Jakiś czas temu było bardzo głośno na blogach o tej książce, dlatego gdy tylko zobaczyłam ją w rękach koleżanki, wiedziałam, że muszę ją mieć, choćbym miała ją jej siłą zabrać. Na szczęście koleżanka - też mól książkowy, postanowiła mnie nie dręczyć i tak oto nie minęła doba, a ja mogłam się przekonać, czym tak wszyscy się zachwycali :) Chociaż nie wiem dlaczego, ale ubzdurałam sobie, że to w stylu młodzieżowym ;/

Christine co rano ma ten sam problem, nie pamięta nic oprócz dzieciństwa, nie wie kim jest mężczyzna przy którym się budzi się co rano, nie wie czyj to dom, ani co w nim robi. Nie wie nic, nie pamięta, i chociaż co rano słyszy, że jest żoną, że miała wypadek, to za każdym razem jest to dla niej szok. Ale co rano, oprócz mężczyzny, który cierpliwie tłumaczy jej co i jak, otrzymuje ona dziwny telefon, i kolejny obcy mężczyzna, każe jej szukać ukrytego pamiętnika. Okazuje się że Christine zapisuje w nim przed zaśnięciem wszystko to, co zdarzyło się danego dnia, ale też to, co udaje jej się dowiedzieć o swoim życiu.

I chociaż co rano Christine przeżywa wciąż ten sam koszmar, choć wszystko wskazuje na to, że jeszcze długo nie będzie nic pamiętać, to jednego nie może ona zrozumieć: dlaczego w pamiętniku jest napisane by nie ufała Benowi, w końcu to jej mąż, człowiek, który cierpliwie dzień w dzień się nią zajmuje, i dlaczego wizyty lekarza są taką tajemnicą.

Wiedziałam, że spodoba mi się ta książka, jak tylko ją zobaczyłam, okładka mnie oczarowała, a każda kolejna recenzja, którą czytałam, tylko utwierdzała w przekonaniu, że muszę ją przeczytać, że warto. No i nie żałuję, że ją przeczytałam, książka wciąga niesamowicie, a historia wręcz „pachnie nowością”. W końcu temat amnezji nie pojawia się w zbyt wielu książkach, w każdym bądź razie, ja na takie nie trafiałam. Do tego samo ujęcie tematu – niesamowicie ciekawe! To jeden z lepszych thrillerów psychologicznych, jakie ostatnio czytałam.

„Zanim zasnę” to świetny debiut, jestem pod wielkim wrażeniem i z całą pewnością będę wyczekiwać innych książek pana Watsona. A teraz z niecierpliwością będę czekać na ekranizacje !

Jakiś czas temu było bardzo głośno na blogach o tej książce, dlatego gdy tylko zobaczyłam ją w rękach koleżanki, wiedziałam, że muszę ją mieć, choćbym miała ją jej siłą zabrać. Na szczęście koleżanka - też mól książkowy, postanowiła mnie nie dręczyć i tak oto nie minęła doba, a ja mogłam się przekonać, czym tak wszyscy się zachwycali :) Chociaż nie wiem dlaczego, ale...