Znajomość, która rozpoczyna się od spojrzenia w oczy. Na zatłoczonej ulicy, w środku dnia, dwójka ludzi nie potrafi oderwać od siebie wzroku. Choć dzieli ich tak wiele, na tej ulicy stapiają się w jedno. Potem propozycja szybkiej kawy, niezrozumienie, kradzież i wypadek. A po nim splot nieszczęśliwych wydarzeń, który zabiera bohaterowi pamięć, a bohaterkę obarcza odpowiedzialnością za bohatera.
Rozumiem, że język, potyczki słowne, przepychanki miały stanowić o atrakcyjności tej opowieści. Chyba nie do końca mnie przekonały. Niby fajnie, ale żebym jakoś specjalnie się nimi bawiła, to nie powiem. Humor wydawał mi się lekko toporny i naciągany. Od razu przyszła mi na myśl Quick, która w swoich historycznych romansach potrafiła w słowach nakreślić różnicę między bohaterami, a jej kobiety niejednego mężczyznę zwykłymi, prostymi słowami wprawiły w konsternację.
Dla mnie największym zarzutem wobec tego romansu jest niewyczuwalna dla mnie chemia między bohaterami. Miłość? Szalenie to dla mnie było bezpłciowe, jedynie nasycone pożądaniem, a uczucia i emocje odszukiwałam jedynie w słowach. A ta zmysłowość reklamowana na okładce to chętnie bym o niej przeczytała, gdyby ktoś wskazał mi na której stronie jest i najlepiej w którym akapicie.
Przyznam, że historia w zarysach (po wycięciu lub mocnym przebudowaniu bohatera) podobała mi się. I bardzo chętnie przeczytałabym ją w innym wykonaniu, bo ta wersja mnie nie przekonuje. Ta mieszanka egzaltacji, długich uduchowionych zdań przeplatana beznamiętnymi szorstkimi wypowiedziami, z topornym akcentem do mnie nie przemawia.
Jest sporo bardzo sympatycznych scen: pompa, tańce, nawet wybryki Johna zza ściany, czy pierwszy kontakt bohaterki z księciem. One ładnie wyglądają nie tylko fabularnie, ale również opisowo. I zdecydowanie na plus są przewijające się przez fabułę postaci poboczne. Ładnie zarysowane, różnorodne, budzące zaciekawienie.
Chyba mam spory problem z jednoznaczną oceną tej książki.
Bohaterce powiem „zdecydowanie tak”, historii „raczej tak”, sposobowi jej prezentacji „raczej nie”, a głównemu bohaterowi „niech spada”.

Znajomość, która rozpoczyna się od spojrzenia w oczy. Na zatłoczonej ulicy, w środku dnia, dwójka ludzi nie potrafi oderwać od siebie wzroku. Choć dzieli ich tak wiele, na tej ulicy stapiają się w jedno. Potem propozycja szybkiej kawy, niezrozumienie, kradzież i wypadek. A po nim splot nieszczęśliwych wydarzeń, który zabiera bohaterowi pamięć, a bohaterkę obarcza...

Książka czyta się lekko i szybko. Ma ciekawą akcję. Ciekawa opowieść jeśli ktoś lubi lekkie romanse historyczne. Książka opowiada o losach młodej biednej, jednak ambitnej kobiety z najbardziej podłej dzielnicy New Yorku. Dzięki przypadkowemu spotkaniu i jej uporowi jej życie nabiera pędu i zmienia się zupełnie......

Książka czyta się lekko i szybko. Ma ciekawą akcję. Ciekawa opowieść jeśli ktoś lubi lekkie romanse historyczne. Książka opowiada o losach młodej biednej, jednak ambitnej kobiety z najbardziej podłej dzielnicy New Yorku. Dzięki przypadkowemu spotkaniu i jej uporowi jej życie nabiera pędu i zmienia się zupełnie......

Dość rzadko zdarza mi się czytać romanse historyczne.
Z tych przeczytanych chyba najbardziej pamiętam "Angielkę" Julie Garwood.
Autorka tej książki - Delilah Marvelle - otrzymała za nią nagrodę w kategorii "najbardziej zmysłowy romans historyczny roku 2011". Cóż, trochę mało było w nim podłoża historycznego. Zmysłowość też pojawiała się sporadycznie.
Najczęściej było "szerokich pleców" i "urękawicznionych dłoni".
Nie wiem czy to wina pisarki czy tłumaczy, ale po iluś tam powtórzeniach, zaczęło po prostu denerwować.
W ogóle odniosłam wrażenie, że początek książki był o wiele bardziej dopracowany. Było trochę tła obyczajowego - akcja toczy się w 1830 roku w Nowym Jorku. Jednak im dalej, tym było gorzej.
Tło znikło, a akcja miała takie przeskoki, że właściwie sprawiała wrażenie zlepienia kilku wybranych fragmentów, aby tylko w jakiś sposób zakończyć już tę książkę.
Mogła to być naprawdę ciekawa historia, z dobrym tłem i fascynującym romansem oraz ciekawym wątkiem tajemnicy z przeszłości.
Niestety żaden z tych elementów nie ma dobrego poziomu.
Raczej nie polecam. Na razie autorka nie napisała żadnej innej książki i dobrze.

