„Ta druga” najnowsza książka Karoliny Wilczyńskiej, przyciągnęła mnie okładką i samym tytułem. Spodziewałam się, że na stronach zawarta będzie opowieść skrzywdzonej kobiety. Nie sadziłam jednak, że w tak zaskakujący sposób autorka przedstawi problem „tej drugiej”.

Lena, główna bohaterka, to kobieta o dość bogatej przeszłości, która odcisnęła się piętnem na jej życiu. Ma wspaniałego męża Tomasza i cudowną córkę Kasię. Tworzą idealną rodzinę. Mąż dba o sprawy materialne, dzięki czemu Lena może pozwolić na bycie panią domu, bez konieczności wyrzeczeń i liczenia każdego grosza.

Niestety przeszłość, wyrzuty sumienia, egoizm i brak zrozumienia nie pozwalają Lenie żyć pełną piersią. Ciągłe zadręczanie się odbiera radość, przysłaniając prawdziwe oblicze codzienności. Wszechogarniająca chęć doścignięcia ideału jest kolejnym faktem, którego nie dostrzega, a ulega jego złudnemu słodkiemu posmakowi. Miłość, jaką dąży swego męża i dziecko zaślepia na obrazek, jaki powinna dostrzec, dając w zamian krzywe odbicie własnych myśli i strachu. Wszelkie najmniejsze potknięcia „tej drugiej” Lena postrzega, jako najgorsze zło, wyolbrzymiając przy okazji rozmiar całego zajścia. Staje się perfekcjonistką, chorobliwie zazdrosną żoną i matką nie pozwalając prawdziwe na dojście do głosu. Nie słucha i nie chce usłyszeć, tego, co powinna aż do dnia, w którym nagle musi … bo już nie ma innego wyjścia. Wspomnienia i rzeczywistość wreszcie spotkają się ze sobą, żeby dokonać specyficznego rachunku sumienia ... Czy zdążą? Czy wystarczy czasu na odkupienie win i przyznanie się do popełnionych błędów?

Książka wzrusza i porusza najgłębiej ukryte pokłady emocji. Nie pozostawia złudzeń. Obnaża prawdę bezwstydnie, bez zbędnego koloryzowania. Nie ma osoby, która obojętnie będzie przewracała kolejne strony, bo po prostu tej opowieści nie da się przeczytać ot tak na spokojnie. Jest to historia najbardziej prawdziwa z możliwych, trudna … bo napisana przez samo życie.

Uwielbiam książki mówiące o codziennych problemach. Porywa mnie natychmiast historia bohaterki. Utożsamiam się z nią, przeżywając każdą kolejną stronę. W przypadku „Tej drugiej” poza niesamowicie prawdziwą opowieścią urzekł mnie język, jakim posługuje się autorka. Prosty, a jednocześnie wysublimowany dodaje smaku i wyrazistości całej treści.

Polecam bardzo, bardzo kobietom, żonom a przede wszystkim matkom synów. Myślę, że wszystkie skrzywdzone synowe także powinny sięgnąć po „Tę drugą” żeby przemyśleć raz jeszcze swój obiektywizm i sposób podejścia do życia.

Iwona Zaczek