DIANA [właścicielka domu publicznego]: Moralność jest wciąż taka sama, tyle że co dawniej robiło się po kryjomu, teraz robi się publicznie! Kochanki i afery miłosne stały się niezbędnym elementem życia panów z wyższych sfer. Są ozdobą ich tytułów, podobnie jak powozy i klejnoty... s.15.

DIANA [właścicielka domu publicznego]: Moralność jest wciąż taka sama, tyle że co dawniej robiło się po kryjomu, teraz robi się publicznie! ...

MACHEATH: (...) Każdy prawdziwy dziwkarz jest szczęśliwie żonaty, a niektórzy - jak na przykład ja - są nawet szczęśliwie żonaci z kilkoma kobietami naraz! JIM: Tego nie rozumiem... MACHEATH: Przecież to oczywiste: każda kobieta, o ile przypadkiem nie jest już mężatką, chce wyjść za mąż, więc jak tylko zaczynacie się koło niej trochę mocniej kręcić, natychmiast patrzy na was jak na swojego potencjalnego przyszłego. Czyż mozna lepiej spacyfikować takie zapędy, i to w dodatku bez potrzeby uciekania się do różnych wątpliwych wykrętów, jak nie stwierdziwszy, że, niestety, jesteście już żonaci? Wtedy wasza kochanka - właśnie z powodu swego głębokiego szacunku do stanu małżeńskiego - poczuje jakiś sentymentalny szacunek wobec szczęścia swej szczęśliwszej koleżanki i wielkodusznie wyrzeknie się zamiaru pozbawienia jej tego. Wy natomiast musicie jej to wynagrodzić intymnym zapewnieniem, że wasza żona nie może się z nią równać i właśnie dlatego uciekacie od żony do niej. Krótko mówiąc: tylko szczęśliwe małżeństwo może zagwarantować dziwkarzowi relatywnie wolne pole do jego podbojów. Szacunek dla szczęścia małżeńskiego waszej żony jest bowiem w kobiecym świecie - świecie pełnym iluzji - rozumiany przeważnie jako wyraz waszego taktu i delikatności wobec całej płci kobiecej, a więc także wobec tej kobiety, która z powodu fatalnego zbiegu okoliczności, że nie spotkaliście się wcześniej, nie może liczyć na małżeńskie szczęście u waszego boku. s.28.

MACHEATH: (...) Każdy prawdziwy dziwkarz jest szczęśliwie żonaty, a niektórzy - jak na przykład ja - są nawet szczęśliwie żonaci z kilkoma k...

MACHEATH [szef gildii złodziei]: (...) Jeśli jednak, jak się okazuje, wszyscy wokół mnie oszukują (...) Co by się stało, gdybym odrzucił tę propozycję [współpracy z policją]? Moje otoczenie uznałoby to zapewne za wyzywający przykład mojej pychy i poczucia wyższości - tym bardziej, że byłoby to połączone z teatralnym dodatkiem w postaci publicznej egzekucji - i każdy zadawałby sobie pytanie: czemu ten człowiek uzurpuje sobie prawo do tak zdecydowanego odróżniania się od pozostałych, do wystąpienia z szeregu, wyrażenia w ten sposób pogardy dla opinii większości i oplucia tego minimum dyscypliny, bez którego żadne społeczeństwo się nie obejdzie? Zostałbym po prostu odebrany jako zarozumiały ekshibicjonista, który chciał odgrywać sumienie świata; poświęciłbym się za coś, w co nikt prócz mnie nie wierzy. s.148.

MACHEATH [szef gildii złodziei]: (...) Jeśli jednak, jak się okazuje, wszyscy wokół mnie oszukują (...) Co by się stało, gdybym odrzucił tę ...