Ten tomik Dziejów narodu i państwa polskiego, ma mocno zawężający tytuł. Traktuje bowiem nie tylko o tytułowym rokoszu, ale opisuje również wojny, które zachwiały fundamentami Rzeczpospolitej Obojga Narodów oraz rządy Michała Korybuta Wiśniowieckiego.
Mamy więc skrótowo opisane wojny z Kozakami (po powstaniu Chmielnickiego),wojnę z Turcją (Kamieniec Podolski i Chocim),Szwedami (Potop),Rosją (najbardziej cenny opis, który wskazuje, że już przed wkroczeniem Szwedów, mieliśmy nie ciekawą sytuację na Litwie – inaczej można spojrzeć na „zdradę” Radziwiłła). Przy opisie tej ostatniej wojny zdumiewać może fakt wyprawienia się na Szwedów w 1659 do Danii, gdy Litwa była wciąż okupowana przez Rosję. Świetne zwycięstwa przeciwko Rosji roku 1660, mogły wskazywać na to, że Rzeczpospolita nie tylko odzyska straty, ale jeszcze wzmocni się względem Rosji. W tym momencie pojawiają się jednak problemy finansowe RON – zawiązywanie się konfederacji i buntów nie opłaconych oddziałów. Paradoks tej sytuacji polegał na tym, że te sama klasa społeczna, która nie chciała uchwalać podatków na wojsko, domagała się zaspokojenia roszczeń finansowych armii. Po raz pierwszy w tak dużej liczbie dochodzą do głosu ludzie, którzy zauważają potrzebę trwałych zmian ustrojowych. Powstają projekty
ograniczenia jednomyślności przy głosowaniach, skarbowe, elekcji za życia króla „vivente rege” (która nomen omen mogła by powodować więcej problemów niż pożytku). Ale podobnie jak projekty za Władysława IV (próby opodatkowania Gdańska, wprowadzenie odznaczeń dla szlachty) zyskują liczne grono przeciwników (magnatom odznaczenia i tytuły zagraniczne nie przeszkadzały, ale już od własnego króla kłuły by w oczy).
Jan Kazimierz wg autora używał złych metod, za pieniądze francuskie przekupuje magnaterię i szlachtę, by poprzeć najmniej istotną z reform – elekcje vivente rege. Doprowadza do bardzo nie dobrego psucia monety, by opłacić armie. Nie udolnie próbuje dokonać zamachu na głównym przeciwniku zmian Lubomirskim.
Autor w tomiku wydaje więc nie pochlebne sądy wobec Jana Kazimierza, który co trzeba przyznać rację, orłem w dyplomacji i rządzeniu nie był, jednakże moim zdaniem trzeba na rzecz spojrzeć inaczej, czy innym wybitniejszym królom elekcyjnym udało się wprowadzić jakiekolwiek dobre i przede wszystkim stałe rozwiązania ustrojowe? Czy winniśmy zatem rozliczać królów i zastanawiać się, który mocniej i jak zawinił, czy jednak, u kogoś innego szukać przyczyn osłabiania się Rzeczpospolitej względem potęg europejskich.
Rozlicza również Jerzego Lubomirskiego i jego stronników. Ci działając przeciwko królowi pobierali pieniądze cesarskie, brandenburskie. Próbowali również szukać pomocy u cara (a nawet wysuwać jego kandydaturę na tron),a koniec końców popierali nawet nowego kandydata króla Francji na tron Polski. Autor trafnie zauważa, że krwawe wystąpienie (rzeź stronników królewskich w obecnej dzielnicy Inowrocławia Mątwach) było chyba największą przestrogą przed pomysłem „vivente rege”. W warunkach polskich próba obierania króla za jego życia, mogło doprowadzać do ciągłych wojen domowych, między obecnym królem, a stronnikami tego czy owego przyszłego króla (vide opisywane przez autora warcholska elekcja Michała Korybuta Wiśniowieckiego i późniejsze jego spory z malkontentami, w tym konfederacja gołąbska przeciw magnatom profrancuskim).
Tomik pozwala spojrzeć również na manipulacje polityczne Ludwika XIV za pomocą pieniądza. Machinacje w Polsce, tak jak w innych krajach europejskich (Anglii, Prusach i Szwecji) nie dały Francji zbyt wiele długotrwałych korzyści (koalicja antyfrancuska raczej zwiększała się niż zmniejszała). Stronnictwo prohabsburskie raczej w Polsce przeważyło (mimo wyborów „Piasta”),a wsparcie francuskie było w zasadzie teoretyczne i mogło powodować że mieliśmy jedynego, silnego ewentualnego austriackiego sojusznika mniej (raczej byliśmy wmanewrowywani w spory i wojny, niż uniknęliśmy jakichś będąc w sojuszu z Francją).

Ten tomik Dziejów narodu i państwa polskiego, ma mocno zawężający tytuł. Traktuje bowiem nie tylko o tytułowym rokoszu, ale opisuje również wojny, które zachwiały fundamentami Rzeczpospolitej Obojga Narodów oraz rządy Michała Korybuta Wiśniowieckiego.
Mamy więc skrótowo opisane wojny z Kozakami (po powstaniu Chmielnickiego),wojnę z Turcją (Kamieniec Podolski i Chocim),...