Dość rzadko zdarza mi się czytać romanse historyczne.
Z tych przeczytanych chyba najbardziej pamiętam "Angielkę" Julie Garwood.
Autorka tej książki - Delilah Marvelle - otrzymała za nią nagrodę w kategorii "najbardziej zmysłowy romans historyczny roku 2011". Cóż, trochę mało było w nim podłoża historycznego. Zmysłowość też pojawiała się sporadycznie.
Najczęściej było...

Motywy:
- bieda
- książę
- miłość
- praczka
- utrata pamięci
- miłość

O ile początek mnie interesował, o tyle dalej robiło się zbyt perfekcyjnie i książka przypominała mi harlequin. Dobrze, że już skończyłam ją czytać...

Motywy:
- bieda
- książę
- miłość
- praczka
- utrata pamięci
- miłość

O ile początek mnie interesował, o tyle dalej robiło się zbyt perfekcyjnie i książka przypominała mi harlequin. Dobrze, że już skończyłam ją czytać...

Podzielona na trzy części książka o kobiecie pragnącej lepszego życia oraz arystokracie z Europy który traci pamięć w wyniku wypadku i uparcie twierdzi, że nazywa się Robinson .
Książkę przeczytałam na jednym wdechu, niestety z każdą kolejną częścią moje rozczarowanie rosło. Z dwóch powodów. Od pewnego momentu na każdej stronie autorka opisując jakąkolwiek postać używała zwrotu "urękawiczniona dłoń", co w pewnym momencie stało się dla mnie męczące i irytujące. Po drugie, jak pierwsza część była obszernym opisem poznania się dwojga ludzi i ich wspólnego zamieszkania, tak druga i trzecia była szybkim skrótem wszystkiego co działo się później. W jednym rozdziale autorka opisuje początki nauki Georgii, by stać się prawdziwą damą dworu, w kolejnym przybywa już do Londynu, za chwilę para ma sześcioletnią córkę i książka ni stąd ni zowąd się kończy.

Podzielona na trzy części książka o kobiecie pragnącej lepszego życia oraz arystokracie z Europy który traci pamięć w wyniku wypadku i uparcie twierdzi, że nazywa się Robinson .
Książkę przeczytałam na jednym wdechu, niestety z każdą kolejną częścią moje rozczarowanie rosło. Z dwóch powodów. Od pewnego momentu na każdej stronie autorka opisując jakąkolwiek postać używała...

Przyjemny, lekki romansik.

Przyjemny, lekki romansik.

"Na zawsze i o jeden dzień dłużej" wpadła mi w ręce na 5 minut przed zamknięciem księgarni. Zerknęłam na okładkę, zajrzałam do środka... Ona marzy o ucieczce z Nowego Jorku, a On nie pamięta, że jest zamożnym arystokratą. Kupiłam.
Jest to romans bardzo średniej jakości, może być, ale nie porywa ani akcją, ani postaciami, nawet erotyka słabo pociąga. Słodziutko się kończy, co tylko zbudza we mnie złość, ale ujdzie.
Jednakże wierzę, że jeśli książka nie jest warta tego, aby przeczytać ją kolejny i kolejny raz, to nie jest warta też tego, żeby czytać ją po raz pierwszy. Dla mnie było to zmarnowanych kilka godzin.

"Na zawsze i o jeden dzień dłużej" wpadła mi w ręce na 5 minut przed zamknięciem księgarni. Zerknęłam na okładkę, zajrzałam do środka... Ona marzy o ucieczce z Nowego Jorku, a On nie pamięta, że jest zamożnym arystokratą. Kupiłam.
Jest to romans bardzo średniej jakości, może być, ale nie porywa ani akcją, ani postaciami, nawet erotyka słabo pociąga. Słodziutko się kończy,...

Opisywany (choć skąpo) obraz tamtych czasów i Nowy York z XIX wieku wydaje mi się być rzeczywisty i przekonujący. Zabrakło mi natomiast szerszego nakreślenia wydarzeń historycznych w tle. A przecież z opisu okładki miał być to romans historyczny. Bohaterowie są wyraziści, z ciekawą osobowością. Książka potrafi rozbawić i wzruszyć. Pojawiająca się "urękawiczniona" dłoń doprowadzała mnie do szału! Gdyby pojawiło się raz czy dwa, byłoby do zniesienia, ale nie tyle razy. Mimo to książkę czyta się bardzo lekko i przyjemnie.

Opisywany (choć skąpo) obraz tamtych czasów i Nowy York z XIX wieku wydaje mi się być rzeczywisty i przekonujący. Zabrakło mi natomiast szerszego nakreślenia wydarzeń historycznych w tle. A przecież z opisu okładki miał być to romans historyczny. Bohaterowie są wyraziści, z ciekawą osobowością. Książka potrafi rozbawić i wzruszyć. Pojawiająca się "urękawiczniona" dłoń...

http://szczyptaromansu.blogspot.com/2015/09/na-zawsze-i-o-jeden-dzien-duzej-delilah.html

http://szczyptaromansu.blogspot.com/2015/09/na-zawsze-i-o-jeden-dzien-duzej-delilah.html

Próba zapomnienia o kimś jest niezawodnym sposobem, by nie myśleć o niczym innym.

Próba zapomnienia o kimś jest niezawodnym sposobem, by nie myśleć o niczym innym.