Limonow
- Kategoria:
- literatura piękna
- Tytuł oryginału:
- Limonov
- Wydawnictwo:
- Wydawnictwo Literackie
- Data wydania:
- 2012-09-20
- Data 1. wyd. pol.:
- 2012-09-20
- Data 1. wydania:
- 2011-09-01
- Liczba stron:
- 472
- Czas czytania
- 7 godz. 52 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788308049778
- Tłumacz:
- Magdalena Kamińska-Maurugeon
- Tagi:
- Rosja literatura francuska
Limonow był rzezimieszkiem na Ukrainie, idolem sowieckiego undergroundu, kloszardem, a potem służącym miliardera na Manhattanie, był modnym pisarzem w Paryżu i żołnierzem, zagubionym gdzieś na Bałkanach. A teraz, w tym kolosalnym, postkomunistycznym burdelu – jest starym, charyzmatycznym wodzem partii młodych desperados. On sam widzi w sobie herosa, choć można uznawać go za skurwiela. I tu na razie kończę swój osąd. Ale pomyślałem, że jego epickie i niebezpieczne życie o czymś opowiada. Nie tylko o nim, o Limonowie, nie tylko o Rosji, lecz o historii nas wszystkich, od zakończenia drugiej wojny światowej.” (fragment książki)
Eduard Limonow – pisarz-łobuz, awangardowiec i skandalista, dysydent, enfant terrible rosyjskiej polityki, nacjonalista. Za działalność terrorystyczną i nielegalne posiadanie broni skazany na cztery lata więzienia. Zaintrygowany złożonością jego osobowości Emanuel Carrère napisał powieść, której wydanie zelektryzowało francuski rynek wydawniczy i odbiło się głośnym echem za granicą. Książka została wyróżniona prestiżową Prix Renaudot, a prawa do wydania zostały sprzedane do kilkunastu krajów.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Prosto między oczy
Życie, w dużej mierze, kształtowane jest przez miejsce urodzenia. I jakkolwiek nieprzyjemnie by to nie zabrzmiało, osoby biedniejsze mają mniejsze szanse na osiągnięcie sukcesu, w porównaniu z zamożniejszymi kolegami z lepszych dzielnic. Ich egzystencja zaczyna i kończy się tam, gdzie reszty braci z odrapanego podwórka, czyli na śmietniku historii. Dlatego historie o sukcesie, pieniądzach i sławie, zdobytych od zera, przyciągają czytelników. Takie biografie dają nadzieję. Ale „Limonow” to nie biografia, to powieść ją udająca, która zamiast wychwalać Eduarda Sawienko, pokazuje go nagiego i dumnego.
Nie dziwi więc fakt, że „Limonow” dostał nagrodę Renaudot'a, jedną z ważniejszych przyznawanych przez francuskich krytyków, głównie właśnie powieściom. Emmanuel Carrère stworzył bowiem żywą biografię, którą czyta się niczym najlepsze książki Bukowskiego. Zepsucie, seks, przemoc i wielodniowe zapoje, stanowiły codzienność autora „Powieści rosyjskiej”. Człowieka, którzy przez wiele lat porównywał się z innymi, przekonanym o swojej wielkości, ale poruszającego się ciągle w otaczającym go bagnie przeciętności.
„Limonow” zaczyna się od polityki i to ona będzie stanowiła ważny element książki, podobnie jak miało to miejsce w życiu Sawienki. Zabójstwo Anny Politkowskiej i zamach na Dubrowce, choć bezpośrednio nie łączyły się z życiem pisarza, pokazują i opisują Rosję w jakiej przyszło mu żyć i w której trafił do więzienia. Zanim jednak zostanie w nim osadzony, czytelnik pozna jego życie od podszewki. „Limonow” to dziewięć rozdziałów, opisujących skrajnie różne etapy życia pisarza. Dzieciństwo na Ukrainie i pierwsze spotkanie z przemocą oraz prozą, emigracja do USA i życie kloszarda, sukces pisarski, a także zachłyśnięcie się wojną i polityką.
W książce można znaleźć wszystko, czego wymaga się od szokującej beletrystki. Gwałty zbiorowe, stosunki homoseksualne z przypadkowymi partnerami, miłość, wojnę i sukces. Carrère często opisuje równolegle swoje życie. Mimo różnicy wieku między oboma twórcami, ich marzenia były zbliżone. Każdy z nich doszedł jednak do swojego celu zupełnie inną drogą. Wydaje się, że Carrère wprowadził do książki również swoje historie, by uzmysłowić czytelnikowi jaką determinację miał w sobie Sawienko. Jego żądza sławy (bo nigdy nie chodziło mu o pieniądze) była równie destruktywna, jak budująca. Pożerająca go od środka, ale jednocześnie zmuszająca do działania i nie pozwalająca się poddawać.
Carrère wypowiada się o Limonowie zarówno z podziwem jak i pogardą. Nie unika ocen jego postępków, szczególnie gdy dochodzi do opisywania kochanek, z którymi miał styczność. Ale potrafi też go bronić, tak jak w rozdziale opisującym udział pisarza w wojnie w Czeczenii. Słynna scena z dokumentu „Serbski epos”, w której Limonow ostrzeliwuje Sarajewo, w oczach francuskiego pisarza, wydaje się być tylko wpadką montażową. Czymś co przez przypadek (lub intencję reżysera) sprawiło, że postać Limonowa zyskała na rozgłosie jeszcze bardziej.
