Czytając książkę czułam się, jakbym tonęła w truskawkowym kisielu, a żeby się z niego wydostać, musiałam połykać tony tego gęstego i słodkiego czegoś(błee). Nie chcę przez to barwne określenie swoich odczuć urazić wielkich fanek Darów Anioła, bo sama się za jedną z nich uważam, choć nie w dużym stopniu. Jak z początku bardzo kibicowałam Clary i Jaceowi , to ten tom całkowicie mnie do nich zniechęcił. Jace dostał plakietkę ,,odwiecznego męczennika" już dawno temu, a dzisiaj tylko odnawiam napisy. Mogłoby się wydawać ,że to Clary bardziej cierpi, sądząc po drastycznych zmianach, które niedawno zaszły w jej życiu. Niestety, rzeczywistość jest z goła odmienna.
Książka nie opowiada bynajmniej o miłości. N a m i ę t n o ś ć. To drugie imię ,,Miasta zagubionych dusz". Nie ma rozdziału w ,którym bohaterowie nie rzucali by się na siebie, albo minimum całowali. Gwałtowność i zmienność uczuć odciska się piętnem na każdej stronie. Narracja prowadzona ze strony Clary nie może się obejść bez przynajmniej dwudziestu zwrotów ,,Jace" na kartce. Od wyznań Jace robiło mi się już niedobrze i od tej ich całej idealnej wprost miłości. Miłości ,która w rzeczy samej nie istnieje.
Pomimo wyraźnych zapewnień wypisanych z tyłu książki. Cytuję:
Miłość. Krew. Zdrada. Zemsta.
Czułam się raczej, jakbym czytała bajkę. Cassandra Clare przesadziła ze słodkością opisów europejskich miast. Romantyczne kolacje, wieczory przy księżycu itd itp. Błeeee.
Sytuację i ogólną ocenę książki ratuje wątek Alec- Magnus, który nie przesłodził mnie na śmierć. Był raczej kawałkiem ciastka, z idealną ilością czekolady.
Podsumowując:
Czuję się jakbym wyszła z cukierni, przejedzona i zasłodzona. I nawet tony krwi przelane w książce tego nie zmienią.

Czytając książkę czułam się, jakbym tonęła w truskawkowym kisielu, a żeby się z niego wydostać, musiałam połykać tony tego gęstego i słodkiego czegoś(błee). Nie chcę przez to barwne określenie swoich odczuć urazić wielkich fanek Darów Anioła, bo sama się za jedną z nich uważam, choć nie w dużym stopniu. Jak z początku bardzo kibicowałam Clary i Jaceowi , to ten tom...