Z wrodzonej ciekawości oraz dlatego, że nie lubię spraw niedokończonych, sięgnęłam po drugi tom serii Klątwa Tygrysa, mimo, iż pierwszy mnie nie zachwycił. Niestety, niewiele się poprawiło, zbyt wiele nie uległo zmianie, a zdecydowanie za dużo jeszcze się pogorszyło względem pierwszej części.
Bohaterowie, jak byli denerwujący, nadal tacy są. Ren jest zdecydowanie przesłodzoną, do bólu wyidealizowaną postacią. Kelsey, z kolei, wydaje się nie mieć za grosz mózgu. Jej decyzje są dla mnie niezrozumiałe, plątałam się w tym, czego ona chciała, a czego nie. Niezdecydowana, niesamowicie irytująca i kompletnie bezbarwna. Jedynie Kishan zdaje się być postacią z krwi i kości, mającą charakter i własny rozum. Nie jest idealny, popełnił w przeszłości wiele błędów, wydawałoby się, że nie może równać się ze starszym księciem. Nic bardziej mylnego. To on jako pierwsza - i chyba nawet jedyna! - postać zdobył moją sympatię i pomimo tego, że nie przepadam za główną bohaterką, kibicowałam tej dwójce. Co ciekawe, przy nim Kelsey, na ogół, jest nawet do wytrzymania.
Fabuła Wyzwania jest nieco bardziej dopracowana (ale mówię tutaj, oczywiście, o drugiej części książki), więc można przymknąć oko na schemat powtarzający się z pierwszej części. To, że w tym tomie jest dużo więcej Kishana wychodzi powieści zdecydowanie na plus. Jak również tempo akcji od momentu, w którym wyżej wspomniany pan się pojawia. Nie jest ono może zawrotne, ale zadowalające. Nie przeszkadzają nawet krótkie w nim przerwy.
Zapewne dałabym tej pozycji przynajmniej taką samą ocenę, jaką wystawiłam Klątwie Tygrysa, ale musiałam postawić tę jedną gwiazdkę mniej za szalenie denerwujący i strasznie męczący początek, który trwał grubo ponad sto stron, na których nic właściwie się nie działo. Oprócz tego, że Kelsey randkowała z kim mogła, porównując później tych chłopaków ze sobą. A jakby tego było mało, kiedy potem pojawia się Ren, robi się jeszcze gorzej. Sceny ich spotkań oraz dialogi były niemożliwie przesłodzone, mdłe i sztuczne. Nie dało się tego czytać, a i wynudziłam się jak mało kiedy. Na szczęście przebrnęłam jakoś przez to, a potem było już tylko lepiej. Wreszcie książka przestaje być tanim romansidłem, a staje się przygodowa. I ta część Wyzwania podobała mi się bardzo.
Myślę, że te pierwsze strony mogą odstraszyć wiele osób, co mnie wcale nie zdziwi - sama ledwie to zniosłam - dlatego tym bardziej nie rozumiem, czym kierowała się autorka przeciągając to tak długo.
Końcówka była dosyć ciekawa i otworzyła autorce możliwość ukształtowania na nowo jednego z głównych bohaterów. Mam nadzieję, że tym razem zrobi to lepiej. Tym bardziej, że zmiana tej postaci, wpłynie zapewne także na resztę. Dlatego, jeśli będę miała taką możliwość, sięgnę i po następny tom. Jeśli takiej szansy nie będzie - przeżyję. Nie jest to jedna z tych pozycji, na które niecierpliwie czekam.

Z wrodzonej ciekawości oraz dlatego, że nie lubię spraw niedokończonych, sięgnęłam po drugi tom serii Klątwa Tygrysa, mimo, iż pierwszy mnie nie zachwycił. Niestety, niewiele się poprawiło, zbyt wiele nie uległo zmianie, a zdecydowanie za dużo jeszcze się pogorszyło względem pierwszej części.
Bohaterowie, jak byli denerwujący, nadal tacy są. Ren jest zdecydowanie ...