Rok 1976. Czasy PRL-u. Matylda, pracownica wrocławskiego muzeum, odnajduje listę – prawdopodobnych miejsc, w których schowano zagrabione dzieła malarzy. Zaczyna się wyścig, kto znajdzie i zdoła ocalić od sprzedania na zachód obrazów namalowanych przez śląskich artystów. Matyldzie pomagają zakochani w niej panowie, ale też po drugiej stronie barykady ma też swoich adoratorów.
Historie o ukrytych przez hitlerowców podczas II wojny światowej dziełach sztuki pobudzają wyobraźnię. Uwielbiam powieści zawierające wątki historyczne, osadzone w realiach II wojny światowej i czasach PRL-u. Tak pisze Kaleta, dlatego z dużym zaciekawieniem sięgnęłam po następną powieść pisarki. Nie zawiodłam się: była historia, były romanse, byli niegodziwi milicjanci i muzealnicy i heroiczna bohaterka, której niestraszni byli złoczyńcy. Pisarka ma lekkie pióro, zaciekawia, chociaż bardziej to przypomina Pana Samochodzika i tak czytam. Dlaczego – mam ogromną ochotę oderwać się od rzeczywistości i zagłębić się w przygodę. Dużym plusem jest nakreślenie trudnej historii terenów Wrocławia i okolic. Zwiedzając te okolice podczas wypraw wakacyjnych trudno było nie pamiętać jak traktowano te miejsca po wojnie: zamknięty zamek Czocha, ruiny zamków i pałaców, które dopiero teraz są przywracane do swojej dawnej świetności.

Rok 1976. Czasy PRL-u. Matylda, pracownica wrocławskiego muzeum, odnajduje listę – prawdopodobnych miejsc, w których schowano zagrabione dzieła malarzy. Zaczyna się wyścig, kto znajdzie i zdoła ocalić od sprzedania na zachód obrazów namalowanych przez śląskich artystów. Matyldzie pomagają zakochani w niej panowie, ale też po drugiej stronie barykady ma też swoich...