A. nie żyje. Zginęła, spadając w kilkunastometrową przepaść. Morderca Alison DiLaurentis w areszcie oczekuje na proces, prokurator ma wszelkie potrzebne dowody, by skazać go na co najmniej kilkanaście lat więzienia. Cztery przyjaciółki z Rosewood mogą wreszcie odetchnąć z ulgą. Hanna w końcu stała się szkolną gwiazdą, nie przeszkadza jej w tym ani przyrodnia siostra, ani Ali. Emily jest szczęśliwa u boku nowej dziewczyny, rodzice Arii wracają do siebie z zamiarem życia happily ever after, a Spencer wreszcie czuje się kochana przez rodzinę. I właśnie przez tę sielankę w powieści nie dzieje się absolutnie NIC.

Serio? Uwierzyliście mi? Powinniście już dobrze wiedzieć, że Sara Shepard nie pisze banalnych książek, w których wieje nudą, a bohaterowie nie mają żadnych kłopotów. "Zepsute" to kolejna część fenomenalnej serii Pretty Little Liars, która szturmem podbiła rynek wydawniczy, została przetłumaczona na kilkanaście języków i pokochały ją rzesze czytelniczek na całym świecie. Osoby, które były pod wrażeniem czterech poprzednich części, i w przypadku tej nie mogą kręcić nosem, bo zwyczajnie nie ma ku temu żadnego, najmniejszego nawet powodu. Piąta część zdecydowanie trzyma poziom swych poprzedniczek.

Arii udało się poniekąd naprawić relacje z matką, jednak dobra passa nie mogła trwać długo: zadurzyła się w przystojnym malarzu, który - nomen omen - okazał się "przyjacielem" rodzicielki. Kłopoty Spencer z aferą w sprawie nagrody, do której zostało nominowane wypracowanie skradzione starszej siostrze, nadal trwają, a w dodatku dziewczyna ma dość znaczący powód, by przypuszczać, że nie jest biologiczną córką ludzi, z którymi od zawsze mieszka pod jednym dachem i którzy na każdym kroku faworyzują starszą - Melissę, a Spence traktują po macoszemu. Mama Hanny dostaje pracę w Singapurze, co oznacza, że do jej domu musi wprowadzić się ojciec ze swoją nową żoną i przybraną, całkowicie idealną córką, której Hanna szczerze nienawidzi. Emily zaś, bije się z myślami, ponieważ niby wciąż czuje coś do Mayi, ale jedno spotkanie sprawia, że jej serce zaczyna bić mocniej na widok... pewnego chłopaka, co jest olbrzymim zaskoczeniem dla niej samej.

Ach, ile się działo! Początkowo życie dziewcząt toczyło się tak, jak powinno, ale w końcu Ian został zwolniony z aresztu, a prześladowca znów zaczął wysyłać wiadomości z pogróżkami. A podobno nie żyje... Czy to Ian? Ktoś z grona znajomych, owładnięty żądzą zemsty? A może obcy, który uznał cztery przyjaciółki za dość łatwy cel i czerpie przyjemność z zastraszania ich? Jedno jest pewne - Sara Shepard musi mieć naprawdę dobrą pamięć albo magiczny zeszyt, w którym skrzętnie notuje wszystkie powiązania pomiędzy bohaterami, kluczowe wydarzenia i wypowiedzi, aby w końcu kiedyś, w dalekiej (mam nadzieję) przyszłości zdradzić czytelnikom, kto zabił Alison i kim jest prawdziwe A. Pula pomysłów autorki wydaje się niewyczerpywalna, wciąż pojawiają się nowe tropy, akcja zmienia swój bieg o 180 stopni, jedni bohaterowie zyskują sympatię, a inni tracą ją bezpowrotnie. Czyta się, jak zwykle, cudownie.

Czego nie ma w powieściach Sary Shepard? Nudy. Monotonii. Oklepanych wątków. Braku dynamizmu. Nieprzemyślanych sytuacji, niepotrzebnych wiadomości i wypowiedzi. Choć historia czterech przyjaciółek z każdą kolejną powieścią staje się coraz bardziej zagmatwana, staram się nie pogubić i nadal wierzę, że za jakieś 15 tomów wszystko połączy się w logiczną całość, a ja błędnie wytypuję tożsamość A. i mordercy - bo przecież o to właśnie w książkach chodzi, fajnie zostać wystrychniętym na dudka. ;)

A. nie żyje. Zginęła, spadając w kilkunastometrową przepaść. Morderca Alison DiLaurentis w areszcie oczekuje na proces, prokurator ma wszelkie potrzebne dowody, by skazać go na co najmniej kilkanaście lat więzienia. Cztery przyjaciółki z Rosewood mogą wreszcie odetchnąć z ulgą. Hanna w końcu stała się szkolną gwiazdą, nie przeszkadza jej w tym ani przyrodnia siostra, ani...