Po lekturze,, Atramentowego serca" nie zabrałam się od razu do kolejnej części trylogii. Książka jest, nie da się ukryć, dobrze napisana i bardzo przyjemna, ale jakoś nieszczególnie polubiłam się z główną bohaterką i mój początkowy zapał do trylogii nieco ostygł. Z ,, Atramentową krwią" sprawa wygląda podobnie, dobrze napisana, przyjemna powieść, ale wszelkie zwroty akcji są dość łatwe do odgadnięcia. Jednak w tej części jest coś, za co polubiłam ją zdecydowanie bardziej od poprzedniej. W,, Atramentowym sercu" Smolipaluch skradł moje serce, chociaż nie dowiadujemy tam o nim zbyt dużo. Tutaj jest jednym z najbardziej rozwijających się bohaterów. Poznajemy jego starych przyjaciół, ludzi z którymi dorastał i tych których kocha. Funke dała mu tu okazję do pokonania strachu, wykazania się pomysłowością i pokazania uczuć, które tak skrzętnie skrywa. Moment, w którym Smolipaluch wraca do Atramentowego świata, jest tak cudowny, że warto dla niego przeczytać tę książkę. Na pochwałę zasługuje też sam Atramentowy świat z książki Fenoglia, który wreszcie możemy odkryć dokładniej i który okazuje się fenomenalny <3 ,,Atramentowa krew" przerasta pierwszą część trylogii dzięki nowym bohaterom i Atramentowemu światu. A dla wszystkich, którzy po lekturze pierwszego tomu pokochali Smolipalucha jest to pozycja obowiązkowa;)

Po lekturze,, Atramentowego serca" nie zabrałam się od razu do kolejnej części trylogii. Książka jest, nie da się ukryć, dobrze napisana i bardzo przyjemna, ale jakoś nieszczególnie polubiłam się z główną bohaterką i mój początkowy zapał do trylogii nieco ostygł. Z ,, Atramentową krwią" sprawa wygląda podobnie, dobrze napisana, przyjemna powieść, ale wszelkie zwroty akcji...