No i fajnie, Salvatore szczęśliwy i Wilkołaki szczęśliwe.
Irytujące jest jednak to, że każda z lasek jest tak samo uparta i zawsze chce być tak bardzo niezależna 🙄
Niektóre rzeczy są w tej serii przewidywalne aż boli.

No i fajnie, Salvatore szczęśliwy i Wilkołaki szczęśliwe.
Irytujące jest jednak to, że każda z lasek jest tak samo uparta i zawsze chce być tak bardzo niezależna 🙄
Niektóre rzeczy są w tej serii przewidywalne aż boli.

Pierwsze w tym roku książkowe pożegnanie. Tą książką skończyłam serię Alexandry Ivy "Strażnicy wieczności", przynajmniej jeśli chodzi o polski rynek wydawniczy. Chciałabym aby kiedyś ją wznowili ale to zapewne marzenie ściętej głowy. "Drapieżna ciemność" to szósty tom w tej serii. Po polsku wydano ich siedem ale z uwagi na fakt, że czytałam je nie po kolei, jakoś tak wyszło, że ten jest moim ostatnim.

W pierwszej kolejności zacznę od przypomnienia pewnego zdarzenia z tomu piątego, kiedy jego bohater - wampir Jagr razem z królem wilkołaków Salvatore wpadają na trop pewnego wilkołaka mieszańca. Przygoda szóstego tomu dla nowych bohaterów chronologicznie zaczyna się w mniej więcej w połowie piątego tomu, kiedy drogi Jagra i Salvatore się rozwidlają.

Król wilkołaków szaleńczo pragnie uratować swój wymierający gatunek, który traci moc, a ich samice zatraciły zdolność rodzenia żywych szczeniąt. Dlatego poszukuje zaginionych wiele lat temu sześciu wilkołaczych sióstr zmodyfikowanych genetycznie do tego aby przedłużyć rasę. Do tej pory udało mu się odnaleźć dwie, niestety każda z nich na partnera wybrała wampira. Zdesperowany szuka następnej wilkołaczki, prawdopodobnie więzionej przez mieszańca. Przeszukując podziemne tunele wskazane przez Jagra odnajduje zaginioną przed laty kobietę o imieniu Harley. Tylko jak ona zareaguje na jego obecność, kiedy okaże się że całe życie wmawiano jej iż król wilkołaków pragnie jej śmierci?

Jest to jedyny tom przybliżający nam rasę wilkołaków w tym urban fantasy, pozostałe były o wampirach. W tym uniwersum bardziej do gustu przypadły mi wampiry ale przyznam, że ten tom był miła odskocznią i rozszerzeniem świata nadprzyrodzonego. Jedyne o czym bym jeszcze z chęcią poczytała to chochliki, których losy do tej pory były wątkiem pobocznym i przeplatały się przez różne części. Kolejną rzeczą o której warto wspomnieć jest fakt, że w tym tomie pojawia się chyba najciekawszy antagonista, być może dlatego, że jest więcej niż jeden i nie wszystko od początku jest takie oczywiste. Dodatkowym atutem jest to, że autorce zawsze udaje się zgrabnie połączyć wspólne interesy bohaterów z poprzednich części, nawet jeśli za sobą nie przepadają to i tak czytelnik może być pewien, że w którymś momencie się pojawią. Co do głównych bohaterów wydaje mi się, że są udaną parą. Podczas czytania nie zauważyłam jakiś nielogicznych zachowań, wręcz byłam mile zaskoczona postacią Harley. Postać Salvatore zaczęła mnie przekonywać do siebie dopiero w połowie lektury, ale przyznam, że trochę odstraszało mnie jego zamiłowanie do drogich garniturów i obsesja na punkcie posiadania potomstwa. Ostatecznie relacje między bohaterami sprawiły, że na sam koniec Salvatore się zrehabilitował ale gdzie tam mu do gburowatych wampirów (#teamViper). ;)

Pierwsze w tym roku książkowe pożegnanie. Tą książką skończyłam serię Alexandry Ivy "Strażnicy wieczności", przynajmniej jeśli chodzi o polski rynek wydawniczy. Chciałabym aby kiedyś ją wznowili ale to zapewne marzenie ściętej głowy. "Drapieżna ciemność" to szósty tom w tej serii. Po polsku wydano ich siedem ale z uwagi na fakt, że czytałam je nie po kolei, jakoś tak...

Spodziewałam ię po tej książce czegoś wiecej, a co dostałam- zwykłe romansidło jeszcze z kundlami na czele. Nie umiem sobie wyobrazić jak można nazwać takie zwierzęta kundlami. Widocznie autorka ma zbyt mały zasób słów.

Spodziewałam ię po tej książce czegoś wiecej, a co dostałam- zwykłe romansidło jeszcze z kundlami na czele. Nie umiem sobie wyobrazić jak można nazwać takie zwierzęta kundlami. Widocznie autorka ma zbyt mały zasób słów.

