„W odbiciu” to wczesna powieść Jakuba Małeckiego, bo z 2011, czyli 7 lat przed powstaniem wszystkich jego największych hitów, które trafiły w sam środek mojego serca.

Podobnie, jak inne jego książki, ma ona wielu bohaterów, których losy splatają się w przeróżny sposób. Głównym elementem, który ich łączy jest mieszkanie bez łazienki i kuchni, w którym jest tylko pianino, mroczne napisy na ścianach, a w środku uduszono starca. Od tego morderstwa rozpoczyna się ciąg wydarzeń pełen zła i mroku..

Jest mniej płynna od innych książek autora, które czytałam. Zarówno w akcji, jak i w stylu pisania, który już ma w sobie coś pięknego, ale to ledwo przedsmak tego, jak autor będzie nas czarować językiem w kolejnych latach. Z początku miałam problem wgryźć się w tę historię, w której jest sporo chaosu, nad którym nie potrafiłam zapanować. Im dalej, tym bardziej jednak byłam zanurzona w tej opowieści, która mocno wpłynęła na moją wyobraźnię. Była taka.. brudna, jeśli wiecie o co mi chodzi.

Daleko mi do zachwytu, ale wywołała we mnie uczucie niepokoju i parę refleksji nad życiem, więc spotkanie zaliczam do udanych. Dobrze było poznać autora w zupełnie innej odsłonie!
https://www.instagram.com/p/CxDFPdfNdSM/

„W odbiciu” to wczesna powieść Jakuba Małeckiego, bo z 2011, czyli 7 lat przed powstaniem wszystkich jego największych hitów, które trafiły w sam środek mojego serca.

Podobnie, jak inne jego książki, ma ona wielu bohaterów, których losy splatają się w przeróżny sposób. Głównym elementem, który ich łączy jest mieszkanie bez łazienki i kuchni, w którym jest tylko pianino,...

Postanowiłem sięgnąć po wcześniejszą twórczość Jakuba Małeckiego, tę z początków jego kariery, sprzed „Dygotu”. Ciekawiły mnie jego pierwsze literackie kroki. Na pierwszy ogień poszła powieść „W odbiciu” i muszę przyznać, że mam mieszane uczucia. Owszem, widać tutaj ten specyficzny styl jaki Małecki rozwinie i udoskonali później ale widać też sporo niedociągnięć.

Od wad może zacznę. Przede wszystkim mamy tu kompletny misz – masz gatunkowy. Od powieści obyczajowej, przez kryminał po wręcz fantasy. Nie wiem czy to był celowy i zamierzony zabieg, jeśli tak, to według mnie wymagał dopracowania. Pewne wątki czy zwroty akcji wypadały chwilami dość absurdalnie. Drugim, co mnie raziło to kwestie dialogowe. O ile opisowe wypadły naprawdę świetnie, tak dialogi były dość toporne i sztuczne.

Na plus pomysł. Małecki bowiem potrafi skonstruować ciekawą opowieść, która wciąga. Dodatkową zaletą jest w powieści obecność kilku narratorów, dzięki czemu historia jest wielowymiarowa i można na nią spojrzeć z kilku perspektyw. Zazwyczaj takie zabiegi bywają karkołomne, można się na nich wyłożyć, autorowi jednak udało się wyjść obronną ręką. Nie brakuje w tej powieści też cechy charakterystycznej dla autora czyli elementów realizmu magicznego, obecności w fabule czegoś obcego, ulotnego, nierzeczywistego. No i rzecz jasna język i styl autora – już na początku drogi literackiej wyróżniający się i na bardzo wysokim poziomie.

Podsumowując – to jeszcze nie ten Jakub Małecki, jakiego literacki świat pokochał dzięki „Dygotowi”, „Rdzy” czy „Śladom” ale zdecydowanie już wtedy było widać, że oto „rośnie” naprawdę interesujący pisarz, który ma talent, wyobraźnię, coś ciekawego do powiedzenia i niebanalny styl.

Postanowiłem sięgnąć po wcześniejszą twórczość Jakuba Małeckiego, tę z początków jego kariery, sprzed „Dygotu”. Ciekawiły mnie jego pierwsze literackie kroki. Na pierwszy ogień poszła powieść „W odbiciu” i muszę przyznać, że mam mieszane uczucia. Owszem, widać tutaj ten specyficzny styl jaki Małecki rozwinie i udoskonali później ale widać też sporo niedociągnięć.

Od wad...

Uwielbiam jak autor pisze… tak swojsko. Jego powieści zawsze czyta się dobrze, jednak fabuła tej konkretnej, chociaż ciekawa na początku, z każdą kolejną stroną była bardziej surrealistyczna. Wszystkie te ptaki i inne dziwa raczej nie dla mnie.

