Czytając tą książkę momentami zastanawiałam się, czy nie powinno się zaliczyć jej do literatury grozy. Strach we mnie wywołały dwie wizje.

Pierwsza to świat bez książek. Jak ubogie i nudne byłoby nasze życie bez literatury? Zarówno dla czytelników, jak i twórców. Ciężko mi w ogóle sobie coś takiego wyobrazić. Ile wrażliwości, ile emocji, ile spojrzeń na świat zostalibyśmy pozbawieni?
I przede wszystkim: pozbawieni wolnej woli, możliwości realizowania się w wybranym przez nas kierunku. A to wszystko w imię naszego 'dobra'.

Drugą wizją jest to co stało się z ludźmi. To otępienie umysłowe, brak samodzielnego myślenia. Powtarzanie tego, co ktoś wtołkował do tych durnych łbów. To tak jakby naćpać większość ludzi i sterować nimi jak marionetkami, takie bydło które pędzi się w jedna stronę, a ono lezie tam gdzie mu się każe i jest szczęśliwe bo ma co żreć.

Więc czytając i wyobrażając sobie, że żyję w takim świecie czułam autentyczne przerażenie.

Ray napisał tą książkę pół wieku temu, a my powoli dążymy do tej ukazanej przez niego wizji. Owszem, na tą chwilę jest to wciąż wizja przejaskrawiona, ale może tylko czekać aż stanie się faktem.

Ray wykazuje się lekkim piórem, które ma dużą moc przekazu - czyta się szybko i 'przyjemnie'. Bardzo trafione połączenie i godne uznania.

Polecam wszystkim bez wyjątku: książka jest genialna.

Czytając tą książkę momentami zastanawiałam się, czy nie powinno się zaliczyć jej do literatury grozy. Strach we mnie wywołały dwie wizje.

Pierwsza to świat bez książek. Jak ubogie i nudne byłoby nasze życie bez literatury? Zarówno dla czytelników, jak i twórców. Ciężko mi w ogóle sobie coś takiego wyobrazić. Ile wrażliwości, ile emocji, ile spojrzeń na świat zostalibyśmy...