Muszę przyznać, że nie oczekiwałam po tej książce wiele. Z jednej strony nie znałam żadnej z wcześniejszych powieści autorki, z drugiej gdzieś tam zetknęłam się z fragmentami możliwości jej pióra, ale nadal nie wiedziałam, czego mogę się spodziewać po przeczytaniu "W zapomnieniu" od deski do deski. Wcześniej mama mnie troszkę nastraszyła, bo skorzystała z okazji, że książki były u niej, przeczytała i nie za bardzo podeszły jej do gustu, ale mogę ją zrozumieć - to nie ten rodzaj literatury, który moją mamę porywa. Powieści Agnieszki Lingas-Łoniewskiej nie można nazwać Harlequinem, to by ją zdecydowanie deprecjonowało, ale jest ona skierowana do pewnego określonego grona kobiet. Kobiet, które lubią czytać o miłości, którym nie przeszkadza idealnie rozwiązujący się scenariusz, które nie mają nic przeciwko temu, że bohaterowie mają ślepą wiarę w swoje czyny i w ludzi, których kochają. Kobiet, które lubią karmić się emocjami, czekać z poddenerwowaniem na pierwszy pocałunek, pierwsze zbliżenie i kibicować dwojgu pociągającym, pięknym bohaterom do samego końca i na przekór rozsądkowi.
Książka opowiada historię młodej, świeżo upieczonej pani pedagog. Wraca ona do swojego rodzinnego miasta. Wraca do miejsca, z którego wszyscy chcą uciec, tam, gdzie jest szaro i niebezpiecznie. Magdzie jednak nie brakuje nadziei, że powrót zaowocuje czymś dla niej dobrym. Wałbrzych nie jest według niej nijaki, ma w sobie magię, a przy okazji okazuje się, że ma Jego. Kobieta realizuje się zawodowo, odnawia znajomości z czasów szkolnych, przez które chcąc nie chcąc znajduje się w tarapatach. Wykazuje się czasami młodzieńczą głupotą, wierząc w szczerość zapewnień ukochanego, a czasem wielką odwagą, nosząc na swoich barkach cudzy bagaż i wplątując swoje losy w cierpienia. Róża, choć piękna, ma kolce. I takie właśnie jest uczucie Magdy i Michała. Gdy już otrzepałam się z literackiej fikcji i teraz na świeżo zadaje sobie pytanie: Co zrobiłabym na miejscu Magdy? Nie wiem. Nie wiem, bo cała ta sytuacja wydaje mi się bardzo odstająca od życia. Za szybkie emocje, za szybkie uczucia, za mocne oddanie w tak krótkim przecież czasie. A jednak podczas czytania czułam się poruszona. Słowa przepływały płynnie i po przeczytaniu książki, zaraz chwyciłam po kolejną pozycję sygnowaną tym samym nazwiskiem polskiej pisarki. Uczucia moje są więc bardzo ambiwalentne, bo z jednej strony nie wierzyłam do końca w serwowaną mi historię, a z drugiej brnęłam dalej. Porzucając więc targające mną filozoficzne przemyślenia, mogę jedynie stwierdzić, że warto się samemu przekonać, czy to pozycja dla Was. Ja nie żałuję, że się z nią zapoznałam. Może nawet kiedyś jeszcze wrócę, by wgryźć się bardziej.

Jeszcze na koniec chciałam dodać, że promyczkiem w tej historii był dla mnie brat głównego bohatera, którego dorosłe perypetie możemy poznać w kolejnej powieści z kryminalnym akcentem, pod tytułem "Szósty"! Chyba będę musiała sięgnąć. ;)

Czytało mi się szybko i przyjemnie. Może nie do końca lubię, gdy w miłosnej historii występuje efekt uderzenia pioruna i brnięcia w nowe uczucie mimo wszystko. Tu nie chodzi właśnie o brak przeciwności, bo one są. Tylko o niezrozumiałe dla mnie zachowania, kiedy to moim zdaniem bohaterów jeszcze wiele nie łączyło poza piorunem. Jednak wbrew swoim preferencjom z przyjemnością się w to zagłębiałam, sama siebie nie rozumiejąc. :)
Ostatecznie za to pozwolę sobie dodać minus do mojej punktowej oceny. Plusem była na pewno prosta stylistyka, która nie zatrzymywała nas przez źle postawione słowo, a słowem prowadziła.
Dziękuję Agnieszce za zaufanie i miłe chwile z jej książką.

Opinia umieszczona została wcześniej na moim blogu: http://siquidscriberevisscribe.blogspot.com/2012/08/11-z-poki-w-zapomnieniu-agnieszka.html

Muszę przyznać, że nie oczekiwałam po tej książce wiele. Z jednej strony nie znałam żadnej z wcześniejszych powieści autorki, z drugiej gdzieś tam zetknęłam się z fragmentami możliwości jej pióra, ale nadal nie wiedziałam, czego mogę się spodziewać po przeczytaniu "W zapomnieniu" od deski do deski. Wcześniej mama mnie troszkę nastraszyła, bo skorzystała z okazji, że książki...