To niezwykła powieść - ukazuje problem, który nie był nigdy dotąd przedstawiany w literaturze tamtej epoki. Żadna z pisarek nie odważyła się na tak śmiały krok - pozbawienie złudzeń co do tego, jak naprawdę mogło wyglądać małżeństwo wielu kobiet.

Pisarki tamtej epoki nie ukrywały wcale tego, że małżeństwa często zawierano bez miłości i że nie zawsze były one udane i szczęśliwe. Ale tylko Anne Bronte odważyła się przedstawić mężczyznę jako dręczyciela, a jego żonę - jako ofiarę, która nie ma nic do powiedzenia i nie ma żadnych możliwości obrony.

Helen Graham to bohaterka niezwykła - kobieta odważna, która w końcu przeciwstawia się swojemu losowi i ucieka, mimo świadomości, że jej otoczenie nigdy tego nie zaakceptuje. Wtedy kobiety nie miały prawa tak postąpić, powinny ulegle znosić wszelkie cierpienia. Helen jest silna i walczy nie tylko o siebie, ale i o swojego syna.

Ta powieść jest rewelacyjna, bo prawdziwa. Ale to zdecydowanie nie jest lekka, odprężająca lektura - prędzej wywoła wzburzenie niż nas zrelaksuje. Mimo to warto ją przeczytać, obala nasze wyobrażenia o tamtej epoce, uświadamia, że kobiety w tamtych czasach nie miały wcale łatwego życia. Było ono zupełnie inne niż nasze, ale czy łatwiejsze, przyjemniejsze? Na pewno nie wszystkie miały w życiu szczęście...

To niezwykła powieść - ukazuje problem, który nie był nigdy dotąd przedstawiany w literaturze tamtej epoki. Żadna z pisarek nie odważyła się na tak śmiały krok - pozbawienie złudzeń co do tego, jak naprawdę mogło wyglądać małżeństwo wielu kobiet.

Pisarki tamtej epoki nie ukrywały wcale tego, że małżeństwa często zawierano bez miłości i że nie zawsze były one udane i...