Gdybym mogła wybrać jednego autora, który w dzisiejszych czasach podbija serca Czytelników młodszego pokolenia, od razu wskazałabym Johna Greena. Za sprawą "Gwiazd naszych wina" pokochałam go i ja. Z przyjemnością sięgam po jego inne powieści, dlatego, gdy na sklepowe półki trafiła powieść, którą napisał razem z nowym dla mnie autorem, to jest Davidem Levithanem, w ciemno postanowiłam ją przeczytać. Jakie są moje odczucia? Sądząc po przyznanej ocenie - przeciętne.

Rzadko trafiam na autorów, którzy zachwycili mnie tylko jedną powieścią, z kilku napisanych. Uwielbiam Flynn, Zusaka, Quicka i wielu, wielu innych, a każdą ich powieść kocham. Jako iż Levithan jest dla mnie nowym pisarzem, nie miałam co do niego wysokich oczekiwań. Natomiast od Greena oczekiwałam czegoś na miarę "GNW", a dostałam kolejną, na swój sposób ciekawą, ale przewidywalną opowieść. Po przeczytaniu kilku jego dzieł, zachwycił mnie tylko raz, a z każdą kolejną powieścią, jego osoba niknie w moich odczuciach.

Historia opowiadana jest z dwóch perspektyw: Willa Graysona i Willa Graysona. Nie, nie pomyliłam się. W książce poznajemy dwóch bohaterów, którzy nazywają się identycznie. I chociaż są głównymi postaciami i łączy ich nazwisko, są zupełnie innymi osobami. Pewnego dnia wpadają na siebie w sex shopie, a ich życie w pewien sposób łączy się. Jeden z nich to gej, pesymista i sceptyk, wiecznie na proszkach antydepresyjnych, natomiast drugi to chłopak trzymający się zasad: siedź cicho i nie przejmuj się. Trudno wyobrazić sobie przyjaźń między dwoma ponurakami, jednak między nimi powstanie bardzo interesująca więź.

Na pierwszy rzut oka, jest to dołująca opowieść o dzieciakach, którzy zmagają się ze swoimi "strasznymi" problemami. Trudno się związać z takimi bohaterami, ponieważ w książkach, staram się szukać inspiracji do życia. Hasła typu "jestem beznadziejny", "nie chcesz mnie" odpychają mnie. Uważam, że życie jest za krótkie na cierpienie i trzeba z niego korzystać, a nie zamartwiać się. Skoro to książka dla nastolatków, powinna ona ich nastawiać na pozytywne myślenie, a nie na doły. Niestety, jest to dla mnie ogromny minus, bo jeśli chciałabym posłuchać o trudności życia, włączyłabym sobie serial "Trudne sprawy".

Autorzy dosyć ciekawie połączyli dwie historie w jedną powieść. Można w łatwy sposób odróżnić to, co napisał Green, od tego co powstało w głowie Levithana. Podobał mi się zabieg pisania małymi literami, chociaż czasami nie wiedziałam, że czytam o osobie, dopóki nie przeczytałam tego zdania jeszcze raz (imiona i nazwiska pisane były z małych liter, tak samo jak początek zdania, itp.). U Greena wszystko napisane było w tradycyjny sposób. Na plus dla mnie jest też to, że w książce znajdujemy dużo SMSów, e-maili, wiadomości, które oddzielają się od reszty teksu. Język powieści jest prosty, czyta się ją szybko, mimo iż akcja rozkręca się od setnej strony (moment poznania Willów).

Główni bohaterowie nie przypadli mi do gustu, jednak gdybym miała wybrać jednego z dwóch Willów, to z pewnością wybrałabym Willa od Greena. Chłopak w porę oprzytomniał, w pewien sposób zmienił swoje życie i stał się dla mnie bardziej "nastolatkowy". Na plan B w powieści wyłania się Kruchy, przyjaciel wyżej wymienionego Willa. Tak samo jak Will pesymista, jest gejem, a jego życie to kółko nieszczęśliwych miłości (aż 18!). Na pozór odważny, wielki i wesoły, jednak w środku da się poznać dziecko. Niestety, to kolejna negatywna postać w tej książce i gdyby nie ciekawe zakończenie, nie miałabym co oceniać.

Świat wykreowany przez autorów jest ciekawy, to fakt. Podoba mi się poruszenie trudnych tematów, bo nawet taka zwykła książka, może odmienić czyjeś życie. Rodzimy się już ukształtowani w pewien sposób i nie da się zmienić tego, kim jesteśmy. Warto stawić czoła światu. Żyć tak, jak tego chcemy, nie patrzeć na innych. Przyznać się do tego, co w nas tkwi to nie żałość, lecz odwaga. I gdyby nie to, książkę spisałabym na straty.

Jednym słowem: dziwna. Ta powieść jest dziwna, warta i niewarta przeczytania. Moje odczucia są zmieszane, ale czy żałuję, że ją przeczytałam? Nie. Żadnej książki nie żałuję.

Gdybym mogła wybrać jednego autora, który w dzisiejszych czasach podbija serca Czytelników młodszego pokolenia, od razu wskazałabym Johna Greena. Za sprawą "Gwiazd naszych wina" pokochałam go i ja. Z przyjemnością sięgam po jego inne powieści, dlatego, gdy na sklepowe półki trafiła powieść, którą napisał razem z nowym dla mnie autorem, to jest Davidem Levithanem, w ciemno...