Interesująca perspektywa świeckiego teologa, któremu bliski jest Kościół katolicki w Polsce (nie jest to więc np. były ksiądz, czy antyklerykał). Jednocześnie Autor krytykuje wiele aspektów polskiego katolicyzmu: nadmierną klerykalizację wydziałów teologicznych w Polsce, brak sukcesów polskiej teologii, niechęć do myślenia teologicznego wśród katolików w Polsce. Jednocześnie zachęca w przystępny sposób do uprawienia teologii, uważając, że można się nie zajmować w nieakademicki i ciekawy sposób. Myślę, że książka będzie ciekawa także dla poszukujących osób. Autor jest też prowadzącym bloga Kleofas, gdzie próbuje ożywić swobodną przestrzeń nad dyskusją teologiczną w Polsce, a książka wpisuje się w ten projekt.

Interesująca perspektywa świeckiego teologa, któremu bliski jest Kościół katolicki w Polsce (nie jest to więc np. były ksiądz, czy antyklerykał). Jednocześnie Autor krytykuje wiele aspektów polskiego katolicyzmu: nadmierną klerykalizację wydziałów teologicznych w Polsce, brak sukcesów polskiej teologii, niechęć do myślenia teologicznego wśród katolików w Polsce....

Gdyby o teologię zapytał mnie ktoś przed lekturą książki Rynkowskiego, doktora teologii dogmatycznej, odpowiedziałbym zapewne z wrodzoną inteligencją, że jest to nauka o Bogu (theos – Bóg, logos – nauka – tyle jeszcze kojarzę). Mógłbym też zaryzykować przypuszczenie, że rozwinęła się w ramach chrześcijaństwa, chociaż obecnie znajduje zastosowanie w każdej chyba religii teistycznej.
 
Jak wielkie są problemy z samą definicją teologii – nie miałem pojęcia, za to spodobała mi się wersja Rynkowskiego, zgodnie z którą teologia jest to racjonalna rozmowa o Bogu, w której uczestniczy sam Bóg. Jeśli nawet nie dla każdego z definicji tej wynika coś konkretnego, określonego, namacalnego, to przynajmniej dobrze brzmi.
Tytuł jest oczywiście nieco przewrotny, bo może jednak nie wszyscy ludzie są teologami, ale naprawdę wielu i niekoniecznie uprawianie teologii musi wiązać się z uczelniami i tytułami naukowymi.
 
Rozważając rozmaite biblijne wydarzenia, na przykład spotkanie na drodze do Emaus, łamanie chleba i wiele innych, odwołując się do znanych pojęć (anioły, diabły) autor prezentuje różne wątpliwości ale i przekonania teologiczne i robi to językiem prostym, zrozumiałym, językiem dialogu, a nie narzucania jakichś obowiązujących „świętych” prawd. Zwłaszcza, że jest on najwyraźniej teologiem nowoczesnym – podejmuje tematy tak kontrowersyjne jak choćby wykorzystanie Internetu jako narzędzia teologii, różnice między teologiami Azji, Afryki, Ameryki Południowej, a nawet specyficznej teologii Szymona Hołowni.

Gdyby o teologię zapytał mnie ktoś przed lekturą książki Rynkowskiego, doktora teologii dogmatycznej, odpowiedziałbym zapewne z wrodzoną inteligencją, że jest to nauka o Bogu (theos – Bóg, logos – nauka – tyle jeszcze kojarzę). Mógłbym też zaryzykować przypuszczenie, że rozwinęła się w ramach chrześcijaństwa, chociaż obecnie znajduje zastosowanie w każdej chyba religii...