Muszę przyznać, że książka mile zaskoczyła mnie od pierwszych stron wstępu, bardzo rzetelnego i bardzo konkretnego - od razu wiadomo, że nie jest to żadna popularnonaukowa szmira, tylko starannie przygotowany zbiór. Na pochwałę zasługuje także układ baśni, zróżnicowany pod względem długości i tematu.
Fakt, jest to książka długa i to może być jej wadą - lektura "na raz" może wywołać lekkie znużenie, szczególnie że fabuły niektórych opowiadań są do siebie uderzająco podobne: opętania przebiegają według określonego porządku, interwencje magicznych stworzeń i ich psikusy ulegają tylko niewielkim modyfikacjom, mnisi mają dość podobne perypetie. Podejrzewam jednak, że czytana z przerwami może stanowić świetną rozrywkę.
To, co dla mnie było najciekawsze, to opowieści o buddyjskich mnichach. Naiwnie liczyłam bowiem na to, że z racji innego systemu wierzeń podania o mnichach będą różniły się od podań o księżach i chrześcijańskich cudach, tymczasem można powiedzieć, że jeśli chodzi o cudotwórstwo i arogancką konieczność udowadniania sobie, kto jest bardziej gorliwym wyznawcą za pomocą nadprzyrodzonych zdarzeń, buddyjskie podania biją chrześcijańskie na głowę, a mechanizm, który leży u ich podstawy - przekonamy cię do wiary za pomocą cudów - jest dokładnie ten sam.

Muszę przyznać, że książka mile zaskoczyła mnie od pierwszych stron wstępu, bardzo rzetelnego i bardzo konkretnego - od razu wiadomo, że nie jest to żadna popularnonaukowa szmira, tylko starannie przygotowany zbiór. Na pochwałę zasługuje także układ baśni, zróżnicowany pod względem długości i tematu.
Fakt, jest to książka długa i to może być jej wadą - lektura "na raz"...