Robert M. Rynkowski

Informatyk Jacek Posadowski zostaje poproszony przez przeora nieodległego klasztoru by zbadał sprawę śmierci jednego z zakonników. Z pozoru prosta sprawia z czasem zaczyna się coraz bardziej komplikować a współbracia zmarłego zakonnika zdają się mieć jakieś tajemnice. W tle pojawiają się przemytnicy, agresywne lewicowe organizacje i polityczne intrygi ugrupowań pragnących władzy. Z biegiem czasu okazuje się, że gra toczy się o coś więcej niż wydawało się na początku a Posadowskiemu grozi śmiertelne niebezpieczeństwo. Długo przyszło nam czekać na kolejny tom cyklu Jacek Posadowski… Były momenty, w których wątpiłam czy w ogóle się na niego doczekamy…. I w końcu oto on! Ani przez moment nie brałam możliwości, że go nie przeczytam…. Krwawe srebrniki to niezwykle udana kontynuacja Szeptu węża. Podobnie jak w poprzedniej części mieliśmy szansę uczestniczyć w śledztwie, które tak naprawdę z początku nie zwiastowało kłopotów… A jednak okazało się, że początkowe założenia, które przyświecały rozpoczęciu śledztwa były błędne. Prosta sprawa przemieniła się w niezwykle skomplikowany, wielowątkowy, posiadający drugie dno i w gruncie rzeczy niebezpieczny przypadek, który głównego bohatera mógł kosztować utratę zdrowia a nawet życia. A wynik zapewne zaskoczył niejednego czytelnika… Krwawe srebrniki to historia dopracowana w najmniejszym szczególe. Fabuła trzymała w napięciu aż do spektakularnego i nieoczekiwanego zakończenia, które może być, w moim przekonaniu zapowiedzią kolejnego tomu. Jedynym mankamentem książki, jaki mnie denerwował była zachowanie Zosi, córki, Posadowskiego. Nieustannie naciskała ojca na kontynuowanie śledztwa, nie licząc się z jego zdaniem i z grożącym mu niebezpieczeństwem. Jednak to tylko jedyna ( w sumie nieistotna) wada tej części cyklu. Jako całość książka prezentuje się całkiem interesująco.