„Panie Boże, spraw, bym nie musiała wszystkiego dowcipnie komentować"”- kartka o takiej treści wisiała kiedyś podobno w studiu emisyjnym radiowej Trójki. Na nieszczęście, autorka książki „Jak być kobietą” musi być dowcipna w każdym zdaniu. Niestety, nie wychodzi to książce na dobre. Niektóre z jej żartów są naprawdę zabawne, ale oczywiście nie wszystkie. Niektóre są smutne i niesmaczne. Autorka porównuje na przykład dziewięciolatka rzuconego biustonoszem do... wietnamskiej dziewczynki pokrytej napalmem.

Smutna jest również jej wizja feminizmu. Caitlin Moran namawia czytelniczki, by, ni mniej, ni więcej, tylko weszły na krzesło i wykrzyknęły: „Jestem feministką!". Co za brawurowy, przełomowy i konstruktywny postulat. Smutne jest to, że feministka za najważniejsze problemy kobiet uważa okres, depilację brazylijską i nazewnictwo narządów płciowych. Z drugiej strony jednak - być może należy się cieszyć z tego, że kobiety w Wielkiej Brytanii nie mają większych zmartwień.

Caitlin Moran jest dziennikarką, krytykiem i felietonistką magazynu „The Times”. Jej styl pisania znakomicie nadaje się na krótkie felietony, będące przerywnikiem między poważniejszymi tekstami w kolorowym magazynie. Nie wiem jednak, czy warto tworzyć z nich książkę. Biorąc do ręki „Jak być kobietą”, miałam cichą nadzieję na inspirujące rozważania o istocie i sile kobiecości. Porzućmy jednak zbyt wysokie wymagania. Ucieszyłabym się nawet - a niech tam! - z porad, jak zostać najfajniejszą dziewczyną w mieście lub jaki skład powinien mieć naprawdę dobry krem. Na okładce otwiera kusząco usta perfekcyjna pani domu wystylizowana na pin-up girl. Więc może chociaż przeczytam, jak pielęgnować ogródek, nie niszcząc sobie jednocześnie paznokci? Niestety, rozczarowałam się. Nie dowiedziałam się z książki Caitlin Moran zbyt wielu ciekawych rzeczy. Nie była również dla mnie żadną inspiracją, nie licząc chwilowej i szybko zarzuconej pokusy, by zrezygnować z depilacji. Czyta się ją jednak lekko i nie pretenduje ona do ważnego dzieła. Można polecić ją znudzonej wczasowiczce.

Anna Rycaj