„Limonow” to nie tylko barwne życie pisarza, to też historia ZSRR i Rosji. Przemian politycznych i społecznych dziejących się w tle całej opowieści, której Sawienko staje się częścią tworząc Partię Narodowo-Bolszewicką. Sposób w jaki został aresztowany i osądzony, pokazuje również jak niewiele się zmieniło. KGB przemianowano na FSB, ale wykorzystywane przez agencję metody, pozostały podobne. Carrère opisał również jak można być jednocześnie pisarzem, którego książki mają nakład 300 tysięcy egzemplarzy, a ich twórca przymiera głodem. Jak bogacze z Nowego Jorku chętnie poklepią po ramieniu „biednego ruska”, obiecując mu złote góry i na tym kończąc z nim znajomość.
Gówniane życie, te słowa wypowiedziane w moskiewskim mieszkaniu Eduarda Sawienko, stanowią swoiste podsumowanie życia pisarza. Jednak życia cholernie ciekawego i opisanego przez Carrère'a w sposób godny wirtuoza. I choć czasem trudno się połapać w natłoku nazwisk przewijających się przez stronice „Limonowa” czy braku chronologii niektórych z opisywanych zdarzeń, jest to biografia ze wszech miar udana. Mocna, bezkompromisowa i prawdziwa.
Bartosz Szczygielski
Oceny
Książka na półkach
- 460
- 349
- 122
- 15
- 7
- 6
- 6
- 6
- 6
- 5
Opinia
Szczygieł napisał kiedyś, że Kapuściński byłby (jeszcze) lepszym reporterem, gdyby zdecydował się na terapię.
Nie wiem, czy pomogłaby panu Binetowi i Carrère, ale na pewno mi, czytelniczce, byłoby lżej. Mogłabym wtedy przeczytać książkę o zamachu w Pradze (o tym podobno jest 'HHhH') i o Limonowie (o tym podobno jest 'Limonow'). O mazgajstwie Bineta już pisałam ( http://porzadekalfabetyczny.blox.pl/2011/09/are-you-game.html) dziś Carrère: 'Byłem grzecznym dzieckiem, a później przeuczonym nastolatkiem. Smutno mi, że opowiadam z tak małą wyrozumiałością o nastolatku i bardzo młodym mężczyźnie, którym byłem. Wolałbym go lubić, pogodzić się z nim, ale nie potrafię. Wydaje mi się, że byłem sterroryzowany: przez życie, przez innych, przez siebie samego.' Czytałam kiedyś wywiad z Pawlikowskim i on opisał ten problem następująco: ' Jak się żyje w takim dobrze zorganizowanym państwie, gdzie większość ludzi jest sformatowana i gdzie nikomu o nic nie chodzi, to rzeczywiście pociąga świat,gdzie są inne siły, gdzie ludzie są albo niepojęcie szlachetni i dobrzy,albo nieprzewidywalny i przerażający.' Na kłopoty Limonow! Carrère: 'Limonow był naszym barbarzyńcą, naszym łobuzem — uwielbialiśmy go!(...) 'pomyślałem, że jego barwne i awanturnicze życie o czymś mówi. Nie tylko o nim, o Limonowie, nie tylko o Rosji, lecz o historii nas wszystkich od zakończenia drugiej wojny światowej.Tak, opowiada coś, ale co? Piszę tę książkę, żeby się tego dowiedzieć' I dowiaduje się, że, jak zwykle, na Zachód jedzie się w sprawie kasy, a na Wschód, w sprawie duszy. Tak jak Vitez:'Twarze — mówi — są tu prawdziwe, wyrzeźbione, wyłupane, tymczasem na Zachodzie wszędzie widać gładkie twarzyczki bobasów. Na Zachodzie wszystko jest dozwolone i nic nie ma znaczenia, tu jest odwrotnie: nic nie jest dozwolone, wszystko ma znaczenie, i Vitez najwyraźniej uważa, że tak jest lepiej. Dlatego niechętnie zaakceptuje zachodzące właśnie zmiany. Oczywiście nie można być przeciwko wolności ani nawet przeciwko dobrobytowi, ale nie można dopuścić, by kraj zgubił swą duszę. Eduard myśli, że dość łatwo jest, gdy samemu ma się wolność i dobrobyt, chcieć oszczędzić go innym dla dobra ich duszy.'
Tymczasem wszystko, co trzeba wiedzieć o Limonowie, można przeczytać już na pierwszej stronie jego książki 'To ja, Ediczka': 'wolę jak patrzą' Carrère pisze po prostu o wszystkich sposobach, które Limonow wybrał, żeby zwrócić na siebie uwagę.'A to, co ma w głowie, jest wstrętne, ale trzeba mu przyznać, że jest uczciwy wobec tego, co nim miota: resentymenty, zazdrość, nienawiść klasowa, sadystyczne fantazje, a przy tym żadnej hipokryzji, żadnego wstydu, żadnej wymówki.'
Wszystko, co trzeba wiedzieć o Carrère, zawiera się w tym fragmencie:
'Na jego znak reszta zaczyna obmacywać dziewczyny. Jeszcze chwila, a dojdzie do gwałtu. Jedną już rozebrali, jest gruba, o białej skórze, to musi być robolka z Saltowa. Chłopaki po kolei wkładają jej palce do cipy.' Tak pisze współuczestnik, a nie biograf. Carrère tak bardzo nie chce być grzecznym chłopcem z Francji, że zupełnie traci wyczucie.
Szczygieł napisał kiedyś, że Kapuściński byłby (jeszcze) lepszym reporterem, gdyby zdecydował się na terapię.
więcej Pokaż mimo toNie wiem, czy pomogłaby panu Binetowi i Carrère, ale na pewno mi, czytelniczce, byłoby lżej. Mogłabym wtedy przeczytać książkę o zamachu w Pradze (o tym podobno jest 'HHhH') i o Limonowie (o tym podobno jest 'Limonow'). O mazgajstwie Bineta już pisałam (...