliczyłem trzech „Carterów”. Pierwszego z ciekawości, kolejnych dwóch z przymusu (zabrałem wszystkie trzy tomu w podróż, nic innego nie miałem, a czasu do zabicia było sporo). O każdym – ku przestrodze – napiszę to samo: bardzo, ale to bardzo jestem rozczarowany. Odbieram to tak, że styl jest tandetny (natrętne stosowane te same tanie chwyty z przerywaniem opowieści w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Fajna książka, choć znów nie powaliła mnie na kolana. Robert Hunter owszem jest ciekawą postacią, ale czesto raziło mnie, ze jest aż taki bystry i elokwentny, na wszystko ma odpowiedź i wie wiecej o ludziach niż oni sami. Poza tym dialogi momentami były słabe. Pomijając to wszystko jest to jednak ciekawy kryminał, z dobrymi scenami zbrodni i dość wartką akcją.

Fajna książka, choć znów nie powaliła mnie na kolana. Robert Hunter owszem jest ciekawą postacią, ale czesto raziło mnie, ze jest aż taki bystry i elokwentny, na wszystko ma odpowiedź i wie wiecej o ludziach niż oni sami. Poza tym dialogi momentami były słabe. Pomijając to wszystko jest to jednak ciekawy kryminał, z dobrymi scenami zbrodni i dość wartką akcją.

Pokaż mimo to

Szybko przeczytana, szybko zapomniana. Pomimo tego, że po przeczytaniu ok 150 stron szukałam w księgarni reszty tomów z serii, w miarę czytania mój zapał spadł. Zrobiło się jakoś tak 'typowo'.
Niemniej szacunek dla Autora za jedne z lepszych opisów morderstw.
Generalnie polecam, ale nie tak usilnie jak bym chciała ;))

Szybko przeczytana, szybko zapomniana. Pomimo tego, że po przeczytaniu ok 150 stron szukałam w księgarni reszty tomów z serii, w miarę czytania mój zapał spadł. Zrobiło się jakoś tak 'typowo'.
Niemniej szacunek dla Autora za jedne z lepszych opisów morderstw.
Generalnie polecam, ale nie tak usilnie jak bym chciała ;))

Pokaż mimo to

Świetna , Polecam .

Świetna , Polecam .

Pokaż mimo to

Jak zwykle Chris nie zawodzi. Znakomity kryminał. Cóż więcej powiedzieć :)

Jak zwykle Chris nie zawodzi. Znakomity kryminał. Cóż więcej powiedzieć :)

Pokaż mimo to

Wciągająca, szybko się czyta. Będą u mnie na półce następne części.

Wciągająca, szybko się czyta. Będą u mnie na półce następne części.

Pokaż mimo to

Moje drugie spotkanie z twórczością Chrisa Cartera było tak samo udane jak pierwsze.
Książka jest ciekawa, akcja rozwija się dynamicznie, bohaterowie (zarówno główni jak i drugoplanowi) są dobrze scharakteryzowani, a motywy ich postępowania w miarę logicznie wyjaśnione (piszę „w miarę”, bo musimy pamiętać, że zbrodnie, które opisuje autor mogą być popełnione tylko przez osoby z psychicznymi zaburzeniami i to, co w ich mniemaniu jest zupełnie sensowne, niekoniecznie takie jest w rzeczywistości). Śledztwo prowadzone jest z werwą i zaangażowaniem, kolejne wątki pojawiają się systematycznie i nie pozwalają nawet na chwilę nudy. Pod tym kątem nie mam nic do zarzucenia „Egzekutorowi”.
A czy mogę się doczepić czegoś innego? Jeśli już, to tylko tych okropności, które pan Carter z tak drobiazgową dokładnością opisuje. Pierwsze dwie części przygód Roberta Huntera pełne są krwi i niewyobrażalnego cierpienia, jakie człowiek może zadać drugiemu człowiekowi. Zabójcom przyświeca jeden cel: przysporzyć ofiarom jak najwięcej bólu. I używają do tego całego spektrum wymyślnych środków, a efekt szokuje i wgniata czytelnika w fotel. Niewyobrażalne zło, nienawiść przechodząca zdolności pojmowania i wprost nieludzka determinacja w torturowaniu innych to części składowe niemal każdego opisanego w książce morderstwa i nie sposób na równi z detektywami nie zadawać sobie co jakiś czas pytania „co się stało z tym światem, że co krok dochodzi do takich okropności?”.
Inna sprawa, że po tej konkretnej lekturze bardzo się cieszę, że nigdy nikomu nie dokuczałam. Ani w szkole, ani poza nią. W przeciwnym wypadku teraz chyba z niepokojem oglądałabym się za siebie na ulicy nawet w środku słonecznego dnia…
Nie wiem, może moja wrażliwość jest większa niż dotąd sądziłam, a może obrałam za szybkie tempo czytania, bo czuję, że potrzebuję pewnego wytchnienia od makabrycznych scen, jakie ponownie zaserwował mi autor. Zaczynam też się zastanawiać, skąd czerpie inspirację do swojej twórczości. Oby nie z wydarzeń prawdziwych…

Moje drugie spotkanie z twórczością Chrisa Cartera było tak samo udane jak pierwsze.
Książka jest ciekawa, akcja rozwija się dynamicznie, bohaterowie (zarówno główni jak i drugoplanowi) są dobrze scharakteryzowani, a motywy ich postępowania w miarę logicznie wyjaśnione (piszę „w miarę”, bo musimy pamiętać, że zbrodnie, które opisuje autor mogą być popełnione tylko przez...

więcej

mniej

Pokaż mimo to