Czym jest historia? Czy zastanawialiście się kiedyś, co by się wydarzyło, gdybyśmy mogli ją kontrolować? Gdyby mogła zostać zmieniona, przearażnowana, dostosowana do naszych potrzeb? A przede wszystkim czy wciąż bylibyśmy tymi samymi ludźmi, gdybyśmy mogli „cofnąć czas” i naprawić swoje błędy, zmieniając przeszłość?

Jake Djones właśnie wyszedł ze szkoły i nie mógł już doczekać się powrotu do domu, gdzie mieli czekać na niego, powróciwszy z trzydniowych targów w Birmingham, rodzice. Jednak właśnie wtedy drogę chłopcu zastąpiła nieznana postać twierdząca, że Jake natychmiast musi z nią iść. Tak oto czternastolatek zostaje porwany przez tajemniczego jegomościa, pana Cole, i wciągnięty w mrocznie brzmiącą, całkowicie nierzeczywistą przygodę. Okazuje się bowiem, że rodzice Jake'a zaginęli, a Jupitus Cole służy w Straży Historii – organizacji broniącej porządku czasu. Teraz Jake odkrywa nieznaną dotąd przeszłość swoich rodziców i wie, że jedynym sposobem, by ich odzyskać, jest zaangażowanie w akcję, odnalezienie swojego własnego ja i wyruszenie w przeszłość – w dosłownym znaczeniu tego słowa. Jednak czy młody chłopiec w szkolnym mundurku, mający za jedyny bagaż podręczniki szkolne, poradzi sobie w świecie pełnym intryg i walki z zaciekłym wrogiem Strażników?

Strażnicy Historii. Nadciąga burza to pierwszy tom porywającej serii o czternastoletnim Jake'u, który nagle dowiaduje się, że w jego żyłach płynie najprawdziwsza magia – dar przenoszenia się w czasie. Powieść została uznana za światowy bestseller i przetłumaczona na dwadzieścia języków! Nikt więc nie powinien się dziwić, że od razu zapragnęłam zdobyć dzieło Damiana Dibbena i zapoznać się z jego debiutanckim tworem. A wyniki tej znajomości przybliżę w poniższej recenzji.

Najwspanialszą rzeczą w książce Dibbena jest język narratora. Jestem pod niebywałym wrażeniem kunsztu pisarskiego (a może to zasługa tłumacza?), bowiem autor świetnie poradził sobie z wymogiem, jaki narzuciła na niego fabuła i zmieniające się miejsce akcji – potrafił stylizować język odpowiednio do wydarzeń i epoki, w których się one rozgrywały, nie wywołując w widzu w najmniejszym stopniu poczucia sztuczności czy niestosowności. Nowoczesność przeplotła się tu ze staromodną elegancją, a całość okraszona została humorem bohaterów i niebywałym wyczuciem w doborze odpowiednich dialogów. Ponadto czytelnik nie jest zasypywany niepotrzebnymi opisami i rozmyślaniami bohaterów, co czyni z powieści nader smakowity kąsek dla osób, które chcą wartkiej akcji i sytuacji mrożących krew w żyłach.

Istotni w powieści są także bohaterowie – cała plejada postaci w najróżniejszym wieku – od małych, dwunasto i czternastoletnich dzieciaków, po dorosłych, blisko pięćdziesięciolatków. Każda z tych postaci wnosi do powieści coś istotnego, ale nie można nie zauważyć, że największa uwaga skupia się właśnie na młodszej młodzieży, gdyż to ona będzie motorem napędowym całej historii. Nie brakuje im przy tym indywidualnych, ciekawych cech charakteru, które wyróżniają postaci na tle ówczesnych kreacji bohaterów powieści młodzieżowych. Tu otrzymujemy solidną dawkę odwagi, poczucia honoru, męstwa i przede wszystkim humoru – dużo humoru! A ten w największym stopniu zawdzięczamy jednemu z towarzyszy Jake'a, który pomimo swojej pyszałkowatości i narcystycznego zachowania, i tak jest bohaterem, jakiego nie sposób nie polubić.

Akcja mknie jak szalona, w zasadzie już od pierwszych stron, nie dając widzowi nawet chwili wytchnienia. Autor nie bawi się we wprowadzanie czytelnika w historię – wrzuca go od razu na głęboką wodę. Serwuje jednak po drodze szczątkowe informacje, które z czasem nabierają pełnego znaczenia, by pod koniec zaskoczyć z największą mocą. Zakończenie jest intrygujące, choć nie można się pozbyć wrażenia, że trochę niedopracowane – jakby autor chciał jak najszybciej dokończyć rozdział. Inna rzecz, która też troszkę nie do końca mi współgrała z fabułą, to wiek bohaterów – byli nieco zbyt młodzi, by wyruszyć w podróż, od której zależą losy świata. Powiedziałabym nawet, że już o wiele bardziej prawdopodobnie wyglądałaby sytuacja, gdyby autor postarzał ich o dwa, trzy lata. Ale mniemam, że zamysł Damiana nie był przypadkowy i kolejne przygody Jake'a i jego przyjaciół rozwieją moją niepewność w tej kwestii.

Strażnicy Historii to zapierająca dech w piersi, niezapomniana przygoda poprzez czas i przestrzeń. To opowieść o odwadze i miłości, która potrafi pokonać więcej, niż jesteśmy w stanie sobie wyobrazić. I przede wszystkim to kolejna doskonale wykreowana i dopracowana historia o podróżnikach w czasie, która potrafi rozbudzić wyobraźnię i zmusić nas do refleksji nad tym, co było, jest i co będzie. Przyznam, że po tej lekturze czułam w pierwszej kolejności zazdrość, gdyż chciałabym, tak jak młodzi strażnicy, wyruszyć w podróż poprzez stulecia, przywdziać renesansową suknię, wziąć udział w wystawnej kolacji i przeżyć po prostu niesamowitą przygodę w baśniowym klimacie. Tak, Strażnicy Historii niewątpliwie zagwarantują każdemu niesamowite emocje i dużą dawkę dobrego humoru, zatem nie pozostaje mi nic innego, jak polecić Wam debiut Damiana Dibbena. Podkreślam jednak, że porównywanie tej powieści do Trylogii Czasu Gier jest mylące. Dlaczego? Przekonajcie się sami! Z niecierpliwością wyczekuję kolejnej części przygód młodych przyjaciół, a Nadciąga burza otrzymuje ode mnie w pełni zasłużoną ocenę 5/6!

Czym jest historia? Czy zastanawialiście się kiedyś, co by się wydarzyło, gdybyśmy mogli ją kontrolować? Gdyby mogła zostać zmieniona, przearażnowana, dostosowana do naszych potrzeb? A przede wszystkim czy wciąż bylibyśmy tymi samymi ludźmi, gdybyśmy mogli „cofnąć czas” i naprawić swoje błędy, zmieniając przeszłość?

Jake Djones właśnie wyszedł ze szkoły i nie mógł już...