Jest to moje kolejne podejście do twórczości pani Munro . Moje zainteresowanie tą pisarką pojawiło się na fali jej popularności , a także przez polecenie przez bliską mi przyjaciółkę . Niestety nie podzielam zachwytu przyjaciółki nad twórczością Kanadyjki . Nie poddaję się łatwo , więc pewnie jeszcze coś kiedyś tej autorki przeczytam , ale puki co , stwierdzam że to co wychodzi spod pióra , a raczej pewnie spod klawiszy komputera pani Alicji mnie w żaden sposób nie wzrusza i nie porusza . W moim odczuciu , te opowiadania są ledwie przeciętne , czasami dobre , ale to wszystko . Widać porządny literacki warsztat , ale żadnej magii nie poczułam , zero wzruszeń , ledwie trochę większe zainteresowanie opowiadaniem pierwszym i ostatnim z tego zbioru . Reszta jest zwyczajnie mdła i nudnawa . Prawdę mówiąc to co mnie najbardziej zafascynowało , pobudziło wyobraźnię i zaciekawienie to bardzo wymowna i ciekawa okładka , ta dłoń z wielkim pierścieniem i pomalowanymi paznokciami . Daje ona naprawdę solidną podstawę do puszczania wodzy fantazji . Może kiedyś trafię na jakiś zbiór opowiadań który bardziej mi się spodoba , a może po prostu to nie dla mnie pisarka . Nie mogę więc polecić .

Jest to moje kolejne podejście do twórczości pani Munro . Moje zainteresowanie tą pisarką pojawiło się na fali jej popularności , a także przez polecenie przez bliską mi przyjaciółkę . Niestety nie podzielam zachwytu przyjaciółki nad twórczością Kanadyjki . Nie poddaję się łatwo , więc pewnie jeszcze coś kiedyś tej autorki przeczytam , ale puki co , stwierdzam że to co...