Uwielbiam jak autor pisze… tak swojsko. Jego powieści zawsze czyta się dobrze, jednak fabuła tej konkretnej, chociaż ciekawa na początku, z każdą kolejną stroną była bardziej surrealistyczna. Wszystkie te ptaki i inne dziwa raczej nie dla mnie.

Chyba najbardziej niezrozumiała książka, jaką w życiu czytałam.
W sumie przejrzana, a nie przeczytana. Ale chciałam wiedzieć, jak się skończy
Nie polecam na rozrywkę.
Jakieś ciężkie rozkminianie po wódce

Chyba najbardziej niezrozumiała książka, jaką w życiu czytałam.
W sumie przejrzana, a nie przeczytana. Ale chciałam wiedzieć, jak się skończy
Nie polecam na rozrywkę.
Jakieś ciężkie rozkminianie po wódce

Będę nudna ponieważ znów nie napiszę nic negatywnego. Staram się znaleźć w tej książce coś co nie pasuje. Jakiś zgrzyt. Tak żeby nie chwalić którejś już z kolei książki, ale nie mogę. Na pewno jeszcze do niej wrócę. Na razie chciałabym zapomnieć, Tak żeby móc przeczytać jeszcze raz na nowo. Czasami drugie życie rozpoczyna się gdy najmniej się tego spodziewamy. Będę sobie o tym przypominać za każdym razem gdy wrócę do tej książki.

Będę nudna ponieważ znów nie napiszę nic negatywnego. Staram się znaleźć w tej książce coś co nie pasuje. Jakiś zgrzyt. Tak żeby nie chwalić którejś już z kolei książki, ale nie mogę. Na pewno jeszcze do niej wrócę. Na razie chciałabym zapomnieć, Tak żeby móc przeczytać jeszcze raz na nowo. Czasami drugie życie rozpoczyna się gdy najmniej się tego spodziewamy. Będę sobie o...

"...każda historia ma wiele odbić, zawsze można wybrać to w które się uwierzy..."
Realizm magiczny💚 po polsku.
Jakuba polecam zawsze😊

"...każda historia ma wiele odbić, zawsze można wybrać to w które się uwierzy..."
Realizm magiczny💚 po polsku.
Jakuba polecam zawsze😊

Uwielbiam Małeckiego! Świetna książka jak każda tego autora która wpadła mi w ręce.

Uwielbiam Małeckiego! Świetna książka jak każda tego autora która wpadła mi w ręce.

Wczesny Małecki.

Wczesny Małecki.

Kiedy przeglądamy się w tafli wody, widzimy swoje rozmazane odbicie. Potrzebujemy chwili, aby dostrzec w nim swoje rysy i szczegóły twarzy. W książce bohaterowie podobnie przeglądają się w oczach i reakcjach innych analizując swoje dokonania. Potrafią, wydawało by się dobrze rokujące relacje i związki, skomplikować na całej linii. Czasami wystarczy znaleźć się w nieodpowiednim miejscu i czasie a potem zmierzyć się ze swoimi demonami.
Mamy tu Małeckiego sprzed swoich głośnych powieści z namiastką tych wszystkich "smaczków", za które go czytelnik lubi. Moim zdaniem książka w pewnym momencie osiąga pewną energię, której autor nie był w stanie rozdzielić między stworzonych bohaterów.

Kiedy przeglądamy się w tafli wody, widzimy swoje rozmazane odbicie. Potrzebujemy chwili, aby dostrzec w nim swoje rysy i szczegóły twarzy. W książce bohaterowie podobnie przeglądają się w oczach i reakcjach innych analizując swoje dokonania. Potrafią, wydawało by się dobrze rokujące relacje i związki, skomplikować na całej linii. Czasami wystarczy znaleźć się w...

Jedna z pierwszych książek mojego ulubionego autora.
Historia opowiedziana z punktu widzenia kilku osób, których losy się przeplatają.
Mamy tu młode małżeństwo, które musi zmierzyć się z wieloma problemami: zdradą, poważnym wypadkiem, śmiercią bliskich, alkoholizmem. Mamy tu tajemniczego Pielgrzyma, którego życie również jest pełne bólu i zawirowań.
Autor opowiada o zwykłych ludziach i problemach dnia codziennego, i już wyczuwa się ten jego magiczny styl i wrażliwość😍
Mnie się podobała ta lektura, choć nie jest łatwa w odbiorze. Bowiem życie każdego z nas ma różne odbicia, i to od nas zależy, jak na nie spojrzymy i jak je ostatecznie będziemy widzieć.
Ocena 7/10.

Jedna z pierwszych książek mojego ulubionego autora.
Historia opowiedziana z punktu widzenia kilku osób, których losy się przeplatają.
Mamy tu młode małżeństwo, które musi zmierzyć się z wieloma problemami: zdradą, poważnym wypadkiem, śmiercią bliskich, alkoholizmem. Mamy tu tajemniczego Pielgrzyma, którego życie również jest pełne bólu i zawirowań.
Autor opowiada o...