Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Aby nie uznać tej książki za nudną i nie rzucić jej w kąt, trzeba się zawziąć i przebrnąć przez jej początek. Po mniej więcej pięćdziesiątej stronie historia nabiera kształtu i charakteru, a jej bohaterowie wreszcie zaczynają być jakby bardziej żywi... chociaż niektórzy są umarli😉. Jest rok 1916, pierwsza wojna światowa. Młoda pielęgniarka Bess opiekująca się rannymi żołnierzami, składa obietnicę umierającemu Arthurowi, który prosi ją by przekazała ustnie wiadomość jego bratu o jakże intrygującej treści-" Skłamałem, zrobiłem to przez wzgląd na matkę, ale teraz zło trzeba naprawić". Mija kilka miesięcy nim Bess spełnia swoją obietnicę. Poniekąd dlatego, że sama została ranna, a poniekąd z obawy o to czego może się dowiedzieć na miejscu, jakie wspomnienia są wiązane ze zmarłym w jego rodzinie, oraz czy gdzieś tam nie pozostała jakaś dziewczyna/narzeczona? ponieważ nasza bohaterka w tym krótkim czasie opieki nad rannym zdołała się w nim zakochać, a on sam oświadczyć. Na miejscu przyjmuje ją dość zamożna rodzina Arthura. Jednak nic nie jest takie jakim chcieliby przedstawić gospodarze domu Bess. Pod pozornie gładką taflą poprawności, członkowie rodziny kryją swoje sekrety, zakurzone tajemnice oraz przyrodniego brata, który w wieku 14 lat został uznany winnym morderstwa i ze względu na wiek umieszczony w zakładzie psychiatrycznym. Jakie jeszcze "trupy w szafie" kryje dom rodzinny Arthura? dlaczego jego bracia czują do siebie niechęć, a nawet nienawiść? co ukrywa jego matka? co takiego zdarzyło się w przeszłości i miało wpływ na dalsze losy rodziny? Wbrew pozorom nie jest to romansidło osadzone w tamtych czasach, ale naprawdę ciekawa powieść o rodzinnych zależnościach, lojalności, przedkładanie kłamstwa nad prawdę dla dobra rodziny? dla własnych korzyści? dla dobrego imienia? Ten wątek doskonale by się odnalazł i w naszych rozhasanych czasach. Wiele ciekawych postaci i wciąż pojawiające się nowe zagwozdki, co wzbudza ciekawość czytelnika. Książka nie ma wysokich notowań, ale to chyba wina tego nudnego początku. Tutaj autor cedził w rozdziałach jakby musiał nabrać rozpędu. Ale w końcu się rozbujał i wyszła naprawdę dobra książka.