"...potyczka z idiotą nie daje satysfakcji."

Ocena z Lubimyczytać.pl prawdę ci powie. Choć ocena dla tej książki jest zdecydowanie zawyżona.
Zdarzały się przypadki w których dobra książka miała ocenę około 6. Jednakże dość dobrze sprawdzającym się wyznacznikiem jakości jest ocena zaczynająca się od 7. Gdy mamy 8, wiemy, że możemy się spodziewać czegoś naprawdę dobrego. W większości przypadków ta zasada się sprawdza i większość może mieć rację.
Do lektury tej pozycji zachęcił mnie opis, który choć nie był oryginalny zdecydowanie interesował. Okładka również zapowiadała pewien klimat mimo, iż była szkaradna - za wyjątkiem płatków róż i tafli lodu. Potem zobaczyłam dość słabą ocenę (6,35), ale mimo to podeszłam do książki z optymizmem. Nie spodziewałam wybitnego działa, ale miałam nadzieję, że książka będzie przynajmniej dobra. Niestety ziewanie, już na samym początku czytania nie wróżyło dobrze.
Kolejna, tym razem włoska wersja opowieści o wampirach toczy się w Walii, co zapowiadało obcowanie z pewnego rodzaju klimatem, ale ten utknął gdzieś między okładką, a opisem. Nic straconego, nie każdy autor lubuje się w opisach, a czasami nawet bez nich potrafi stworzyć odpowiednią atmosferę. Być może bohaterowie wynagrodzą jej brak? Niestety. Postacie stały się jedynie kolejnym mankamentem książki, która posiadając około 450 str., została zaopatrzona w dość sporą liczbę bohaterów, a autorka przedstawia punk widzenia niemal każdego z nich, przez co wykreowanie jakiegokolwiek wyraźnego charakteru okazało się niemożliwe. Postacie zlały się w jedną masę, z czego jedynym elementem wyróżniającym były imiona.
No dobrze, a więc nie mamy wyraźnie zarysowanych bohaterów ani klimatu. No więc może fabuła?
Znowu nie. Czytając Winter miałam wrażenie, że zapoznaję się z rękopisem, który ma w sobie potencjał, ale musi zostać poprawiony. Pewne sceny powinny być wycięte a inne dopracowane.
Krótkie rozdziały zostały podzielone na poszczególne sceny, a każda z nich przedstawia perspektywę innego bohatera. Jak więc można przedstawić cokolwiek z dokładnością, jeśli jedna scena ma wielkość strony? I żeby chociaż te sceny tworzyły spójną całość. Tu autorka również zawiodła. Pani Greenhorn stworzyła pewne prawa rządzące w przedstawionym świecie, ale najwyraźniej nie chciała podzielić się nimi z czytelnikami - czasami opisy są potrzebne. Chociaż na to można przymknąć oko, bo całość jest raczej zrozumiała, ale nie mogłam pojąć tego, że dla autorki pewne rzeczy bądź osoby pojawiają się i znikają na życzenie. Co prawda świat wampirów jest elementem fantastycznym, ale nawet coś takiego powinno zachować pewne zasady logiki.
I mogłabym tak wymieniać w nieskończoność co mi się nie podobało i co wyszło źle, ale zamiast tego skupię się na tym co wyszło najgorzej.
Mamy więc krótki rozdział, w nim kilka różnych scen a te sceny...
Najgorszą stroną książki było "skakanie" w prowadzonej trzecioosobowej narracji, gdzie każdy kolejny akapit przedstawiał punkt widzenia innego bohatera uczestniczącego w scenie. (Gdy mamy dwójkę postaci odczucia jednego z nich powinny pozostać dla nas tajemnicą. W książce tak nie jest, bo w jednej chwili czytamy o tym jak Winter przyśpieszyło serce, a w drugiej poznajemy myśli Rhysa.) Tak więc gdy mamy dwójkę bohaterów jest to jeszcze do przełknięcia, ale co się dzieje gdy w jednym pokoju zgromadzi się wiele osób? Na szczęście autorka darowała sobie przedstawianie perspektywy drzewa, gdy Winter szła przez las.
Może mogłabym polecić książkę osobom lubującym się w teorii względność Einsteina, bo Winter jest równie wielkim chaosem niezrozumienia.
Przez całe to "skakanie" - jakby autorka starała się złapać zbyt wiele srok za ogon - osobowość tytułowej Winter została zgubiona po drodze. Sceny są krótkie, a akcja pędzi więc nie należy się rozwodzić nad poszczególnymi emocjami. O jakichkolwiek głębszych przemyśleniach, bądź dialogach można zapomnieć.
W przeczytanych pozycjach można czepiać się wielu rzeczy, ale jeszcze nigdy nie spotkałam się z pozycją, która byłaby tak źle napisana i którą skończyłam tylko po to, aby udowodnić sobie, że mogę to zrobić.
Chociaż Winter jest kolejną książką o wampirach, ogólny zarys historii miał potencjał, - co jest chyba najbardziej bolesne - który został doszczętnie zmarnowany. Mogę wyobrazić sobie o wiele lepszą wersję tej historii i choć nie byłaby ona arcydziełem mogłaby zająć całkiem dobre miejsce wśród "wampirzej" literatury, a tymczasem pozycja spada na niziny twórczości.
Rzeknę tylko jedną radę: jeśli jesteście obeznanymi czytelnikami fantasy to trzymajcie się z dala od tej pozycji.
Dwie gwiazdki tylko za niewykorzystany potencjał.

"...potyczka z idiotą nie daje satysfakcji."

Ocena z Lubimyczytać.pl prawdę ci powie. Choć ocena dla tej książki jest zdecydowanie zawyżona.
Zdarzały się przypadki w których dobra książka miała ocenę około 6. Jednakże dość dobrze sprawdzającym się wyznacznikiem jakości jest ocena zaczynająca się od 7. Gdy mamy 8, wiemy, że możemy się spodziewać czegoś naprawdę dobrego. W...