"Ja, anielica" to kontynuacja przygód Wiktorii Biankowskiej, znanej nam już z książki "Ja, diablica". Tym razem większość akcji dzieje się w Niebie/Arkadii. Ze względu na kolejne knowania Azazela i Beletha, Wiktoria i Piotrek (niechcący) mimo, że wciąż żyją (tym razem obyło się bez mordowania) trafiają w zaświaty. Jak nie wiadomo o co chodzi to ewidentnie chodzi o władzę. Okazuje się jednak w międzyczasie, że jest ktoś kto ma dużo większe ambicje niż Azazel - tym kimś jest anioł Moroni (ten, który jako prorok założył sektę Mormonów). Oczywiście nie obędzie się bez mnóstwa szaleńczych zwrotów akcji i zrobienia "rozpierduchy" - tym razem w Niebie.

Wiktoria trochę się zmieniła, jest trochę mniej naiwna, częściej też ucieka się do używania swojej mocy, chociaż w momentach kiedy najbardziej by się to przydało, żeby nie wplątać się w aż tak wielkie bagno, oczywiście wtedy mocy nie używa. Trudno, nie można mieć wszystkiego.

W tej części pojawiają się postaci znane nam już z wcześniejszego tomu (Kleopatra, Lucyfer, Behemot, Śmierć, Gabriel). Pojawiają się również nowe postaci z Arkadii - św. Piotr, który jest zapalonym graczem w golfa; putto Borys, który jest jedną z moich ulubionych postaci tego tomu; złote golemy itp. Wszystko to składa się na ciekawy i barwny opis zaświatów (np. niesamowite Jezioro Czasu).

Nadal nie jest to dzieło ambitne, ale jest idealne w formie rozrywki. Chętnie sięgnę po ostatni tom, żeby przekonać się, w jakie jeszcze kłopoty diabły wpędzą Wiktorię, bo że wpędzą to jest więcej niż pewne.

Polecam.

"Ja, anielica" to kontynuacja przygód Wiktorii Biankowskiej, znanej nam już z książki "Ja, diablica". Tym razem większość akcji dzieje się w Niebie/Arkadii. Ze względu na kolejne knowania Azazela i Beletha, Wiktoria i Piotrek (niechcący) mimo, że wciąż żyją (tym razem obyło się bez mordowania) trafiają w zaświaty. Jak nie wiadomo o co chodzi to ewidentnie chodzi o władzę....