Ten tom jest jakiś inny w całej serii, lepszy. W schemacie jedna para na książkę + wielki romans coś uległo zmianie. Pojawiło się trochę wyjaśnień, konspiracji, ciekawych pobocznych postaci - oceniam od razu wyżej i przyznam się, że zostawiam w kolekcji. Można czytać oddzielnie :)

Ten tom jest jakiś inny w całej serii, lepszy. W schemacie jedna para na książkę + wielki romans coś uległo zmianie. Pojawiło się trochę wyjaśnień, konspiracji, ciekawych pobocznych postaci - oceniam od razu wyżej i przyznam się, że zostawiam w kolekcji. Można czytać oddzielnie :)

Muszę przyznać ,że Salvatora polubiłam a raczej pokochałam dopiero w tej części. Wcześniej nie wydawał mi się zbyt sympatycznym bohaterem , ale jak widać wystarczy kobieta i każdy facet (nieważne czy Wilkołak czy Wampir) może się zmienić . Najbardziej z tych czterech sióstr najbardziej polubiłam Harley , która jest bohaterką tej części. Pozostałe dziewczyny też są świetne , aczkolwiek Kasandry wydaje się ona co najmniej dziwna. W sumie nic dziwnego skoro przez 30 lat więził ją Lord Demon ... W każdym razie nie mogę się doczekać zakończenia serii Alexandry Ivy - "Strażnicy Wieczności". Polecam!

Muszę przyznać ,że Salvatora polubiłam a raczej pokochałam dopiero w tej części. Wcześniej nie wydawał mi się zbyt sympatycznym bohaterem , ale jak widać wystarczy kobieta i każdy facet (nieważne czy Wilkołak czy Wampir) może się zmienić . Najbardziej z tych czterech sióstr najbardziej polubiłam Harley , która jest bohaterką tej części. Pozostałe dziewczyny też są świetne ,...

"- Woda sodowa uderzyła ci do głowy, jeśli myślisz, że tak tani tekst zadziała na jakąkolwiek kobietę. Nawet idiotka nie poleci na coś takiego.
- W takim razie na świecie muszą być tysiące głupich kobiet -powiedział z przekonaniem.
- Dmuchane lalki się nie liczą."

"- Woda sodowa uderzyła ci do głowy, jeśli myślisz, że tak tani tekst zadziała na jakąkolwiek kobietę. Nawet idiotka nie poleci na coś takiego.
- W takim razie na świecie muszą być tysiące głupich kobiet -powiedział z przekonaniem.
- Dmuchane lalki się nie liczą."

Ta część jest zupełnie inna niż poprzednie. Bohaterem który gra główna role w "Drapieżnej Ciemności" nie jest wampir, jak poprzednio, jest to wilkołak czystej krwi znany z "Odwiecznej ciemności". Bohater, który w trzeciej części nie wzbudził mojej sympatii. Był arogancki,bezczelny a do tego kobieciarz i tyran. Rządził twardą ręką i uważał że wszystkie wilkołaki należ do niego. Jednak w "Drapieżnej Ciemności" przechodzi zmianę. Staje się lepszym człowiekiem, a może powinnam powiedzieć wilkołakiem. A wszystko przez kobietę o imieniu Harley, która zawładnęła jego sercem. Miła odmiana po samych wampirach. Naprawdę świetna książka, pełna przygody, niebezpieczeństwa czyhającego za rogiem, tajemniczości, pożądania i miłości. Na pewno sięgnę po kolejną część.

Ta część jest zupełnie inna niż poprzednie. Bohaterem który gra główna role w "Drapieżnej Ciemności" nie jest wampir, jak poprzednio, jest to wilkołak czystej krwi znany z "Odwiecznej ciemności". Bohater, który w trzeciej części nie wzbudził mojej sympatii. Był arogancki,bezczelny a do tego kobieciarz i tyran. Rządził twardą ręką i uważał że wszystkie wilkołaki należ do...

Jak dla mnie rewelacyjna książka. Jeśli ktoś lubi bajki z różnymi stworzeniami np; wampiry, wilkołaki, czarownice, demony, gargulce i inne oraz romanse to polecam. Książkę czyta się szybko, łatwo i przyjemnie z resztą jak pozostałe jej części.

Jak dla mnie rewelacyjna książka. Jeśli ktoś lubi bajki z różnymi stworzeniami np; wampiry, wilkołaki, czarownice, demony, gargulce i inne oraz romanse to polecam. Książkę czyta się szybko, łatwo i przyjemnie z resztą jak pozostałe jej części.

Polecam

Polecam

Ech, kolejna część z radością przeczytana, chociaż nie wywołuje takich rumieńców jak poprzednie :)

Ech, kolejna część z radością przeczytana, chociaż nie wywołuje takich rumieńców jak poprzednie :)